با شروع بیماری کرونا که ویروسی بسیار جهنده و پیچیده است با گذشت چندین ماه از پدید آمدن آن همچنان در حال قربانی گرفتن است.

بسیاری آن را ویروسی وحشی می‌نامند که در حال از بین بردن انسان‌ها و گرفتن جان آن‌ها می‌باشد و در روزهای اخیر به شدت دایره شیوع و آمار مبتلایان آن در حال گسترش است و البته از قبل هشدارها و پیش‌بینی‌ها از وخامت اوضاع در فصل پاییز داده شده بود و آمار روزانه بسیار نگران‌کننده و نشان‌دهنده اوج گرفتن این ویروس کشنده است.

الآن برخی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی فاقد تخت و شرایط پذیرش بیماران بدحال را ندارند که همین تشدید وضعیت باید هشدار باش و زنگ خطری برای مردم باشد که اوضاع در حال بدتر شدن می‌باشد و در تمامی هشدارها و راه‌های جلوگیری در کاهش مبتلابه آن در به‌کارگیری و رعایت پروتکل‌های بهداشتی است که به‌کرات و در بسیاری مواقع حتی عاجزانه از مردم درخواست می‌شود که برای حفاظت از جان خود و اطرافیان و مردم چاره‌ای جز رعایت توصیه‌های بهداشتی نیست.

 ولی در کنار این‌همه تبلیغات و هشدارها و بدیهی بودن این خطر بالقوه متأسفانه گروهی از اساس و ریشه منکر وجود این بیماری هستند و در توهمات خویش غوطه‌ورند و بدون رعایت اصول اولیه بهداشتی در مکان‌ها و مجامع عمومی حضور می‌یابند و در کنار این تیپ افراد دیگرانی هم هستند علی‌رغم اینکه‌ وجود بیماری و خطرزا بودن آن را باور و قبول دارند ولی به‌شدت از رعایت توصیه‌های بهداشتی پرهیز می‌کنند و از زدن ماسک استنکاف می‌ورزند.

این در حالی است که روزانه بر اساس آمارهای داده‌شده شاهد رکوردشکنی در تلفات انسانی هستیم باز هم این قبیل افراد بی‌خیال با توسل به بهانه‌های پوچ و بی‌اساس و رعایت نکردن مسائل بهداشتی خود را توجیه می‌کنند این در حالی است همین افراد اگر طبق گفته‌های کارشناسان امر حامل بیماری به‌صورت خفیف باشند بسیاری از افراد اجتماع پیرامونی خویش و حتی خانواده‌های خود را در معرض خطر جدی قرار می‌دهند.

فارغ از کسانی که واقعا" از تهیه لوازم اولیه پیشگیری مانند ماسک عاجز هستند و وظیفه دولت است که آنها را حمایت کند، اما بسیار تأسف‌آور است که افراد بی‌مبالاتی زیادی هم وجود دارد که بااین‌همه تأکید و خطرناک بودن این ویروس که تنها با ماسک زدن می‌توان تا حدودی از نشر و گسترش آن جلوگیری کرد ولی باز برای جان خود و دیگران اصلاً ارزشی قائل نیستند و در کمال ناباوری در سطح جامعه در حال رفت‌وآمد هستند و این سؤال ذهن آدمی را درگیر می‌کند که به‌راستی با این همه خطرناک بودن این ویروس که روزانه در حال گرفتن جان افراد است باز این تیپ افراد بر اساس چه محاسبه و یا دلیلی از رعایت اصول بهداشتی سرباز می‌زنند که دولت مجبور شده فعلاً در کلان‌شهرها جریمه‌های نقدی برای افراد خاطی در نظر بگیرد و در مرحله بعد احتمالاً در سطح عمومی کشور هم انجام خواهد شد.

شاید این قبیل افراد خود را اساساً اَبر انسان می‌دانند که در برابر این ویروس کاملاً ایمن هستند و هرگز آلوده نمی‌شوند و برعکس این وَهم باطل جالب است افرادی که مبتلا می‌شوند صریحاً به بی‌توجهی و جدی نگرفتن رعایت اصول بهداشتی اعتراف می‌کنند و جان خود را به‌راحتی به خطر می‌اندازند پس روی سخن با کسانی است که با این حجم از هشدارها و واقعیت‌های تلخ پیرامون این بیماری باز از زدن ماسک امتناع می‌کنند آیا این افراد متوجه هستند که هر آمپول این بیماری<رمدسیویر > که اثری کاهنده در گسترش این بیماری در فرد دارد بالغ‌بر صد میلیون تومان می‌باشد که با این وضعیت اقتصادی بسیاری از تهیه آن ناتوان هستند پس عقل سلیم حکم می‌کند تا دیر نشده برای حفاظت از جان خود و اطرافیان پروتکل‌ها و اصول بهداشتی را تا حد امکان رعایت کنیم و مفت و ارزان جان خود را در معرض خطر قرار ندهیم که بعد از آلوده شدن و درگیر شدن با این بیماری پشیمانی و ندامت ارزشی ندارد جز اینکه با ندانستن و توهم‌های اغفال کنند جان خود و افراد جامعه را در معرض خطر جدی قرار داده‌ایم.

 پس اندکی تأمل کنیم و به عواقب رفتارهای به‌زعم خود ساده ولی خطرناک خویش بیندیشیم که جان هر فرد بسیار ارزشمندتر و مهم‌تر از آن است که با سوء رفتارهای ما در معرض خطر قرار گیرد و از همین فردا برای اینکه نشان دهیم شهروندانی مسئولیت‌پذیر و فهیم هستیم با تمام وجود تمامی توصیه‌ها و اصول بهداشتی را رعایت می‌کنیم که مسؤولیت پذیری هر کدام از ما می‌تواند نقشی مهم و بازدارنده در کاهش و مدیریت این ویروس کشنده به دنبال داشته باشد.

بی‌شک یکی از درس‌هایی که ویروس کرونا برای بشر در قرن ۲۱ به همراه داشت این بود که در جهان امروز دیگر سیاستمداران و دولتمردان توان رویارویی با بحران‌ها را به‌تنهایی ندارند و این ما هستیم که برای ساختن جهانی سالم‌تر، پاک‌تر و ایمن‌تر باید به میدان آمده و مسئولیت‌های خود را در قبال محیط زندگی خود و مردمانی که روز خود را در کنار آن‌ها می‌گذرانیم بپذیریم، هر چند از وظیفه ذاتی دولت‌ها برای مدیریت این بحران‌ها نباید غافل شد.

دیدگاه‌ها