الف- قسمت اول:
رسته مهندسی یکی از رسته های مهم و کاملاً فنی و تخصصی ارتش جمهوری اسلامی است که در ذیل رسته‌های پشتیبانی رزمی تعریف می گردد. عمده وظایف و مسئولیت های این رسته عبارتند از:
۱- شناسایی و انتخاب محل احداث پادگان‌ها و زاغه های مهمات و قرارگاه ها
۲- شناسایی محل استقرار قرارگاههای عملیاتی رده جلو و تاکتیکی
۳- تامین و تصفیه آب آشامیدنی یگانهای تابعه نزاجا
۴- شناسایی محل جاده های عملیاتی و تاکتیکی
۵- احداث قرارگاههای عملیاتی و قرارگاههای تاکتیکی و رده جلو
۶ - احداث پل های ثابت و متحرک و نصب و روانه کردن و جمع‌آوری آنها
۷ - احداث خاکریزهای منطقه عملیاتی و منطقه‌ای مانوری و احداث سنگرها و اماکن و دیدگاه های مورد نیاز
۸- احداث شبکه‌های زیرساخت پادگان ها مثل شبکه های آب، برق، گاز، مخابرات، خیابان ها، آسفالت، هدایت آب های سطحی ووو
۹- راه اندازی شبکه فاضلاب و تصفیه‌خانه های مورد نیاز و تعمیر و نگهداری شبکه های زیرساخت پادگان ها
۱۰ - ایجاد فضای سبز جهت پادگان‌ها و نگهداری آنها و سمپاشی و هرس کردن آن ها
۱۱- ایجاد سد و موانع برای جلوگیری از نفوذ و رخنه دشمن به مواضع پدافندی و ترمیم مستمر آنها
۱۲- انجام تخریبات رزمی
۱۳- تهیه کالک مهندسی جهت عملیات های آفندی و پدافند
۱۴- رزم همانند یگانهای پیاده در صورت نیاز
۱۵- و..
وظایف و مسئولیت‌های بیّن رسته مهندسی ، عظمت، سنگینی ، وزانت و اهمیت این رسته را دو چندان نموده و در همان نظر اول پی می‌بریم که نقش آن در آفند و پدافند حیاتی و تعیین‌کننده می باشد بنابراین مهندسی برای ایفای وظایف خود در وهله اول به تجهیزات و ابزار مناسب و کارکنان و افسران زبده با انگیزه ، کاردان و علاقه‌مند باسواد و با روحیه فنی-مهندسی و شجاع و سلحشور و آموزش دیده نیازمند می باشد.از آنجا که تجهیزات و ابزار تخریبات رزمی که در اختیار این رسته قرار داشت ناکارآمد و بروز نبوده و کاربرد مناسبی نداشتند لذا کارکنان برای اجرای مأموریت های محوله از جان و شرافت خود مایه گذاشته و مخلصانه و بدور از هرگونه تکلف و تبختری به بهترین شکل ممکن مسئولیت‌ها و ماموریت های محوله را انجام می دادند.
جای شگفتی و تعجب است که چرا رژیم گذشته به این رسته توجه و عنایت لازم ننموده و از حیث تجهیزات و ابزار این رسته را مجهز ننموده و نشانی از مهندسی نظامی برتر خاورمیانه در آن مشاهده نمی گردد.
همچنین در کمال شگفتی آیین نامه های آموزشیدر اختیار ، بسیار دگم و بسته تعریف و نوشته و آموزش داده می شد که در جنگ عمدتا کاربرد لازم نداشتند به همین انگیزه رزمندگان بیشتر به تجارب خود متکی بودند و کمتر آیین نامه ای رفتار می کردند.
این روند در زمان جنگ با ایثار و از خود گذشتگی کارکنان و فرماندهان بچشم نیامد تا احیانا دشمن بهره برداری ننموده تا تاثیر سوایی بر رزمندگان بجا نگذارد.
این در حالی است که رسته مهندسی تجارب بسیار گرانبها و ارزنده‌ای در اختیار دارد که می‌تواند راهگشا و کارآمد و کارساز باشد و در عین حال در برهه های حساس معجزه نمایند.
علی ایحال رسته مهندس به اندازه مسئولیت‌های خود تجهیزات در اختیار نداشته و مسلح نگردیده که این ضعف و نقصان صرف نظر از ساختار سازمانی در جبهه کاملا مشهود بود.
با توجه به اینکه کشورمان مرز مشترک با ۱۵ کشور همسایه دارد و رسته مهندسی با ۱۵ ارتش با تجهیزات و آموزش های متفاوت و فرهنگ و زبان های مختلف و تاکتیک و تکنیک های متفاوت و مختلف مواجه می باشد ولیکن به این موضوع چندان عنایت نشده و صرفاً با یک آیین نامه و آموزش و با تجهیزات یکسان با ارتش های مختلف در مرزهای مشترک بایستی ماموریت های آفندی و پدافندی اجرا نماید که این موضوع نیازمند بازنگری و تهیه پیوست های پدافندی و آفندی جداگانه و آیین نامه های فنی و اختصاصی می باشند و افسران مهندسی و سایر رسته‌ها و کهنه سربازان دوران جنگ که صاحب تجارت گرانقدر و ارزشمندی هستند لذا نقطه نظرات و ایده ها و تجارب هر کدام از آنها به تنهایی یک مانیفست جنگی است اما ناباورانه نادیده گرفته شده‌اند. با این حال تعداد معدودی از آنها همه چیز را به نفع خود مصادره نموده و در عین حال کار مفید و زیربنایی انجام نداده و یا ما از خروجی اقدامات آنان اطلاع دقیق و موثقی در دست نداشته و آنان یافته های خود را جهت نقد و بررسی کارشناسانه در اختیار صاحب نظران قرار نمی‌دهند.
خواص این رسته بسیار مهم و حیاتی را در دو شعار شناخته و همچنان اصرار دارند بر پایه همان دو شعار قدیمی و تاریخ مصرف گذشته بجلو حرکت نمایند،دو شعاری که سراسر منطقه جنگی را در بر گرفته بود و برای آن زمان جواب می داد و آن دو شعار عبارت بودند از ؛
-اولین اشتباه آخرین اشتباه است.
-سنگر سازان بی سنگر
ادامه دارد...
کلیک کنید
دیدگاه‌ها