در بخش اول اين مطلب به بررسي وضعيت زيرگذر بسيج (شمشيرآباد) خرمآباد پرداختيم. اينك به سراغ زيرگذر كيو (22 بهمن) اين شهر ميرويم كه 13 روز بعد از زيرگذر اول در 25 مهرماه 1388 افتتاح شد.
زیرگذر کیو در شمال خرّمآباد و مابین بلوار انقلاب و بزرگراه ولایت و در محدوده شهرداری منطقه يك خرّمآباد واقع شده است.
با احداث این زیرگذر بدون هیچگونه کار مطالعاتی و نيز با تعجیلی که در ساخت آن صورت گرفت، سبب رخداد یک فاجعه زیستمحیطی و در پی آن، مسدود شدن بخش عمدهاي از شریانهای آبرسان به سراب و درياچه کیو گردید.
تصویر ماهوارهای از زیرگذر کیو
اگر چه چند ماه بعد از بهرهبرداری از این تقاطع غيرهمسطح در دوران استانداری سيد حسين صابری و هنگام بازدید "دیوتا توریومی" نماینده شورای شهر یونیزاوا (مرکز استان یاماگاتاي ژاپن) از ظرفیتهای شهر خرّمآباد، طرف ژاپنی آمادگی خود را در برخی از زمینهها از جمله ترمیم شریانهای آبرسان مسدود شده و متصل کردن مجدد آنها به سرچشمه کیو اعلام کرد، ولی متاسفانه در آن زمان به علت جوی که بر فضای مدیریتي استان و مدیریت شهری در مورد این فاجعه حاکم شده بود، این پیشنهاد پيگيري نشد.
جدا از بحث خشکی سرچشمه کیو، این زیرگذر را به علت دارا بودن از باند رفت و برگشت مناسب و استاندارد، فضای سبز منسجم و زیبا و تا حدودی قابل قبول، نداشتن پیچ و انحرافی تند در طول مسير؛ میتوان "زیباترین و استاندارترین زیرگذر شهر خرّمآباد" دانست؛ اگر چه به علت ترافیک در سطح صفر این زیرگذر، احداث روگذرهایی تکمیلی، مابین بلوارهای ولایت به ولیعصر، ولیعصر به انقلاب و جامجم در این نقطه بیش از پیش احساس میشود.
نمایی شماتیکی از رو گذرهای تکمیلی کیو (طرح از احمد ساکی)
نقایص این پروژه : مسدود نمودن شریانهای آبرسان و تغذیه کننده سراب کیو؛ نبود سرعتگیر در بخشهای انتهایی و خروجی هر دو باند این تقاطع؛ آبگرفتگی در هنگام بارش باران؛ وجود دریچه کانالی بسیار بزرگ و نه چندان امن به منظور جمعآوری آبهای سطحی در قسمت خروجی باند جنوب به شمال زیرگذر؛ عدم نورپردازی مناسب با سیستمهای نوین و جدید؛ استفاده از تیرهای چراغ برق نه چندان زیبا برای تأمین روشنایی فضای زیرگذر و ...
احمد ساكي / خرمآباد
ادامه دارد ...
دیدگاهها