وحید حاج سعیدی: ما همیشه خدا تحلیل پدیدارشناسانهی از پنجره داشتیم و فکر میکردیم «پنجره» نگاهی رو به زندگی است و راز موفقیت زندگی در همین نگاهامیدوارانه از دریچه پنجره به دنیا نهفته است. فلذا نصف عمرمان را کنار پنجره سپری کردیم و استکان دم نوش به دست از صبح علی الطلوع تا بوق سگ به ازدحام کوچه خوشبخت خیره شدیم!
وحید حاج سعیدی: ای میراث تون بمونه... الهی یارانهتان قطع شود... به درد چه کنم چه کنم گرفتار شوید... الهی زیر تریلی وارداتی ده سال کارکرد بروید... الهی با انبر طلا از تنتان کرم بیرون بکشند (این نفرین آخری را از آرشیو نفرین خدا بیامرز دختر قنبر قوز عمۀ سیف الله سرایدار مدرسهمان پیدا کردم! )