نجابت! به یقین این خالص‌ترین، ناب‌ترین و بارزترین خصلت لرهاست. خصلتی که همواره باعث شده است این قوم را به کم‌توقعی و مطالبه‌گر نبودن بشناسند؛ با بررسی تاریخ چند صد سال گذشته لرستان و در حکومت‌های مختلف ملّی و محلّی همواره شاهد مظالمی بوده‌ایم که بر سر این ملّت رفته است.
اعدام‌های گسترده و تبعیدهای دسته‌جمعی شاید نمونه‌های بارزی از این ظلم‌هاست که باعث شدند برخی نیاکان‌مان دیاری که سال‌ها در آن رنج کشیدند را به یک‌باره ترک کنند و به دیاری دیگر در غربت بشتابند.آری تاریخ تکرارپذیر است و بارها حوادث و رویدادهای مشابهی برای مردم اتفاق افتاده است کما اینکه در گذشته قاجار و پهلوی با زور دشنه و تفنگ ما را از سرزمین خود بیرون کردند حالا همسایگان زیاده‌خواه و مدیران بی‌تدبیر به دنبال کوچ لرها از سرزمین پدری هستند و البته به لطف بی‌کفایتی مدیران گذشته برخلاف همسایگان لرستان که روزبه‌روز صنعتی‌تر شدند و کشاورزی خود را مکانیزه کردند ما کارخانه‌ها را تعطیل و مراتع را نابود کردیم؛ دام‌پروری و صنعتی هم برای لرستان باقی نماند در نتیجه تنها راه امرارمعاش آن‌ها کشاورزی شد.
اکنون نیز که با شانتاژ و فریب عده‌ای کشاورز در استان‌های هم‌جوار که قطعاً دست‌های پشت پرده و خارج نشین اصل نظام را هدف گرفته‌اند، در سودای انتقال آب لرستان به کویر لم‌یزرع استان هم‌جوار هستند که در این سودا نه آبادی ایران بلکه ویرانی ایران نهفته است. سودایی که جز تنش بین همسایگان و افزایش درد و رنج نصیبی نخواهد داشت.
اگر امروز لرها همچون گذشته نجیب شده‌اند و سهم‌خواهی نمی‌کنند نه که از بی‌تعصبی و بی‌تفاوتی‌شان است؛ بلکه از نجابت و احترامی است که به نظام می‌کنند؛ ولی این نجابت در سایه بی‌تدبیری مسئولان استانی نباید دستاویز فرصت‌طلبان تفرقه‌انداز شود.
بی‌تدبیری مسئولان در انتقال آب از اصفهان به یزد نه برای شرب بلکه برای راه‌اندازی کارخانه‌های آب‌بری همچون فولاد که در هیچ جای دنیا آب شیرین را صرف تولید فولاد نمی‌کنند کاملا روشن است چون فروش این آب به مراتب ارزش‌افزوده بیشتری از تولید همان فولاد دارد.
باید بدانیم فتنه آب از چند دهه پیش با ساخت کارخانجات فولاد، کشت گسترده محصولات آب‌بری همچون برنج و توطئه تغییر نقشه ایران و قرار دادن سرشاخه‌های رودهای لرستان در اصفهان که با هوشیاری دل‌سوختگان برملا شد، آغاز شده است. برخی تقاضای آب را در اصفهان به عنوان استانی نیمه‌خشک در حاشیه کویر مرکزی ایران بالا بردند تا بعد از سه استان شمالی ایران، چهارمین استان تولیدکننده برنج کشور باشد و اینک که آب موردنیاز آن همه صنعت و کشاورزی کاریکاتوری و نامتناسب با طبیعت و استعداد منطقه کم آمده است، باز هم می‌رود که استان محروم و نجیبی مانند لرستان قربانی شود.
با روند پیش‌روی اصفهان در تولید محصولات آب‌بر در آینده نزدیک، همه آب‌های استان‌های هم‌جوار بایست به اصفهان سرازیر شوند و سرانجام این بار لرها نه به زور تفنگ قاجار و پهلوی بلکه با زیاده‌خواهی اصفهانی‌ها باید از این سرزمین کوچ کنند.
مخاطب این سطور لرهای عزیز نیستند، بلکه مسئولانی هستند که اگر این بار هم اشتباه کنند و بخواهند بر طبل بخش‌نگری و توسعه نامتوازن بکوبند، لرستان زیبا و تاریخی برای همیشه به گورستان آمال و آرزوهای مردم اصیلش تبدیل خواهد شد.
لیلا سلیمانی/ شهاب آسمانی
کلیک کنید
دیدگاه‌ها