چندی پیش پس از مدت‌ها فرصتی پیش آمد تا زیبایی شهرم، خرم‌آباد را در فصل پاییز با گشت‌وگذاری داخل شهر نظاره‌گر باشم. ولی مصائبی در این بین که در مرقومۀ زیر به آن‌ها اشاره می‌شود باعث ناراحتی و حسرتم گردید. شاید برایتان اتفاق افتاده که قصد عزیمت از جنوب شهر خرم‌آباد به سمت شمال آن را داشته‌اید، پس از عبور از میدان امام حسین (ع) که اکنون به زیرگذر تبدیل شده و پس از عبور از بلوار شریعتی، به میدان بسیج می‌رسید. البته هرچه اطراف و اکناف را بنگرید میدانی نمی‌بینید و سال‌هاست با احداث زیرگذر اثری از میدان وجود ندارد.
بعد از میدان بسیج میدان بعدی، میدان اسدآبادی است؛ که در اینجا الِمان میدانی را مشاهده می‌کنید که عملاً عملکرد میدان نداشته و فقط از نظر هیبت با اسمش تطابق دارد.
بعد از گذر از میدان اسدآبادی و قدری فراز و فرود به میدانی می‌رسید که در نوع خودش منحصربه‌فرد است و نمونۀ آن را در هیچ جای کشور و شاید دنیا نتوانید یافت.
میدان الغدیر. میدان طویلی که هرازگاهی دستخوش تغییر شده و طول و عرض آن تغییر می‌کند. این میدان فقط یک مسیر حرکت دارد و حق انتخاب دیگری وجود ندارد.
بعد از میدان الغدیر، میدان ناصرخسرو در مقابل دیدگان شما رخ می‌نمایاند. ولی این میدان نیز ناقص است و فقط بایستی از کنار آن حرکت کرد چرا که مابقی خیابان‌های منتهی، ورودممنوع یا یک‌طرفه‌اند.
بالاخره بعد از طی طریق و عبور از خیابان انقلاب، به میدان 22 بهمن می‌رسید. این میدان نیز در گذر روزگار از تغییر و تخریب در امان نبوده و به مثابه همالانش (میدان بسیج و میدان شقایق) جای خود را با زیرگذر عوض نموده است. در مسیر برگشت پس از عبور از چند خیابان و چهارراه فرهنگ و خیابان آیت‌الله کاشانی، میدان دیگری وجود دارد موسوم به میدان تختی. این میدان نیز علاوه بر اینکه مانند سایر میدان نماها، مسیرهای ورودی و خروجی آن بعضاً مسدودند و عملاً یک انتخاب بیشتر ندارید. چرخش به چپ!
بعد از خیابان 24 متری حکیم چنانچه به‌قصد ورود به مرکز شهر به سمت چپ گردش نمایید به سبزه‌میدان می‌رسید. میدان کوچکی که برخلاف اندازه‌اش، از مابقی همنوعانش در این شهر قدیمی‌تر بوده و در تاریخ عمر خود شاهد حوادث گوناگونی بوده است؛ اما این میدان نیز مانند سایرین عملاً میدان نیست و امکان دور زدن و ارتباط با همۀ خیابان‌های منتهی مقدور نیست.
میدان بعدی پس از سبزه‌میدان، میدان شهدا است. این میدان هم علاوه بر اینکه میدان نیست، یک خصوصیت دیگر هم دارد که از مابقی متمایزش می‌کند. خیابانی در ضلع غربی میدان که برخلاف تمامی قوانین راهنمایی و رانندگی حاکم، در این خیابان بایستی برعکس رانندگی کنید!
البته مشکل شهر خرم‌آباد در این خصوص به این چند میدان ختم و خلاصه نمی‌شود. به این موارد بایستی میدان اول خیابان سوم قاضی آباد و چهارراه‌های بانک، فرهنگ و بیمارستان را هم اضافه کرد که هیچ‌کدام مطابق نامشان کارکرد ندارند و فقط نام میدان و چهارراه را یدک می‌کشند. البته در میان میادین مهم این شهر فقط میدان امام (ره) هنوز تغییر نیافته و کارکرد اصلی خود را حفظ نموده است که امیدوارم حداقل همین یک میدان زیبا برای این شهر کهن باقی بماند.
به‌راستی چرا وضعیت شهر من به‌عنوان مرکز استان با این همه قدمت و غنای فرهنگی بدین گونه است؟ گویی هیچ‌گاه قرار نیست به این شهر مسافر یا افراد غیربومی ورود کنند و فرض بر این است همگان خودی هستیم و مسیرها را هم ناچاریم به خاطر بسپاریم! یا اینکه افراد غیربومی مجبورند قبل از عزیمت به خرم‌آباد در خصوص خیابان‌ها و چهارراه‌ها و میادین منحصر به فردش مطالعه کنند...!
به قلم رضا حامی/ کارشناس ارشد عمران
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
بعد از انتخابات هم کسی به یاد انتخاب شوندگان نمی افتد
شهرداری هم،مکان مناسبی جهت تکمیل رزومه
مشابه معاونت غیر هماهنگی امور غیر عمرانی