ایام به سرعت در حال سپری شدن است و بهزودی زمان برگزاری انتخابات شوراهای اسلامی شهر از راه میرسد. طبق روال گذشته با نزدیك شدن به این برهه و علیرغم شرایط خاص برآمده از بیماری كرونا، تنور تبلیغات به شدت داغ شده است. جدای از حضور شبانهروزی داوطلبین در فضای مجازی و شبكههای اجتماعی، كماكان روشهایی نظیر دیدارهای چهره به چهره، حضور در منازل و برگزاری جلسات مختلف، حاضر شدن بر مزار اهل قبور و مجالس ترحیم، برپایی مراسم شام و ناهار، چاپ و توزیع اقلام تبلیغاتی نظیر کارت ویزیت، پوستر، بروشور و... همچنان از رونق خاصی برخوردارمی باشد.
ایجاد فضای شور و شوق و تحریک شهروندان به حضور در این فرآیند اجتماعی و مشارکت عمومی امری پسندیده به شمار میرود اما در کنار آن برخی کجاندیشیها و بهنوعی عوامفریبی از سوی برخی از نامزدها این فضای پرحرارت را به رنگ دروغ و تزویر آلوده میسازد. رفتارهایی كه نهتنها درشان و زیبنده یك كاندید و یک شهروند كه خود را لایق پوشیدن ردای وكالت مردم میبیند، نیست بلكه اوج تزویر وعدم صداقت و استفاده از روشهای ماكیاولیستی را در راه رسیدن به هدف توجیه مینماید. این روزها در جلسات برخی از این افراد در كنار القاب متعدد، ژستهای غیرواقعی و رزومههای ساختگی، وعدههایی شنیده میشود که نهتنها در حیطه اختیارات یك عضو شورای شهر نمیگنجد بلكه در حوزه اختیارات یك شهردار، نماینده مجلس و حتی گاها یك استاندار و حتی وزیر نیز قرار نمیگیرد.
وعدههایی نظیر اعمال تغییرات گسترده در برخی محلات شهر، پیگیری و حل مشكلات اداری افراد در سازمانهای مختلف، حل مشكلات اقتصادی شهروندان، ارائه برنامههای غیرممكن و... و از همه بدتر ایجاد اشتغال و استخدام در بدنه شهرداری و سازمانهای تابعه، كه در شرایط فعلی امری غیرممكن است و فقط با اتخاذ سازوكارهای قانونی لازم از سوی نهادهای برنامهریز و سیاستگذار در این خصوص امکانپذیر میباشد و چهبسا در گذشته ورود و استخدام بدون ضابطه اشخاص فاقد تخصص به شهرداریها از سوی افراد ذینفوذ، شرایط را بهگونهای رقمزده كه كارایی این مجموعه را بشدت تنزل داده و امكان چرخش نخبگان و ورود افراد متخصص در حوزه شهری را مسدود نموده و از طرف دیگر شهرداری را با مشكلات ریز و درشتی مواجه ساخته كه نمود بارز آن در مشكلات گسترده و جاری شهر و حتی پرداخت حقوق کارکنان قابل مشاهده است و یكی از انتقادات عمده و وارد بر اعضای پیشین شورای شهر میباشد.
دادن وعدههای پوشالی و غیرواقعی به جوانان جویای كار و خسته از بیکاری و کاشتن بارقههای امیدی كه هرگز رنگ حقیقت به خود نمیگیرد نهتنها عملی ناپسند میباشد بلكه گناهی نابخشودنی است كه خدشهدار کردن احساست و عواطف جوانان را به دنبال دارد و موجی از احساس بدبینی را در این قشر حساس و مطالبهگر ایجاد مینماید. تكرار وعدههایی كه درگذشته از سوی برخی نامزدهای ادوار پیشین نیز تكرار شده و هرگز رنگ حقیقت به خود نگرفته است. این افراد كسانی هستند كه برای رسیدن به مقصود به هر عملی دست میزنند و دیگران را بهمثابه نردبانی مینگرند تا از آن بالا بروند. وعدههایی كه در دیدارهای تبلیغاتی بر طبل ادعا كوبیده میشوند ولی در عمل هرگز به مرحله فعلیت نمیرسند. حضور در قامت منتخبان مردم در شوراهای اسلامی شهر و روستا فرصتی است برای خدمت گذاری به مردمی كه چشمهایشان را بر قامت منتخبین خویش دوختهاند تا با تلاش و پشتكار دائمی مسیری بهتر را برای خود، فرزندان و شهرشان رقم بزنند و خدمتی به دیارشان را از خود به یادگار بگذارند، اما متأسفانه این فرصت مغتنم برای برخی تبدیل به ظرفیتی شده است تا از طریق آن مطامع و خواستههای نفسانی خویش را در اولویت قرار دهند و با بازیچه قرار دادن احساسات سایرین لباسی را بر تن كنند كه زیبنده قامتشان نیست.
باور كردن وعدههای توخالی این اشخاص و اختصاص رأی به آنها، گامهایی است كه ما را فرسنگها از مسیر دستیابی به رشد و پیشرفت دور میكند و به نفع فرصتطلبانی تمام خواهد شد که در به وجود آوردن رنج محرومیت بر پیشانی شهر و استانمان نقشی به سزا دارند. انتخابهای غیرعاقلانه و افتادن در دام شعارهای خیالی این افراد پیامدهایی فاجعهبار را به دنبال خواهد داشت كه در رفاه و آسایش تکتک شهروندان این دیار تأثیرگذار خواهد بود.
مصطفی حسنوند/ كارشناس ارشد علوم سیاسی
دیدگاهها
جناب قاسمی عزیز از جنابعالی به عنوان یک دغدغه مند فرهنگی انتظار داریم که با نشر این کامنت پیگیری مراجع ذیصلاح را خواستار شوید.
سپاسگزارم