در بام خرم‌آباد با مساحت دو هزار هکتار که کلنگ اجرای آن توسط حبیب‌الله دهمرده استاندار لرستان در سال 89 به زمین زده شد تاکنون هفت‌صد هکتار گونه‌های مختلف توسط عوامل و دستگاه‌های مرتبط و به‌خصوص انجمن‌های مردم‌نهاد کاشته شده است.

انجمن‌های زیست‌محیطی با مشارکت مردم، در طی سال‌هایی که این بام زیبا با بی‌مهری مدیران ارشد مواجه شده، 32 هکتار گونه‌های بومی و در رأس آن بلوط کاشتند.

این بام که به همت همین انجمن‌ها و مردم عادی، منایع طبیعی و برخی مسوولین دلسوز طی سال‌های اخیر جلوه نسبتاً زیبایی ازنظر فضای سبز به خود گرفته بود، متأسفانه این روزها حال‌وروز خوشی ندارد و درختانش از بی‌آبی شدید رنج‌برده و شاهد مرگ برخی درختان به‌خصوص درختانی که با جاده فاصله دارند، هستیم.

تاکنون روال بر این منوال بوده که در هر 24 ساعت، پنج هزار مترمکعب آب در اختیار عوامل بام قرار می‌گرفت، اما گویا این روزها و با توجه به محدودیت منابع آبی، حجم آب تحویلی به بام کاهش‌یافته است.

دومین و اصلی ترین عامل، کمبود نیروی انسانی است! نیروی موجود که مستقیما" وظیفه آب رسانی به بام را بر عهده دارد، به هیچ وجه توان خدمت رسانی به تمام نقاط بام را ندارد و همین موضوع حیات درختان بام را با خطر جدی مواجه کرده است.

نقش این مجموعه در توسعه گردشگری استان بر کسی پوشیده نیست، حضور صدها ماشین و مسافر غیربومی در مجموعه بام طی ایام قبل از کرونا که اغلب در این مکان بیتوته می‌کردند، اهمیت توجه به بام را صدچندان می‌کند.

هدف از این نوشتار طرح موضوع بام خرم‌آباد به‌عنوان یکی از ظرفیت‌ها و استعدادهای گردشگری در استان نیست، زیرا در این خصوص موارد متعددی از طرف کارشناسان و دلسوزان مطرح شده است.

 شاید امروز بحران کرونا، موجب بحران در تصمیم‌گیری‌ها شده، شاید امروز کرونا باعث شده بیشتر نگاه‌ها به سمت‌وسوی مدیریت این بلای مهلک سوق پیدا کرده است؛ اما بی‌شک ایام کرونا نیز پایان خواهد یافت و باز هم مدیران و مسوولان شعارهایشان مبنی بر توسعه گردشگری و تبدیل استان از معبر به مقصد گردشگری را با آب و تاب از سر خواهند گرفت، غافل از آن که اگر امروز به فکر حیات درختان بام نباشیم، فردا دیر است.

هر چند بر اساس روال معمول تا کنون هیچ مدیری برای کوتاهی‌هایش توبیخ و جریمه نشده، اما در خصوص بی‌مسئولیتی‌ها، حداقل باید به وجدان خودمان پاسخگو باشیم و تا دیر نشده، تدبیر کنیم!

خطر خشکیدن درختان بام جدی است و همه مدیران و مسؤولین فارغ از این که در مقطع فعلی مراقبت از درختان کار کدام دستگاه و نهاد است، لازم است پای کار بیایند و تا دیر نشده تدبیری اتخاذ کنند و در کنار کارکنان محدود و زحمت‌کش بام، انجمن‌ها و مردم، آبیاری درختان را تا پیش از شروع فصل بارش‌ها، انجام دهند. آب رودخانه خرم‌آباد روزانه بلااستفاده از شهر خارج‌شده و دستگاه‌های مرتبط با کمی همت، می‌توانند با هدایت و انتقال آب به بام در کنار افزایش نیروی انسانی، به‌طور مرتب امر آبیاری درختان را انجام دهند.

برای خروج از این بحران از نقش صداوسیما، مردم و انجمن‌ها هم نباید غافل شد.

اعلام فراخوان‌های سازمان‌دهی شده و متعدد برای آبیاری درختان در طول ایام هفته، در کنار مشارکت همه دستگاه‌ها برای آبیاری درختان و افزایش نیروها می‌تواند از بروز بحران ناشی از خشکی درختان بام خودداری کند.

امروز را بکوشیم که شاید فردا دیر باشد!

عبدالرضا قاسمی/ پایگاه خبری یافته

 

شاید فردا دیر باشد

 

 

 

 

دیدگاه‌ها