آمار شهدای ۶ ماهه ابتدایی و انتهایی دوران دفاع مقدس و میزان تلفات ۶ ماهه ایام اپیدمی ویروس کرونا از نگاه آماری حاوی نکات و پیام‌های قابل‌تأمل و قابل تأویلی است که چنانچه به طور تخصصی و کاربردی به آن نگریسته شود می‌تواند مفید فایده واقع شده و در تصمیم‌گیری‌های مسئولان ذی‌ربط راهگشا و هدایتگر باشد.
در ابتدا اجازه می‌خواهم آمار شهدای گران‌قدر شش‌ماهه نخست دوران دفاع مقدس را ارائه نموده و سپس آمارهای رسمی اعلام‌شده تلفات ایام اپیدمی کرونا ویروس را مطرح و سپس در حد بضاعت مطالبی را ارائه نمایم.
الف: شهدای ۶ ماهه آغازین ایام دفاع مقدس ۱۲۳۴۵ نفر
ب: میزان تلفات شش ماه ابتدایی شروع اپیدمی کرونا ویروس حدوداً ۱۸ هزار نفر.
در نگاه آماری به اعداد فوق الاشاره در می‌یابیم که میزان تلفات کرونا ویروس حدود ۶ هزار نفر بیش از شش‌ماهه اول دوران دفاع مقدس می‌باشد این در حالی است که حکومت نوپای جمهوری اسلامی در شهریور سال ۵۹ آمادگی لازم را برای یک جنگ تمام‌عیار با یک ارتش تا دندان مسلح و موردحمایت همه‌جانبه استکبار جهانی را نداشتند با این حال ارتش نصفه‌نیمه جمهوری اسلامی ایران ماشین جنگی صدام حسین را خیلی زود زمین‌گیر و تمام محاسبات قائد اعظم عراق و استکبار جهانی را برهم زدند به‌گونه‌ای که کشور عراق و سازمان ملل برای پیشگیری از نتایج پیش‌بینی‌نشده خیلی سریع خواهان پذیرش قطعنامه صلح و آتش‌بس گردیدند.
حال چه عواملی در موفقیت و اقتدار نیروهای مسلح ایفای نقش داشته که آن ارتش نا آماده و نصفه‌نیمه ایران به این موفقیت بزرگ دست یافتند و اجازه ندادند ارتش متجاوز عراق به اهداف شوم و پلید خود دست یابند؟!
اگر بخواهیم در یک جمله پاسخ بدهیم به این جمله بسنده می‌کنم و آن اینکه "کشور و موجودیت نظام به خطر افتاده بود" بنابراین باید با تمام وجود و با تمام امکانات به‌دوراز بی‌مهری‌های انقلابیون تازه به قدرت رسیده با دشمن متجاوز مقابله می‌شد و از حیثیت و کیان کشور و نظام صیانت می‌گردید.
حال سؤالی که در ذهن خطور می‌کند این است که؛
" آیا کرونا ویروس ملت را تهدید می‌کند یا موجودیت نظام را هم تهدید می‌کند"
شاید افراد حقیقی و حقوقی و سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصولتی در این شرایط پر مشقت و پسا خودتحریمی پاسخ‌های مشابه ای به این پرسش ارائه ننمایند اما آنچه مسلم و مبرهن است خسارات وارده پسا کرونا و حین کرونا به مراتب از جنگ هشت ساله تحمیلی بیشتر بوده به طوری که بنیان‌های در هم تنیده نظام را بشدت تحت تاثیر خود قرار داده و سؤالات اساسی در اذهان مردم ایجاد کرده و هنوز پاسخ متقاعدکننده و روشنی اذهان متلاطم و ناآرام جامعه، مردم را رام و به آرامش نرسانیده است.
کرونا ویروس شاهزاده و گدا، کارگر و کشاورز، مهندس و دکتر، شاغل و بیکار، دانشجو و استاد، معلم و دانش‌آموز و... نمی‌شناسد به‌طوری‌که به قول برخی‌ها ویروس عادل و قانونمندی بوده و طبق پروتکل و دستورالعمل‌های خود عمل می‌نماید و اهل سفارش و پارتی‌بازی نیست و با هر کسی که خطا کند و دستورالعمل‌های بهداشتی را مراعات ننماید به سراغ وی آمده و درس عبرتی به او خواهد داد که غیرقابل‌جبران و عبرت‌آموز باشد.
به نظر می‌رسد دولت تدبیر و امید هنوز به قدرت پیدا و پنهان ویروس کرونا پی نبرده و آن را با عمق وجودش درک ننموده به‌طوری‌که مبارزه و پیشگیری همه‌جانبه با آن را هنوز در اولویت اقدامات خود قرار نداده و یا محدودیت‌های عدیده باعث شده توپ را به زمین ملت انداخته و اولویت مدیریت مقابله با آن را فردی و به خانواده‌ها محول و تعلیم دهد.
این نگرش چنانچه حاکم بر دولت و وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی و نهادها و سازمان‌ها و ادارات باشد زنگ خطری است که نور انفجار آن مشاهده‌شده و صدا و قدرت انفجار آن متعاقباً جامعه را منفجر و در خواهد نوردید.
انصافاً وزارتخانه بهداشت و درمان و تیم‌های درمانی و پزشکی و سایر مبادی ذی‌ربط با تمام محدودیت و کمبودهایی که دارند از هیچ کوششی دریغ نورزیده و شبانه‌روز در حال ارائه خدمات به مراجعین بوده به همین سبب تلاش آنان را می‌ستاییم اما وقتی با خودشان صحبت می‌کنی دلشان از کمبودها و نقصان‌ها پر بوده و از اینکه نمی‌توانند خدمات ایدئال و همسان کشوری پیشرفته ارائه نمایند بسیار مکدر و دل‌چرکین می‌باشند.
شاید زمان آن رسیده که کادر درمان مصلحت‌اندیشی را کنار گذاشته و از مشکلات، کمبودها، نقصان‌ها، محدودیت‌ها، مصائب و مشقت‌ها و... با مردم سخن گفته تا آیندگان قضاوت صحیح و درخوری از عملکرد آنان بکنند هر چند ملت به‌طور نسبی از تلاش شبانه‌روزی آنان رضایت دارند اما فوت روزانه بیش از صد و پنجاه نفر از هم‌وطنانمان قابل‌قبول نبوده و در شان کادر پزشکی و درمانی کشور نمی‌باشد. امیدوارم به‌زودی شاهد به حداقل رسیدن تلفات ویروس کرونا باشیم که آرزوی تک‌تک ما ایرانیان می‌باشد.
سرهنگ بازنشسته/ مجید زیودار
کلیک کنید
دیدگاه‌ها