به نظر می‌رسد پاک کردن صورت‌مسئله، راحت‌ترین راه، برای حل بسیاری از مشکلات، در جامعه ماست. بعد از شیوع کرونا، بهترین، ساده‌ترین و مطمئن‌ترین روش برای مقابله با این بیماری، تعطیلی همه مراکز اعم از تجاری، فرهنگی، ورزشی، اداری و... بود، حال آن که بعد از شناخت بیماری و شیوه مبارزه با آن، می‌شد با آموزش و نظارت بر اجرای درست پروتکل‌های بهداشتی بسیاری از مشاغل را احیا کرد و مانع از بیکار شدن افراد زیادتری در استان شد.

جامعه لرستانی که رتبه اول بیکاری و فلاکت را دارد دیگر تاب‌وتوان تحمل سکته‌هایی ناشی از اتفاقات و بلایای طبیعی را ندارد، سیل، زلزله و این روزها هم کرونا، شرایط بسیار سختی را بر زندگی مردم حاکم کرده است به طوری که وضعیت بعضی خانواده‌ها از مرز بحران هم گذشته است. کارگران روزمزد، مغازه‌داران، دست‌فروشان و در کل افرادی که با درآمد روزانه‌ای که کسب می‌کنند چرخ زندگی‌شان می‌چرخد و حقوق و منبع درآمد ثابتی ندارند بیشترین آسیب دیدگان این بیماری هستند.

 

 

بیکاری بیش از 600 نفر از کارکنان تالارها، رستوران‌ها، غذای فوری و سفره‌خانه‌ها و مشاغل مربوطه به آن، به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی این مراکز، موجب شده بسیاری از هم استانی‌هایمان شرایط معیشتی سختی را بگذرانند.

ایمان میر رییس اتحادیه تالارداران و رستوران‌ها و غذای فوری‌های مرکز استان ضمن بیان این مطلب به "یافته" می‌گوید: اولین شغل آسیب‌دیده از کرونا، مشاغل زیرمجموعه صنف ما بود. وی می‌افزاید: خرم‌آباد دارای 20 تالار است که از این تعداد سه تالار به‌طور رسمی اعلام ورشکستگی کرده است و به طور حتم، افراد ورشکسته بسیار بیشتر از این رقم هستند که بعدها مشخص خواهد شد.

 

او می‌گوید: متأسفانه بیشتر کارگران این واحدها را زنان سرپرست خانوار، افراد تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد تشکیل می‌داد. میر می‌افزاید: به دلیل مشکلات مالی تالارداران، تقریباً سه‌چهارم این کارکنان بیمه نیستند.

میر اظهار می‌کند: هر تالاری به‌طور میانگین حدود 40 نفر کارکنان اعم از سالن دار، نظافتچی، مسئول خرید، حسابدار، نگهبان، تأسیسات و...دارد. او ادامه می‌دهد: شغل ما ارتباط مستقیم با گل‌فروشی‌ها، آتلیه‌ها، فروشگاه‌های پوشاک، مرغ فروشی، گوشت‌فروشی و عمده‌فروشی‌های مواد غذایی دارد و تعطیلی تالارها، آسیب جدی به این مشاغل هم وارد کرده است.

 

 رئیس صنف تالارداران و رستوران‌داران خرم‌آباد می‌گوید: با شیوع کرونا، مراسمات لغو شد و به دلیل ابهامی که در خصوص آینده این بیماری وجود داشت زمان خاصی را برای این تعطیلی اعلام نشد و تالارداران به بازگشایی زودهنگام امیدوار بودند و همین مسئله باعث شد که بسیاری از خریدهایشان را که به امید برگزاری مراسمات انجام شده بود پس ندهند و منتظر بمانند.

میر می‌گوید: به‌طور معمول در یک رستوران یا تالار بسیاری از مواد غذایی اعم از رب گوجه‌فرنگی، نمک، برنج و نوشابه از ماه‌ها قبل خریداری و انبار می‌شود.

وی اظهار می‌کند: مرغ و گوشت را هم از یک هفته قبل از مراسم خریداری می‌کنند و این انبار کردن‌ها به دلیل افزایش روزانه اقلام مصرفی مردم است.

میر می‌افزاید: همین مسئله باعث شد یکی از تالارداران شهر خرم‌آباد، در زمینه انبار مواد غذایی، 100 میلیون تومان ضرر کند.

 

 تعدیل نیرو چاره کار بود

میر می‌گوید: در سه‌ماهه اول شیوع کرونا، حقوق کارکنان تالارها پرداخت شد و امید بود که در ایام ماه مبارک رمضان ، شیوع بیماری کمتر شود تالارها شروع به کار کنند اما با ادامه بیماری و تعطیلی این مراکز، عذر بسیاری از نیروها خواسته شد.

وی ادامه می‌دهد: واقعیت این است که بسیاری از تالارداران ما، بنیه مالی قوی ندارند و تعداد کمی از آن‌ها مالک هستند.

او می‌گوید: برای سرپا ماندن یک تالار، حضور دو نگهبان، تاسیسات و نظافتچی برای گردگیری لازم است و هزینه نگه‌داری یک تالار به‌طور میانگین ماهیانه بین 20 تا 40 میلیون تومان است که با وجود تعطیلی تالارها، این هزینه‌ها هم چنان پابرجاست.

با وجود تعطیلی تالارها، متأسفانه دیده می‌شود که برگزاری مراسم‌های شادی و عزا هم چنان برقرار است و یکی از دلایل رشد بالای بیماری از نظر بسیاری از کارشناسان شرکت مردم در این مراسمات عنوان شده است.

در چنین شرایطی یا باید هیچ مراسمی برگزار نشود و یا اگر کسی خواست مراسمی برگزار کند با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و با نظارت مسئولان بهداشت و در مکان مناسب باشد تا مردم آسیب کمتری ببینند.

میر می‌گوید: در یک تحقیق میدانی متوجه شدم که در پنجشنبه و جمعه قبل از عید سعید غدیر، در خرم‌آباد 45 عروسی و در روز عید غدیر 30 عروسی برگزار شده است که در این آمارگیری میدانی، محله پشته حسین‌آباد و گلدشت به حساب نیامده است.

میر معتقد است که در شرایطی که مسئولان برای بررسی وضعیت تالارها در استان تشکیل جلسه می‌دهند لازم است که افرادی که در این زمینه تجربه و تخصصی دارند هم دعوت کنند تا تصمیمات گرفته‌شده بر اساس واقعیت موجود باشد.

 

وی می‌افزاید: با توجه به حجم بالای تالارها، می‌توان مراسمات عزا و عروسی (بعد از محرم و صفر) را با یک سوم ظرفیت یک سالن برگزار کرد.

او می‌گوید: برگزاری مراسمات در منزل بسیار خطرناک است و به دلیل فضای نامناسب امکان گسترش شیوع کرونا زیاد است حال آن که در تالارها به دلیل شرایط مکانی مناسب امکان فاصله‌گذاری اجتماعی وجود دارد. وی می‌افزاید: می‌توان با نظارت دقیق امور بهداشت در سالن‌ها، مراسمات را در کمال صحت و سلامت برگزار کرد.

میر اظهار می‌کند: با استفاده از ماسک، ظرف‌های یک‌بارمصرف، توزیع مواد ضدعفونی‌کننده بین میهمانان، نبود هیچ‌گونه آلات موسیقی و ضدعفونی کردن مرتب سالن می‌توان مراسمات را برگزار کرد و مانع از تعطیلی تالارها شد.

میر می‌گوید: دولت قرار است به هر فرد تالار دار 16 میلیون تومان وام و به ازای هر کارگر 15 میلیون پرداخت شود که از این 15 میلیون، 8 میلیون باید به فرد کارگر پرداخت شود.

 وی می‌افزاید: بازپرداخت این وام 24 ماهه است و مبلغ اقساط آن برای ما سنگین است.

او ادامه می‌دهد: شرایط سخت کرونا را برای مشاغل آسیب‌دیده 3 ماه اعلام کرده‌اند درحالی‌که ما 6 ماه است که در تعطیلی به سر می‌بریم این در حالی است که ما همیشه در ایام نوروز و شش ماه اول سال بیشترین آمار برگزاری مراسمات را داریم و بعد از آن، در فصل‌های سرد سال تعداد مراسمات برگزار شده به حداقل می‌رسد و گاه در ماه فقط چند روز کارداریم بنابراین ما بهترین زمان‌ها را برای برگزاری مراسمات عروسی از دست داده‌ایم و امیدی به رونق گرفتن تالارها در صورت صدور اجازه فعالیت در ایام کرونا در نیمه دوم سال را هم نداریم.

 

با توجه به شدت مشکلات این صنف و رقم بالای اشتغال‌زایی در این زمینه، از دولت انتظار می‌رود که تسهیلات نقدی برای این صنف را بر اساس هزینه‌های آن‌ها در نظر بگیرد به‌طوری که امکان احیا تالارها وجود داشته باشد و از ورشکستگی این واحدها جلوگیری به عمل آید تا مانع رشد بیش از پیش بیکاری در استان باشد هم‌چنین دولت در صورتی که بتواند برای جبران خسارت وارد شده به این صنف، حقوق سه‌ماهه نیروی کار تالارها را پرداخت کند و تخفیف ویژه‌ای در خصوص مالیات برای آن‌ها در نظر بگیرد می‌توان به سرپا ماندن تالارهای شهر امیدوار بود.

 

فاطمه دارابی- پایگاه خبری یافته

 

 

دیدگاه‌ها