ملیکا محمدی ستاره تیم ملی فوتبال زنان ایران یک کشور را سوگوار کرد.

احسان محمدی: نخستین بار نیست که جاده یک ستاره را به کام می‌کشد. از سیروس قایقران کاپیتان باشکوه تیم ملی تا رضا حسن زاده ستاره تراکتور و سپاهان، از مسعود استیلی خوش اخلاق تا علی زادعلی جوان خوش قد و بالای پیام، از محمد عجمی که قرار بود امسال برای صنعت نفت آبادان ستاره شود تا مهدی نفر خبرنگار باسواد فوتبال … اما هر بار داغش تازه است، هر باز زخمش روح را خراش می‌دهد و این بار جاده، ملیکا محمدی را از فوتبال ایران گرفت.

هافبک ملی‌پوش خاتون بم فقط ۲۳ سال داشت. فصل شکوفایی ستاره‌ای که قصد داشت در دنیای فوتبال زنان به سمت قله‌های موفقیت یورش ببرد. خاموش شدن چراغ زندگی‌اش چنان تلخ، اندوهبار‌ و غافلگیرکننده بود‌ که فکر کردیم یکی از خبرهای جعلی این روزهاست، از آنهایی که کلیک می‌خورد اما در نهایت لبخند می‌زنیم که واقعیت ندارد. اما ملیکا محمدی رفت، خبر واقعی بود، مثل هلاهل تلخ …

ملیکا در آمریکا به دنیا آمد، می‌توانست برای این تیم به دنیا بیاید اما دختر ایران بود، قلبش اینجا می‌تپید، لباس ایران را به تن کرد و چه سرنوشت غریبی داشت که انگار باید می‌آمد و در سرزمین مادری کتاب زندگی‌اش را می‌بست، کام‌مان تلخ شد امروز از این فاجعه، از این غم، از این مصیبتی که زمستان فوتبال زنان ایران را سیاهپوش‌ کرد.

او به نسلی تعلق داشت که به خیلی از دختران شجاعت درخشیدن در فوتبال آسیا را داد، به خیلی از خانواده این اعتماد را بخشید که دختران ایران در فوتبال هم می‌توانند پرچم را بر بام آسیا بنشانند، در جام جهانی نمایش محترمی داشته باشند … او به نسلی تعلق داشت که تازه فصل شکوفایی‌اش بود اما داس فلک به جدال با تن نحیف‌اش آمد.

تسلیت به خانواده عزیزش، تسلیت به ایران. روحش در آرامش ابدی.

دیدگاه‌ها