چند روز پیش که همسر شهردار فقید خرم‌آباد؛ یعنی خانم ساکی، در خصوص شهر خرم‌آباد مصاحبه کردند، جمله‌ی کلیدی در سخنانشان بود که کمتر مورد تفضل قرار گرفت و به جایش جمله‌ی”شهر همان شهر است! “ منشأء فیض و بستر میل شد.
چرا؟!
چون؛ ما عادت کرده‌ایم، بیش از آنکه عیب و نقص خویش به چشم‌مان بیاید و به مسؤلیت رفتار و کردارِ خود مُقر باشیم، عیوب این و آن را ببینیم، و فَغان و ضجه کشِ بدکاره‌ای دیگران باشیم.“شهر همان شهر است” گزاره‌ای است که خبر از ناکارآمدی متولیان شورا و شهرداری در طولِ سالیان چند دارد و تحلیل‌هایی که روی این جمله شد؛ حکایت تلخی از سوء مدیریت‌ها بود که البته چندان هم بی‌ربط نبود!
ولیکن؛ آن جمله‌ی کلیدی مطمع نظر، زمانی اداء شد که مصاحبه گیرنده پرسیدند؛ به نظر شما آیا جای پیشرفتی برای شهر هست؟!
پاسخ دادند: حتماً، ان‌شاءالله، [امّا] مردم باید نظر خوبی داشته باشند و دست به دست هم بدهند.
لُبِ کلام و ادله‌ی مضبوطِ عقلانی همین است!
شاید آن بانوی مُوَقر، متانت به خرج دادند که رُک و پوست کنده نگفتند: “اگر شهر همان است و تغییری نکرده، دلیل اصلی‌اش اینست که شما مردم دست در دست هم نبوده اید”
نه آن خانم، که هر کس دیگری هم بود؛ نزاکت را در گفتارش رعایت می‌کرد و کلامی به زبان نمی‌آورد که خاطر همشهری‌هایش مُکدر شود.
اما اگر این سؤالات یا مشابه آن را از یک جامعه شناسِ متخصص می‌پرسیدند؛ لابد پاسخ می‌داد که:
“شهروندان رُکن اساسی مثلثِ توسعه یافتگی شهر هستند، و این مردم‌اند که دو ضلع دولت و مدیریت شهری را با انتخاب و ایجاد یک انجمنِ محلی به هم گره می‌زنند، تا سازمانِ اجرایی و نظارت همگانی و آموزش عمومی به شکل فزاینده‌ای، آرمان شهرِ مطمع نظرشان را ایجاد کند! “
این را گفتم که تصور نکنیم در بوجود آمدن وضع موجود ما بی‌تقصیریم!
ولیکن؛ حال که اصرار به تجزیه و تحلیل کارکرد شورای شهر داریم، نمی‌توان این حجم از بی‌برنامگی، و عدم تعادل و توازن در تصمیم‌گیری‌ها و جزیره‌ای فکر کردن را نادیده گرفت!
کمتراز چهارماه، همین شورا با همین اعضاء، یکپارچه شدند و شهردار قبلی را با ذکر دلیل ناکارآمدی، استیضاح کردند و یکی از معاونین همان شهردار را که سابقه‌ی معاونت شهردارِ شورای قبل را هم در رزومه‌اش داشت، به عنوان سرپرست انتخاب کردند.
بعداز آن هم برخی از بزرگان در تریبون‌های رسمی، شورا را به انتخاب یک شهردار توانمند و کارآمد توصیه کردند.
سپس اعضاء شورا پس از گذشت حدود دوماه، همان سرپرست انتخاب شده را به رأی گذاشتند و یکبار دیگر او را به عنوان سُکان دارِ کشتی بر گل نشسته‌ی مدیریت شهری انتخاب کردند.
انتخاب کردند و وقع‌ای هم به توصیه بزرگان نگذاشتند، قبول!
چون هم اختیار قانونی داشتند، هم از نظر عرفی مورد پذیرش بود و هم بنا به شرایطی تکلیف داشتند.
اما الان که همان سرپرست در مرحله‌ی طی تشریفات صلاحیتی است و قرار است وزارت کشور حکمش را صادر کند، برخی از همان اعضاء بدون توجه به حدود قانونی که قانونگذار برای‌ایشان تعیین کرده، در تریبون شورا، از وقت و امکانات مردم، فریاد می‌زنند که این شهردار به شهرداری برای این شهر نخواهد شد و تهدید می‌کنند که اگر چنان نشود، چنین می‌کنیم.
شأن شورا‌های شهری؛ تهدید کردن و به تمکین درآوردن شهردار نیست!
شأن شوراها؛ اول قانونگذاری محلی است، دوم نظارت بر امور اجرایی و مالی شهرداری است اما گویا آقایان دخالت در اجراء را با نظارت برآن اشتباه گرفته‌اند و درک درستی از شئون تصریح شده در قانون برای خود ندارند.
ممکن است مواد قانون تشکیلات شوراها و انتخاب شهرداران نحوه‌ی استیضاح و یا انتخاب شهرداران را تصریح کرده باشد!
اما اینگونه نیست که شورا هر وقت و در هر شرایطی که دلش خواست، شهردار را که به خواسته‌های شخصی، یا بعضاً غیر قانونی تن نداد استیضاح کنند.
شورای شهری که صرف و صلاح شهر و شهروندان را در تمام امورات و تصمیم‌گیری‌هایشان لحاظ نکنند، از حیِّز انتفاع ساقط‌اند و هر استاندارِ دارای وجدان و شرأفت کاری، می‌تواند تقاضای انحلال آن را بدهد.
مگر همین آقایان در روز تحلیف‌شان سوگند یاد نکرده‌اند که “مادام که در شورای اسلامی شهر عضویت دارم در رعایت صرفه وصلاح و پیشرفت امور شهر و شهرداری اهتمام نمایم... “؟!
اصلاً؛ مگر عمر ما شهروندان چقدر است که چهارسال از آن را اعضاء شورایی که خودمان انتخابشان کرده‌ایم، به بازیچه بگیرند و هر سه ماه یکبار دچار آزمون و خطا شوند؟!
مراد از این نوشته حمایت از شخص شهردار تازه منصوب شده نیست، بلکه مراد ثبات مدیریتی بر شهری است که با صد‌ها چالش مواجه است، لذا بهتر و شایسته است که این شورا بجای تهدید و عرصه تنگ کردن بر شهردار منتخب خودشان، تبدیل به ۹ شهردار دیگر شوند و هر ۱۰ شهردار، شبانه روز تلاش کنند که جبران عقب افتادگی‌های این چندسال بشود تا اگر مهمانی وارد شهر شد با جمله “شهر همان شهر است”مایه شرمساری ما را فراهم نکند.
نام محفوظ
بیشتر بخوانید:دیداری از جنس یک نوستالژی زیبا/ حضور همسر زنده یاد علی‌محمد ساکی در خرم‌آباد
نام محفوظ
بیشتر بخوانید:دیداری از جنس یک نوستالژی زیبا/ حضور همسر زنده یاد علی‌محمد ساکی در خرم‌آباد
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
از هر بابت یکی از بهترین نوشته های رسانه های استانی بود که تا حالا خوانده ام.
شهردار هم باید ویژگی های یک شهر خوب را کامل بشناسد و این ویژگی ها که شامل برنامه هایی در خصوص توسعه اقتصادهای محلی، مشارکت اجتماعی و فرهنگی، ایجاد زیرساخت‌های سبز برای محیط زیست شهری است در برنامه های ارائه شده آن قابل لمس باشد.
آنچه از شورای شهر انتظار می‌رود، انتخاب شهرداری است که سه مولفه قانون‌مداری، برنامه‌مداری و هدفمندی در سوابق اجرایی گذشته و رویکردها و برنامه های راهبردی کنونی تامین شود.
برای داشتن شهر خوب و حل مشکلات کنونی شهر باید شهردار برآیند اراده مردم باشد و با همکاری نزدیک با شورا در بهبود شاخص های زندگی موثر باشد.
متاسفانه امروز بخش زیادی از زیر ساخت های اصلی از جمله خیابان ها ، معابر شهری، فضای سبز دچار مشکل بوده و مشکلات از این دست علاوه بر رفع مشکلات کنونی باید بتواند شهر را با در نظر گرفتن چشم‌انداز منطقه‌ای به رشد و پیشرفت بیشتر نزدیک کند.
مدیران شهری خوب به رشد منطقه‌ای فکر می‌کنند، نه فقط رشد شهر خودشان، چون با رشد شهر نیاز به همکاری با شهرداری شهرهای حومه و بخش‌های خدماتی منطقه‌ای به وجود می‌آید
حالا کلاه خود را قاضی کنبم که شورا چنین است یا شهردار؟
اما این دلیل نمی شود که شورا در انتخاب شهردار بد عمل کند و بعد مدعی باشد
بهترین مقاله و جمله بود. من همیشه میگم مدیران برآمده از متن جامعه هستند و اگر مردم پیشرفت فکری کنند شهر و مدیران شهری هم عملکردشان پیشرفت می‌کند. شهر خوب ساختنی است نه یافتنی.
اگه اشتباه نکنم شما در مورد هتل پارک صخره ای قبلاً نیز تذکر داده اید. در حالی که متولی اون هتل بخش خصوصی هست و شهرداری هیچگونه دخل و تصرفی در اون نداره.
تازمانیکه شهردار هر عزل و نصبی را باید از شورا خط بگیرد و پستها براساس سهم تقسیم و تعیین میگردند.
این شهر مدیرلایق نخواهد داشت واگرداشته باشد هم کاری نمیتواند انجام بدهد
تمام انرژی شهردار صرف جلب رضایت منافع نه چندان عمومی شورای شهر میگردد
اصلا معیاری که باید برای انتخاب شهردار مد نظر باشد در شورا ها مظرح نیست
مشکل اصلی شهر خرم اباد تامین درامد پایدار است که به جرات می توان بگویم هیچ کدام از شورای حاضر و شهردار و معاونینش نه توان و نه دانش لازم برای اینکار برخوردار هستند.