از چندی قبل با راه‌اندازی یک پویش (کمپین) به نام «حذف چهلم و سالگرد در لرستان» (با دعوت نکردن از دیگران از طریق اعلامیه، پیامک و ... و برگزاری مجلس به صورت خصوصی) تلاش کردیم تا گامی مثبت در اجتماع برای کمک به بهبود زندگی مردم این خطه برداشته شود.
در این پویش با سند و مدرک اثبات کردیم که برگزاری مجالسی به نام روز چهلم و روز سالگرد برای اموات، در گذشته‌ها‌ی دور وجود نداشته و جزء رسم‌های کهن و تاریخی ما نبوده است.
گرفتن این قبیل مجالس با سبک و سیاق امروزی از دهه ۳۰ هجری خورشیدی توسط شماری از بازماندگان افراد متمکن جهت باشکوه جلوه دادن درگذشت و نیز برجسته کردن خاندان خود استفاده شد.
با نگاهی به تاریخ ایران در می‌یابیم عزاداری سالانه و گرفتن اربعین فقط مختص امام حسین(ع) و یاران باوفایش ایشان بوده و حتی برای پادشاهان (قاجار، زندیه افشاریه و ...) نیز مراسم سالگرد برگزار نشده است.
از طرف دیگر با بررسی سنگ قبرهای باقی‌مانده از عصر صفوی تا پهلوی اول در لرستان مشخص شد که بالای ۹۹ درصد سنگ‌ها فاقد روز و حتی ماه وفات شخص مدفون در قبر هستند! این یعنی قبلاً کسی روز وفات میت را ثبت نمی‌کرده تا برایش چهلم و سالگرد بگیرند و از طرفی اصلاً در دوران پهلوی اول(رضاشاه) و قاجار، چاپخانه‌ای و اعلامیه‌ای در کار نبوده تا لرستانی‌ها دیگران را برای شرکت در چهلم و سالگرد دعوت کنند!
پیشینیان ما در لرستان قبل از باب شدن بدعت‌های جدید مثل گرفتن چهلم و سالگرد برای اموات خود، چنین رسم‌هایی نداشته و فقط تا چند روز مردان از تراشیدن ریش خودداری و زنان نیز جامه‌ی سیاه به تن می‌کردند.
از طرفی، طی همین چند روز تا برگشتن روال زندگی بازماندگان متوفا به حالت عادی، همسایگان و اقوام آن‌ها در اقدامی پسندیده اقدام به تهیه و ارسال وعده‌های غذایی نهار و شام برای آن‌ها می‌نمودند.
اما متاسفانه چشم و هم‌چشمی و فشارهای اجتماعی باعث شد طی قرن اخیر، برگزاری مجالسی به نام سوم، هفتم، سه‌شب جمعه، چهلم، سالگرد، نوعید و ... که برگزاری آن‌ها جزء تأکیدات دینی ما نیست و فقط مجالسی جهت یادمان میت محسوب می‌شوند، پررنگ شده و بسیار مهم جلوه داده شوند!
بازماندگان نیز که شرایط روحی مناسبی نداشتند از همان ساعات اولیه مصیبت به جای تسکین آلام‌شان توسط دیگران، به نوعی به پادوی مراجعان تبدیل شده و از نخستین ساعات وقوع مصیبت به فکر هماهنگی مسجد، تأمین نهار و شام یا سرویس حمل و نقل برای شرکت کنندگان باشند!
حال سوال این‌جاست که اگر مجالس چهلم و سالگرد یادمان بوده و با هدف رساندن ثواب و عمل خیر برای میت برگزار می‌شوند، وقتی در گرمای سوزان گاه بالای ۴۵ درجه مردم را برای شرکت در یکی از این مجالس به قبرستان‌ها می‌کشانیم، چطور انتظار ثواب از آزار زنده‌ها داریم و آیا این کار، عقلانی است؟
اگر هست، پس چرا مجالس سوم و هفتم حذف شد و اتفاق خاصی نیفتاد؟
و اگر نیست، چرا با تلاش فرهنگی و اجتماعی، کار خوب قبلی در حذف سوم و هفتم را تکمیل نمی‌کنیم؟
بر همین اساس، ما در پویش «حذف چهلم و سالگرد در لرستان» از مردم فهیم لرستان دعوت کردیم تا به جای برگزاری مجالسی فرمایشی به نام چهلم و سالگرد، به جای حفظ ظاهر، به فکر ثواب واقعی برای میت و بازماندگان باشند. هزینه این قبیل مجالس را صرف امور خیریه (تأمین هزینه‌های مراکز نگه‌داری سالمندان، تأمین هزینه‌های ادامه تحصیل دانش‌آموزان محروم یا ساخت مدرسه، تأمین کمک‌هزینه خرید دستگاه‌های پزشکی برای مراکز درمانی شهر یا روستای خود و ...) نمایند.
امید است با اطلاع‌رسانی گسترده، هر چه زودتر در این خصوص تغییراتی صورت گیرد زیرا نتایج مفیدی برای جامعه در پی خواهد داشت .
کلیک کنید
