در شهرستان چگنی در استان لرستان دو رود جاری است. یکی رود کشکان که در سال‌های اخیر معمولن در تابستان‌ها به خاطر بی‌تدبیری برخی مسوولان ذی‌ربط و شرایط خشک‌سالی به خشکه‌رود تبدیل می‌شود و دیگری رودخانه‌ی خرم‌آباد.

این دو رود برای بخش زیادی ازاهالی چگنی هم فرصت و هم تهدید به شمار می‌آیند. فرصت چون طی قرن‌ها منبع درآمد زیست و معیشت مردم بوده‌اند و هم تهدید چون در زمان سیلابی شدن این رود‌ها باعث نگرانی و از دست رفتن برخی زیرساخت‌ها و منابع زیست‌شان گردیده‌اند

این دو رود درمحلی به نام دوآب منطقه ویسیان به هم وصل شده و پس از عبور از شهر‌های معمولان و پل دختر و همراه شدن با رود‌های زال وسیمره از سرشاخه‌های اصلی رودخانه کرخه در خوزستان به شمار می‌آیند.

شهرستان چگنی یکی از مناطق مهم و متأثر از ویرانگری سیل فروردین سال ۱۳۹۸ به حساب می‌آید که به‌رغم فعالیت‌های پسا سیل توسط دستگاه‌های دولتی و کمک‌های مردمی اما این دیار هم چنان با مشکلات بسیاری از جمله عدم پرداخت خسارت‌های واقعی به آسیب‌دیدگان کسب و کار به‌ویژه کشاورزانی که به‌جز از دست دادن بخشی از محصولات‌شان، بخشی از زمین‌های زارعی‌شان هم به کلی ازبین رفتند یا بازسازی برخی زیرساخت‌ها به صورتی اصولی و پایدار از جانب دولت به‌رغم وعده‌هایش عملی نشده‌اند.

به عنوان نمونه به دو طرح ناموفق یکی به اصطلاح اجراشده و دیگری انجام نشده اشاره می‌شود:

نخست، در سیل ۹۸ روستای چم وزیر شرف ازمنطقه ویسیان شهرستان چگنی بهره‌مند از طغیان سیل رود‌خانه خرم‌آباد شد. این رخداد به دلیل انحراف مسیر اصلی رودخانه بر اثر این سیل انجام گرفته بود و علاوه از بین رفتن تعدادی از واحد‌های مسکونی روستای فوق زمین‌های بسیاری ازاین روستا و روستا‌های هم جوار ویران و دیگر غیر قابل انجام فعالیتی شدند.

در این راستا با پیگیری مردم، دولت برای برگشت مسیر دوباره رودخانه به مسیر قبلی‌اش اقدام به ایجاد  سیل‌بندی برای جلوگیری از سیل‌های آینده و آسیب نرسیدن به باقی مانده روستا و زمین‌های زراعی‌شان اقدام نمود، ولی متأسفانه به‌رغم هزینه‌کرد سرمایه مالی از استان در ارتباط با اجرای این طرح، چون کار به شیوه‌ای غیرفنی وغیراصولی با دپوکردن همان مصالح رودخانه‌ای انجام گرفت. از این رو تمام آن هزینه‌کرد براثر بارش اخیر (۲۳ و ۲۴ فروردین 1402)  ویران و از بین رفت و دوباره طغیان سیل باعث نگرانی و تهدیدی برای تخریب باقی مانده روستا و زمین‌های زراعی به جامانده از سیل ۹۸ گردید.

دومین نمونه، طرح اجرا نشده، بازسازی و احداث پل شوراب در مسیر جاده اصلی خرم‌آباد به سمت شهر معمولان و پل دختر ومسیر خوزستان است. این پل درمنطقه‌ی شوراب حدود ۲۰ کیلومتری خرم‌آباد واقع شده است واز سال ۱۳۹۳ که بر اثر سیلی پاِئیزی به خاطر غیر استاندارد بودن ارتفاع و دهنه پل و طغیان سیل بر روی آن منجر به جان باختن یکی از معلمان نوع‌دوست و کوششگر شهر ویسیان و همراهی سه دانش‌آموز گردید. مسوولان استانی با مراجعه به محل حادثه وعده احدات پل را با شیوه‌ا‌ی نوین وبا معیار اصول فنی دراسرع وقت دادند، ولی عملی نشد تا اینکه در سیل ۹۸ به پل آسیب جدی‌تری وارد گردید و در بارشی از سال 1401 قسمتی ازسقف پل شکست و در این رابطه حوادث خودرویی هم به وقوع پیوست. دوباره مسوولان ارشد استان همراه با رسانه‌ها به محل پل گسیل شدند و وعده مکرر و بدون پشتوانه و تعهد عملی خویش را برای احداث و بازسازی این پل به گوش افکارعمومی رسانندند.

تکرار این وعده ها با گذشت حدود ۹ سال درزمان سه استاندار، سه دوره مجلس و جابجا‌یی تعدادی از مدیران کل هم چنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. در این ارتباط بر اثر بسته شدن جاده اصلی به دلیل نا ایمنی این پل هر بار برای مدتی راه تردد هزاران خودرو به جاده‌ای روستایی با عرضی حدود شش متر آن هم غیر استاندارد با پرتگاه‌های خطرآفرین و ایجاد مشکلاتی برای اهالی روستا‌های شرف چگنی به اجرا در می‌آید.

آری می‌توان گفت: عواقب سیل و ناکارآمدی برخی مدیران و مسوولان استانی ما فراتر از تلاطم سیلاب‌های بارندگی است.

حاجی‌علی شرفی/ ۲۵ فروردین ۱۴۰۲

دیدگاه‌ها