کرونا آمده و می‌گویند ویروس چینی تباری است و این روزها همه چیز را کرونایی کرده است. کرونا خیابان‌ها، کوچه‌ها، کوی و برزن را با قدم نامبارک خود آلوده کرده است، به هرجایی که شما فکر نمی‌کنید سرک می‌کشد، هیچ کسی و کسانی نمی‌تواند و نمی‌توانند در برابرش تاب و توان بیاورد.

هیچ دولتی حتی ابرقدرت جهان آمریکا هم زورش را ندارد شنیدم ترامپ هم گفته یک هفته از ترس کرونا دستم به صورتم نخورده است. سلاح‌های جنگی کشورهای جهان روی دستشان مانده است، تانک و توپ و هواپیما و موشک و کلاش و گرینف و... همه در برابر کرونا فیک از آب درآمدند.

کرونا بدون هیچ زحمتی تا ته خانه‌های همه ما شبیخون زد، هیچ ارتشی از هیچ کشوری نتوانسته جلوی کرونا را بگیرد. کرونا مرز سیاسی و جغرافیایی نمی‌شناسد، زور همه‌ی زورداران را به زمین آورده است. همه‌ی دولت‌های جهان در برابر تاکتیک و شبیخون کرونا، پوشالی شدند. دولت‌ها از بیچارگی و درماندگی اعلام کرده‌اند که اگر مردم کمک ندهند از کرونا شکست می‌خورند و از مردم خواستند که از خانه‌هایشان بیرون نیایند. مردم همه حبس خانگی شده‌اند، ۱۰ روز است که ما حبس خانگی شده‌ایم اما به آن قرنطینه می‌گوییم، خداوکیلی تا الآن نفهمیدیم حبس خانگی یعنی چه؟ و حبس چقدر سخت است؟

 ما فقط ده روز است که به اختیار خود در خانه‌مانده‌ایم و هفته‌ای دو سه بار برای خرید نان و خورد و خوراک هم از خانه بیرون می‌رویم، اما ده روز حبس اندازه ده ماه بر روح و جسممان گذشته است. شب‌ها و روزهای هفته، چون کشتی بی بادبان لنگر انداخته‌اند و دیردیر می‌روند مجبوریم کتاب بخوانیم، بنویسیم، فیلم ببینیم، با بچه‌ها کلنجار برویم و. حالا کسی که کتاب نمی‌خواند و نمی‌نویسد و... نمی‌دانم چکار می‌کند؟

 واقعن یکی از برکات ویروس کرونا این بود که خیلی راحت فهمیدیم حبس خانگی بدون ماهواره و تلگرام، در کنار تلویزیون بدترین شکنجه است! اما تلویزیون خودش داستانی است اخبارش را گوش می‌کنم یک روز خیلی سماجت داشت که بگوید این ویروس یک توهم است! این شایعه است! این‌قدر ویروس ویروس نکنید دشمنان می‌خواهند کسب و کار ایرانیان را به کسادی بکشاند، المختصر تلویزیون برای خودش داستانی دارد!

ما ماهواره نداریم، هومن برنامه پویا را می‌بیند و گوش می‌دهد و آخر شب هم که می‌شود شبکه‌ی نمایش فیلم‌های شاهکار گلادیاتور، برادران باد، قطار سه و ده دقیقه به یوما و... پخش می‌کند می‌تواند پناهگاه ما باشد. شبکه‌های اجتماعی هم آواری از اطلاعات تائید شده و نشده است هر روز خبر چند کشته‌ی کرونایی دمار از روزگارمان برآورده است خلاصه غممان، بسیار گران است. برادران و خواهران و همتبارانمان دارند یکی یکی پرپر می‌شوند نشسته‌ایم توی خانه کارمان شده عرض تسلیت نوشتن، صبح تا شام برای رفتگانمان خطاب به بازماندگان عرض تسلیت می‌نویسیم. دیگر واژه، هم کم آورده‌ایم، از برادر اندیشمند و فرهیخته، گرفته تا برادر دلسوز، خواهر مهربان، برادر هم‌سنگر، دوست صمیمی، یار غار، انسان ارزشمند، بسیجی دلاور، معلم اخلاق، مهربان بانوی شرافتمند، همکار گرامی و. همه را در عرض تسلیت‌هایمان نوشته‌ایم و هنوز داریم می‌نویسیم و متأسفانه باز خواهیم نوشت. همه‌ی گروه‌ها و تالارهای مجازی بستر تلگرام از کامنت های عرض تسلیت با نام‌های آشنا و دوست و وابسته و همکار و هم‌دوره‌ای‌هایمان پر شده است. کرونا ویروس این روزها ما را با یک بحران عاطفی هم رو به رو کرده است بحرانی که دیگر نای عرض تسلیت نوشتن را برای ما هم نگذاشته است،

این ویروس که آن را ویروس منحوس می‌گویند امیدواریم ما را ختم به خیر کند! رویای من ایران است ایران می‌ماند همچنان که ده‌ها هزار سال است مانده است. ایران از این بلاهای طبیعی بسیار دیده است ماها اگر همه برویم خدا کند ایران بماند خدا کند باز خورشید از ستیغ البرز و سهند و سبلان و گرین و اشترانکوه و دنا بر این سرزمین اهورایی طلوع کند و...

 

علی گودرزیان { ع پایدار}

دیدگاه‌ها