روز گذشته حادثه تلخ مرگ دختر ۱۸ ساله‌ای در منطقه صعب‌العبور روستای شیخ ویر از توابع بخش ززو ماهرو بر اثر مارگزیدگی و عدم دسترسی به مراکز درمانی نه‌تنها احساسات مردم منطقه را جریحه‌دار نمود، بلکه موجب شد قلب وجدان‌های بیدار جامعه‌ را بدرد آورد. در اینجا قصد آن نداریم که قصور را متوجه مسوول یا نهادی نماییم و بی‌شک چنانچه کوتاهی رخ داده است، مسوولان وظیفه رسیدگی به موضوع و اطلاع‌رسانی به مردم را عهده‌دار خواهند بود، اما بدون شک این حادثه نخستین برگ از دفتر محرومیت و زندگی سخت و طاقت‌فرسای ساکنان روستاهای الیگودرز نیست و آخرین برگ هم نخواهد بود.

در حال حاضر آنچه هدف این نوشتار است، محرومیت غیرقابل‌انکار روستاهای صعب‌العبور شهرستان الیگودرز می‌باشد، مناطقی که با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی حتی راهشکافی نشده و ساکنان این روستاها به‌واسطه راه‌های مالرو طی طریق نموده و سفر آن‌ها هنگامی آغاز می‌شود که پس از ساعت‌ها پیاده‌روی در کوه و جوار رودخانه‌ها به جاده خاکی دسترسی می‌یابند.

بی‌گمان قصه تلخ زندگی ساکنان این روستاها به نبود راه دسترسی خاتمه نمی‌یابد و همین معضل بروز مشکلاتی دیگر ازجمله برق‌رسانی، آموزش، بهداشت و درمان و عدم بهره‌مندی از آب آشامیدنی سالم را رقم زده است و این رنج و درد مشترک شامل اهالی تعدادی از روستاهای دو بخش زز و ماهرو و ذلقی الیگودرز می‌باشد.

مردمی ساده و بی‌آلایش و کم‌توقع که دست‌تنگ و مشکلات اقتصادی نه میهمان‌نوازی آن‌ها را تحت‌الشعاع قرار داده و نه هیچ‌گاه به‌رغم بی‌مهری‌های برخی مسوولان، طلبکار نظام بوده‌اند و دردآور است که در هنگامه انتخابات خادمان بسیاری برای خدمت به آن‌ها صف می‌کشند و با وعده‌های رنگارنگ ایشان را تا چهار سال آینده به حال خود رها می‌کنند.

به‌راستی هم‌اکنون کجایند داوطلبان انتخابات مجلس که هر چهار سال یک‌بار درد و رنج مردم را به یاد می‌آورند؟!

 

 اسفندماه سال گذشته و در ایام برگزاری انتخابات مجلس ده نفر از عوامل اجرایی و نظارت بر انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی جهت اخذ رأی اهالی به روستاهای بخش ذلقی اعزام شدند.

اما با آغاز بارش‌ها محورهای ارتباطی روستاهای دستگرد و پز مسدود شده و عوامل اجرایی و نظارت گرفتارشده و حتی بالگرد نیز به دلیل شرایط نامساعد جوی قادر به فرود در منطقه نبود و برخی از این افراد مسیرها را گم کرده و خانواده‌های آن‌ها در نگرانی بسر می‌بردند تا اینکه پس از یک هفته نجات یافتند.

 اگرچه این ماجرا به‌خوبی به سرانجام رسید، اما امیدوار بودیم که این اتفاق که ساکنان روستاهای مذکور و ده‌ها روستای دیگر الیگودرز همه ایام با آن دست به گریبان‌اند، تلنگری برای پیگیری رفع مشکلات آن‌ها باشد.

 

 

 

 این حادثه تنها یکی از صدها اتفاق دردناک است که به دلیل عدم توجه وزارتخانه شما و مدیرانتان در استان رخ‌داده و شاید با شنیدن اخبار ناگوار تعداد جان‌باختگان در طرح چهار خطه الیگودرز _ داران، الیگودرز_ خمین و جاده گردشگری الیگودرز_ شول‌آباد به عمق فاجعه پی ببرید و امشب مرگ ناگوار این دختر ۱۸ ساله روستایی اجازه خوابی آسوده را از شما بگیرد.

کلام آخر؛ اگر چه بیان دردها و محرومیت‌های ساکنان روستاهای صعب‌العبور ساعت‌ها وقت می‌برد اما با توجه به اینکه نبود راه دسترسی اهالی را از دیگر امکانات نظیر برق، امکانات آموزشی و بهداشت و درمان و آب آشامیدنی سالم محروم می‌نماید، امیدواریم این رنج‌نامه توجه وزیر محترم راه و شهرسازی، استاندار و همچنین معاونت عمرانی ایشان و مدیرکل راه و شهرسازی را به مطالبات به‌حق ساکنان این روستاها معطوف دارد و زیرساخت‌های بخش‌های ذلقی و زز و ماهرو را مورد عنایت قرار دهند که یقیناً اگر به زیرساخت‌های این دو بخش محروم توجه شود ظرفیت‌های بی‌بدیلی در حوزه‌های مختلف در آن‌ها نهفته است.

عباس شاه علی

دیدگاه‌ها