تو رو خدا از خاطراتش بپرسید .. و بنویسید نزارید این یادگار آبادگر خرم آباد بدون ناگفته ها بره ...

باید اعتراف کنم که شادروان ساکی و بقیه مسؤلین بومی شهر که خدمت زیادی به ریبائی شهر و مردمش کردند، در زمانیکه زنده بودند، نه تنها فراموش شدند بلکه بعضی ها مجبورشان کردند که ترک وطن بکنند. گیتی بانو درست تشخیص داده، شهر بزرگ شده اما بعضی از جاهای شهر تبدیل به ده بزرگی شده. برخی مسؤلین فعلی شهرمان چون در این شهر خاطراتی ندارند براحتی محله های قدیمی شهر را تبدیل به ساختمان های بتونی بیقواره کردند. تنها پرورش درخت، گل، گیاه و درخت را تبدیل به ساختمان مسکونی و غیره کردند، باغ کشاورزی که براش آهنگ و شعر ساخته بودند. من ۴۷ ساله که در کشور دیگری زندگی میکنم و هر موقع به زادگاه برگشتم، با دیدن مناطق خاطراتم که از بین رفته، غصه میخورم. از نظر فرهنگ اصلا قابل مقایسه با قبل از انقلاب نیست.یادمه در نوجوانی که کارهای اداری پدرم را انجام میدانم، مورد احترام مسؤلین بودم اما بعد از انقلاب کسانی مسؤل شده بودند که با مراجعین مانند زامبی برخورد میکردند.
ضمنا شهردار دیگری بنام شریعتمداری که بومی نبود، کارهای زیادی برای شهر انجام داد از جمله فضاهای سبز شمشیراباد، ساختن خ علوی

علت مشکلات شهرداری اینه که حجم زیادی کارمند پشت میز نشین استخدام کرده و ماهانه به اینها حقوق بالا می‌دهد و طبق گفته شهردار قبلی بیش از ۷۰درصد بودجه شهرداری خرم‌آباد خرج حقوق ماهانه به پرسنل می‌شود خب پولی میمونه خرج عمران و آبادانی شهر کنند؟؟؟

اگر کسی به همسرش و بچه‌هایش دسترسی دارد ازش خواهش کند خاطرات پدر را همراه با عکس های قدیمی و کارهای عمرانی و تحقیقات مرحوم ساکی را جمع آوری و تبدیل به کتاب کند تا علاقمندان استفاده کنند نگذارید این خاطرات و عکس ها و تلاش های مرحوم ساکی به زیر خاک فراموشی رود. سایت یافته انصافا پیگیر اینکار باشند‌ تشکر