برخی کارشناسان مسائل اجتماعی و رسانه، باور دارند کسی که در فضای مجازی به عنوان مثال یکصد هزار دنبال کننده دارد، در حکم شهردار یک شهر یکصد هزارنفری است.
در سالهای اخیر در استانهای زاگرس نشین تعداد بیشماری صفحه (پیچ) تشکیل شده که هر کدام دنبال کنندگان زیادی دارند و روزانه صدها و هزاران عکس و فیلم با موضوعات مختلف بارگذاری میکنند.
در آستانه مهمترین رخداد اجتماعی و سیاسی کشور یعنی انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم و ششمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا، آنچه باعث نگرانی است، بیتفاوتی گردانندگان این صفحات در قبال این رویداد بسیار مهم است!
در این روزها که تقریباً آرایش سیاسی و چینش مهرهها در ستادهای انتخاباتی مشخص شده و فعالان انتخاباتی و به بیان بهتر «انتخابات چی» ها در شهرها، محلات و حتی روستاها برای جلب نظر مردم و رای به نامزد موردنظرشان به تکاپو افتادهاند، فعالان شبکههای اجتماعی در زاگرس و لرستانات در حال پخش دس (رقص) لری، علیسونه، کشکله شیرازی، بزران، سیت بیارم، شیرعلی مردان، بلال بلال و ... هستند!
انگار به قول معروف «همه چی آروم است»؛ نه معضل بیکاری در لرستان و این مناطق وجود دارد و نه در شاخص فلاکت و تورم در صدر جدول هستیم!
در صورتی که کنش گران و فعالان رسانهای در لرستانات میبایست فارغ از هر نوع دیدگاه و گرایش سیاسی، ارزیابی کنند که از بین نامزدهای ریاست جمهوری، انتخاب کدام شان به نفع منطقه است و کدامیک در صورت انتخاب، بحث توازن منطقهای را در دستور کار قرار خواهد داد؟
دیگر این که در چند دهه گذشته به دلایل مختلف که بیان آنها از حوصله این نوشتار خارج است، بیشتر امکانات و صنایع به استانهای برخوردار و مرکزنشین اختصاص یافت و توسعه اقتصادی متوازن و عادلانه در کشور ایجاد نشد.
به همین دلیل در خلال برنامههای نامزدهای ریاست جمهوری که در رسانه ملی و سایر رسانههای جمعی در حال انتشار است، میشود فهمید از بین کاندیداهای مطرح، کدام به توسعه متوازن و عادلانه مناطق مختلف کشور باور دارند و لذا همان فرد را تبلیغ کرد.
تا پیش از بالا گرفتن تب و تاب انتخابات، حجم زیادی از مطالب منتشر شده در کانالها و صفحههای مناطق لرنشین به تبعیض و بیعدالتیهایی اختصاص داشت که بهزعم گردانندگان این صفحات بهاصطلاح «لرگرا» در چند دهه اخیر به مناطق زاگرس نشین تحمیل شده است.
اما حالا که ملت ایران در آستانه یک انتخاب مهم است، گردانندگان صفحههای مذکور فتیله بحثهای انتقادی را پایین کشیدهاند و مخاطبان را با ترانههای محلی و نحوه درست کردن «چزنک رغو»،«کشکینه» و...سرگرم میکنند.
از دو حالت خارج نیست؛ یا بیشتر مدیران کانالها و صفحههای مذکور، بومی منطقه نیستند ولی در عین حال افرادی آشنا به جغرافیا و آداب و رسوم زاگرس هستند که از خارج تغذیه میشوند و هدفشان بدبین کردن مردم ایجاد تفرقه و آسیب رساندن به وحدت جامعه است و یا لرتبار و زاگرس نشین هستند اما دغدغه منطقه را ندارند و فقط به فکر سودجویی، نفع شخصی و جذب دنبال کننده (فالوور) بیشتر برای کسب شهرت هستند.
بنابراین در این روزها که به علت شیوع ویروس کرونا اردوکشیها و همایشهای خیابانی با محدودیتهایی مواجه شده، فضای مجازی بهترین بستر برای کنش سیاسی در جهت آگاهی بخشی به جامعه است و بیتفاوتی و بیخیالی در این برهه معنا ندارد و بهمنزله تنها گذاشتن زاگرس با محرومیتهای مزمنش خواهد بود که این موضوع از دید مخاطبان فعال و آگاه پنهان نخواهد ماند.
✍️مصطفی رباطی 14خرداد 1400
دیدگاهها