همزمان با تحولات سیاسی و اجتماعی که به سبب انقلاب مشروطیت در ساختار حکومت استبدادی ایران به وقوع پیوست، لزوم واگذاری امور مردم به خود آنان کاملاً آشکار شد و ضرورت تشکیل نوعی سازمان محلی که با بافت فرهنگی، قومی و بومی همگونی داشته باشد و مرجع ارائه خدمات به مردم و رافع مسائل محلی از طریق انتخابات محلی باشد، در این دوران احساس شد و از اینرو در سال ۱۲۸۶ قانونی تحت عنوان بلدیه به تصویب شورای ملی رسید.