وحید آریافر
🔸در بسیاری از مواقع خود را در مقام یک خبرنگار و یا شاید شهروندان خبرنگار میپندارند.
🔸همانهایی که لحظات نادر از مرگ یک شهروند تصادفی را در شیراز و یا افتادن یک نوزاد از آپارتمان و یا سقوط یک ساختمان در تهران و حتی دزدیدن گوشی یک همشهری را به ثبت رساندهاند.
🔸شاید در آن لحظات طلایی، اگر به جای گوشی تلفن همراه، لحظه ای درنگ میکردند و یا بجای شهروند خبرنگار، نقش امدادگر را ایفا می کردند؛ جان شخصی و یا زندگی عدهای را نجات میدادند.
🔸روی صحبتم با این جماعت موبایل به دست است که در هر لحظهای و در آنی از ثانیه گوشی خود را به دوربین تبدیل کرده و درست در وسط ماجرا بجای همکاری با اطرافیان و امدادگران؛ به ثبت یک بحران می پردازند.
🔸بارها و بارها و بارها همین جماعت خبرنگارنما و یا شاید موبایل دوست میتوانستند با کمی همکاری جان یک هموطن را نجات دهند.
🔸در انفجار منازل مسکونی در اثر نشت گاز، ریزش آوار ساختمان بر روی یک کارگر و حوادثی همچون پلاسکو تهران، تنها کسانی که نمیتوانند در صحنه حضور داشته باشند؛ امدادگران هستند که در ترافیک موبایلی این جماعت گیر افتادهاند.
🔸و متاسفانه بارها بسیاری از هموطنان در حین فیلمبرداری از حادثهها، جان خود را از دست دادهاند.
🔸در ماجرای ورود پلنگ به داخل شهر قائمشهر مازندران نیز این جماعت موبایل به دست با تعداد و تکثیر بالاتری حضور داشتند.
🔸بارها و بارها از زوایای مختلف فیلم ها را دیدم.
نکته جالب اینجاست که این جماعت موبایل به دست بجای نجات جان خود و یا اطرافیان و حتی نه در مقام یک امدادگر و یا فعال محیط زیستی، موجب ترسناک تر شدن محیط برای این حیوان زبان بسته شدند.
🔸حیوانی که به اقتضای زیست بوم خود، در مقام دفاع و یا فرار به این سو و آن سو میرود و همچون طبیعت از کولر و تابلوی بانک و خودرو بالا و پایین میپرد.
🔸آنها با فرار در حال فیلمبرداری و با هیاهو، محیطی ناامن و خطرناک را برای پلنگ مازندران ایجاد کردند تا آنجا که شاید در حمله به شهروندی و یا شاید حمله به یک امدادگر، سرمایهای کم نظیر را از دست دادیم.
🔸شاید اگر آرامش در محیط حاکم بود و این جماعت موبایل به دست وجود نداشت؛ اکنون این سرمایه ملی جنگل های شمال، در دل طبیعت خودنمایی می کرد.
❤️کمی انسان باشیم...
دیدگاهها