طی روزهای گذشته "پایگاه خبری یافته" با انتشار پستی به قلم مهدی صارمیان و تحت عنوان «۲۹+۱ پرسشی که داوطلبان باید پاسخ دهند!» از دواطلبان شورای اسلامی شهر خرم آباد خواست تا به منظور مشخص شدن ابعاد فکری و عملی کاندیداها به سوالات مطرح شده پاسخ دهند.
در اولین قدم، حجت اله صارمیان یکی از کاندیدهای ششمین دوره انتخابات شورای شهر خرم آباد، به سوالات مطروحه پاسخ دادند که عینا" منتشر میشود.
شایان ذکر است پایگاه خبری یافته آمادگی دارد تا نسبت به انتشار پاسخ همه داوطلبان تایید صلاحیت شده، اقدام نماید.
بدیهی است شرط انتشار پاسخ ها پرداختن به موضوع سوالات است، ضمن این که این رسانه از انتشار تصویر داوطلبان معذور است.
قسمتی از پاسخ حجت اله صارمیان کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای شهر خرم آباد، به مطلب« ۲۹+۱ پرسشی که داوطلبان شورای شهر خرمآباد باید پاسخ دهند! » منتشر شده در پایگاه خبری یافته
لازمهی هویتیابی انتخابات شورای شهر، شفافسازی کاندیداها از سؤالات و شبهاتی است که معمولاً در آستانه هر انتخابات، پیرامونِ سوابق، برنامهها و اهدافشان مطرح میشود!
عموماً؛ مردم وقتی به پدیدهای اقبال نشان میدهند که با دستیابی و شناخت کافی و وافی از آن، حس خاطرجمعیِ ناشی از رسیدن به یقینِ بیشتری، در خود ایجاد کرده باشند!
این حسِ امنیت، میتواند؛ زمینه ساز همکاری بین گروههای اجتماعی، قومیتی و دینی، در تعاملات جمعی اقشار مختلف یک جامعهی شهری قرار بگیرد!
لذا؛ برآن شدم؛ بدون در نظر گرفتن تأثیر کمّی که این پاسخگویی، در اِقبال احتمالی مردم و گروهها به انتخاب بنده ایجاد میکند، در جایگاه یکی از مخاطبانِ پرسشهای مطرح شده در پایگاه خبری یافته، با عنوان «۲۹+۱ پرسشی که داوطلبان شورای شهر خرمآباد باید پاسخ دهند!» به بعضی از آنها پاسخ دهم.
بدیهی است که پاسخ برخی از سؤالات که به راحتی و با مراجعه به ویکی پدیا و دانش نامهها و قوانین مدون قابل دسترسی است را از شمار قلم میگیرم.
ولیکن؛ به موضوعات کاربردیتر که مطرح نموده است، پاسخ خواهم داد!
💢جایگاه واقعی شورا
باید گفت هم اکنون که قریب به دو دهه از تأسیس شوراها بعداز انقلاب، در کشور ما میگذرد، اما هنوز هم؛ رَکینترین رُکن دموکراسی، یعنی شوراها جایگاه واقعی خود را نیافته است و همچنان مانند کودکی که از یتیم خانه آنرا به فرزندی قبول کرده باشند، صرفاً مورد سوء استفادهی غریزی و انحصارطلبانهی پدرخواندههای سیاسی و مادرخواندههای تشکیلاتی قرار دارد و این یتیم نیز برای ارتزاق یومیه اعضاء خود، ناچار به تمکین است!
و سابقه نشان میدهد که شورای شهر خرم آباد مظهر این دموکراسی هراسی بَدیُمن بوده است!
از اعمال فشار استاندار وقت برای طرح و اجرای زیرگذری غیر ضرور گرفته تا اعمال فشار معاون عمرانی که برای بازگرداندنِ نظر اعضاء شورای شهر، در پذیرفتن استعفاء شَهر داری ناتوان، به آنها چشم غُره میرفت...
دلایل بسیاری بر عدم تحکیم جایگاه واقعی شورا، برای اهل خرَد وجود دارد.
اما با این حال، معتقدم؛ چنانچه عناصر علمی _ تخصصی متعهد به آرمانها و آمال جوانان این شهر، شجاعانه به شورا ورود کنند، قوانین بالادستی و موضوعه این توان را در اختیار اعضاء شورا برای پیشبرد برنامههای توسعه محور، قرار داده است!
اصل یکصد و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران،
استانداران، فرمانداران، بخشداران و سایر مقامات کشوری که از طرف دولت تعیین می شوند را در حدود اختیارات شوراها ملزم به رعایت تصمیمات پارلمان شهری دانسته است... .
💢چالشهای پیش روی مدیریت شهری!
چالشهای متعددی به عنوان موانع توسعه در کشور ما وجود دارد که تأثیرگذار بر حوزههای مدیریت شهری، نیز بوده اند!
و قسمتی از ناکارآمدی مدیریت شهری در کشور ما نشأت گرفته از همان چالشها است!
- ساختار حقوقی و تشکیلاتی که ناظر بر گزینش، انتخاب و عملکرد اعضاء شوراهای شهر و شهرداریها باشد، دارای نواقص جدی است!
دستگیریهای گستردهی اخیر که در بین اعضاء شوراها (در مقام ناظر) و شهرداران (در مقام مجری) رُخ داد، مؤید این مدعاست که؛ اگر چنین نقصی وجود نداشت، قطعاً شاهد تکرار تخلفات مالی در دو نهاد ناظر و مجری مدیریت شهری نبودیم!
- چشم طمع گروههای سیاسی و بطور خاص، برخی نمایندگان مجلس در ادوار مختلف به شهرداری به عنوان یک بستر پُر خیر، که زمینه ساز کسب آراء و تأمین هزینههای نامشروع انتخاباتهایشان بوده، چالش دیگری است که باز شدن جنبههای پنهان آن، بوی تعفنش را بلند خواهد کرد!
- منابع انسانی غیر متخصص و بعضاً دارای مدارک تحصیلی بدون پشتوانه علمی و تجربی، که بجزء درصد کمی از آنها، مابقی با اعمال نفوذ غیرقانونی اعضاء شورای شهر و باندبازیهای شهرداران، استخدام و بلافاصله در مناصب مدیریتی قرار گرفته اند، در کنارِ منزوی کردنِ اساتید فنِ دارای سلامت، پُتک محکمی بر سر مدیریت شهری کوبیده است تا منگ و مبهوت به دور خود بچرخد و مسیر آینده را پیدا نکند!
- فروش تراکم با ضرایب کم، اعمال تخفیفات خارج از اختیارات شوراها در آراء شبه قضایی ماده۱۰۰ و رشد ناقص الخلقهای شهر، فروش سرمایهها و املاک شهرداری، تضییع حقوق عمومی است!
اما این هزینهای است که اکثریت مردم برای محبوب شدن برخی از اعضاء شورای شهر در نزد صاحبان ثروت و عاملان قدرت، بالاِجبار میپردازند. . .
و هیچ حاشیه نشین و شهروند عادیایی، از آن بهره نبرده است!
- عدم وجود منابع پایدار درآمدی، و نبود سازوکار مشخص برای مدیریت هزینهها، اصلیترین چالش مدیریتی شهرداری است که آن را با بیپولی و حجم زیاد بدهکاریها مواجه ساخته!
و همان ته مانده منابع مالی هم به عدالت تقسیم نمیشود، تا جائیکه؛ یکی به رنج است و دیگری به گنج!
- پیمانکاران شورایی یا همان اعضاء شوراها که با سوء استفاده از موقعیت نظارتی خود بر شهرداران، اقدام به اخذ پیمانکاریهای حوزه خدماتی_عمرانی برای خود یا بستگانشان میکنند، چالش بعدی مدیریت شهری است.
- نادیده گرفتن اصل شایسته سالاری در انتخاب شهرداران، و نبود توجه کافی به دو اصل تعهد و تخصص در انتخاب شهردار، (آن هم بخاطر اینکه؛ هیچ شهردار شایستهای، اجابتکنندهی خواستههای نامشروع عناصر نامطلوب شورایی نخواهد بود! )
خود ریشهی انتخاب شهردار ناسالم توسط اعضاء نا سالم است!
- ناکارآمدی ساختاری در بدنهی ستادی و اجرایی نهاد شهرداری، که حاصل غیر علمی بودن تصمیمات در شورا و شهرداری است، منجر به حذف برخی ردههای اداری و سازمانی و مدیریتی شده است که ضرورت بازنگری در برخی تصمیمات غیرکارشناسانه را دو چندان مینماید.
- هرچند مهاجرتهای از روی فقر و بیکاری، خطر حاشیه نشینی و پیامدهای منفی آن، و بروز پدیدههایی مثل اعتیاد، تکدیگری و کودکان کار، را در پی داشته، و این شر از صدقه سرِ کم کاری سایر دوایر ذیربط دامنگیر مدیریت شهری شده است. . .
اما مماشات عوامل شهرداری در نمو یک شبهی ساختمانهای غیرمجاز، در محلههای حاشیه نشین نیز جزء دلایل اصلی این پدیده ناهماگون است.
💢شعار یا عمل؟!
راهکارها و چاره اندیشیها برای برون رفت از اوضاع نابسامان کنونی، که برای برخی از مشکلات نسخههایی فراتر از اختیارات شوراهای شهری میپیچند، واقعاً مقدور نیست!
اما با همتی مضاعف و روحیهای جهادی میتوان قسمتی از آلام این شهرِ ماتمزده را التیام بخشید!
ولی آنقدر هم آسان نیست!
در ادوار گذشته نیز، برخی از کاندیداهای سیاسی مسلک، با عوامفریبی، وعدهی تأسیس قطار هوایی و تاکسی پرنده میدادند!
اما هم اکنون آشکار شد که این وعدهها چیزی بجزء دلخوش کنکهای انتخاباتی نبوده است.
لذا یکبار هم که شده، برای به دست آوردنِ راه حلهای واقعی، حرفهای واقعی بزنیم. . .
و از دادنِ وعدههای توخالی، جداً پرهیز کنیم!
- در شهر ما؛ آبها و چشمههای جاری، فرصت اند اگر ما بدانیم و بتوانیم، ماهرانه از هدرفت آن هاجلوگیری کنیم و آنها را تبدیل به جاذبههای گردشگری کنیم!
مدیریت غیر مُبتکر ما، حتی توانایی نصب نمادین یک آسیاب آبی (با بهرهگیری از آبی که هدر میرود) در کنار پل شهدا را نداشته است!
- در شهر ما؛ بافتهای محلات قدیمی فرصت اند، اما متأسفانه در بیتدبیری مدیران نالایق، تبدیل به پناهگاه معتادین متجاهر میشوند!
ما حتی در ثبت و ضبط و حراست از یک پل تاریخی (پل بهداری) تعلل داشتهایم!
- در شهرما؛ پارک آبشار طلایی، خود یک فرصت طلایی محسوب میشد، اگر در تنگنای ناکارآمدی و تنگ نظری برخی مدیران گیر نمیافتاد و رها شده وا نمیماند!
- در شهرما؛ پل شاپوری یک فرصت است، اگر تمام و کمال به سرانجام میرسید و توسعهی آن متوقف نمیشد!
نه میشود از سستیهای ادوار گذشته به آسانی عبور کرد و نه میشود شهرِ هزار چشمهی شاپورخواست و قدمت چندهزار سالهاش را، به غبارِ ناامیدیها سپرد و رهایش کرد. . .
فرصتهای شهر ما؛ از باغ فلاحت نذر شده و پارک صخرهای هبه شده گرفته، تا ورودیهای چهارگانهای که هم اکنون بیشتر شبیه به میدان فروش دام هستند، هرکدام به تنهایی ظرفیتهایی بوده اند که؛ یکی پس از دیگری،
در جلوی چشم ما
در سکوت ما
در عدم مطالبهگری ما
تباه شدند و رفتند. . .
تا باز هم موسم انتخابات دیگری شود و ما، یادمان بیاید که؛ فرصتها را، نه برای برنامهریزی صحیح، بلکه برای زیبایی شعارهایمان، شناسایی کنیم به خورد مردم بدهیم. . .
- در شهرما؛ حتی زبالهها هم فرصت اند، اگر میتوانستیم چون شهرهای شمالی ایران، آنها را تبدیل به انرژی و کمپوست کنیم. . .
اما آیا کسی متوجه این است که ما، هرآنچه را هم که داشتیم از دست دادهایم؟!
- میراث مرحوم ساکی (پارک کیو)، فرصت است، که ما حتی بدیهیترین حق فرزندانمان، یعنی شهربازیاش را به دلیل نقشِ واسطهای برخی، باختیم تا مگر کودکانمان، «نوژان» و «بولینگ عبدو» را مثل ندیدهها گُذرانه تجربه کنند!
💢دروغ یا صداقت؟!
به نظر این حقیر، با توجه به اوضاع و احوال پریشان کنونی مدیریت شهری، حجم بدهکاریهای شهرداری و میزان معوقات پرسنلی، هر کاندیدایی که وعدهی تعریف پروژهی جدید و بزرگ عمرانی را به مردم داد، یا اطلاع کافی از شرایط ندارد و یا دروغگوست!
هنر شورای ششم این باشد که پروژههای ناتمام آبشار طلایی، پارک شاپوری، پارک بهشت، پارک بلال حبشی، شهربازی کیو، دفع آبهای سطحی، تعریض خیابان انقلاب، پروژههای گم شده در پیوست الحاقی به قرارداد زیرگذر گلدشت را تکمیل نمایند.
بعد اگر گشایشی حاصل شد، پروژههای نو تَری هم تعریف نمایند!
باید بپذیریم که قسمتی ازگرههای کور و مشکلات شهری، نتیجهی سوء مدیریت، تنبلی، و نابلدی گذشتگان است!
بطور مثال؛ اگر خط کنارگذر ساحلی (دو طرف رودخانه گلال خرم آباد)، حد فاصل پل ۹دی تا پل جهادگران، ساخته و دایر میگردید، قسمت اعظمی از بار ترافیکی و ترددهای بیمورد، برای عبور مسافرتهای شهری شمال به جنوب و بالعکس، از مسیر بلوار ولایت و خیابان انقلاب کاسته میشد!
ویا اینکه؛ اگر هر سال یک باب از مغازههای سه راه الشتر، خریداری شده بود، تابحال مشگل تعریض خیابان انقلاب حل شده بود!
👈این قصه ادامه دارد. . .
دیدگاهها
احتراما عنایت فرموده و جوابیه مابقی کاندیداها را نیز منتشر بفرمائید ، اینجانب بعنوان کاندیدای ششمین دوره انتخابات شوراها دعوت شما را لبیک گفته و جوابیه خود را از طریق ایمیل بحضورتان ارسال نموده ام ولی تاکنون نامی از اینجانب منتشر نشده. من ا... التوفیق
-----------
با سلام... ارسال چواب از طریق شخص داوطلب و ارسال تلفن مقدور است....
چه بسا افراد زیادی می توانند به نام دیگران هم مطلب ارسال کنند