شده است حسن غصه خور. کنایه از کسی که غم و غصه خود را هیچT همواره غمخوار دیگران است.

 
مثیل:

-مردی بود حسن نام که مدام برای هر کار کوچک و بزرگی غصه می‌خورد. برای هر عیب و نقص، کوچکی برای سرما، برای گرما، برای.... تا این که همسایه‌ها بر آن شدند تا با او گفت و گو کنند.

اتفاقاً او را با ترفندی به کنار مزرعه‌ای بردند و حسابی راهنمایی کردند و از او خواهش نمودند که دیگر برای هر چیز و ناچیزی غصه نخورد و خود را دچار مشکل نسازد.

حسن قبول کرد؛ اما هنوز حرف مردم تمام نشده بود که دیدند حسن باز هم سر تکان می‌دهد و با آه و افسوس حیوانات مزرعه را نگاه می‌کند. کسی پرسید: حسن چه شده است؟ حسن جواب داد: برای آن الاغ بی‌دُم غصه می‌خورم. بیچاره حیوان اگر در گل و لای گیر کند مردم چگونه او را نجات دهند در حالی که دُم ندارد تا دمش را بگیرند و نجاتش دهند!

از آن روز این حکایت در فرهنگ عامه جا افتاد که ترک عادت و اخلاقی که ملکه ذهن کسی شده است به این آسانی ترک کردنی نیست.¹

^{1-به روایت محمد قاسم عسگری عالم/ خرم‌آباد}

برگرفته از کتاب: افسانه‌ها و باورداشت‌های غرب کشور/ پژوهش و نگارش: علی‌مردان عسكری‌عالم/ ۱۳۹۱

 بیشتر بخوانید:

آش نَحردَه و دس و دَم سُخته
درَه بی هُمال.... dera bey homal

دیدگاه‌ها