کرونا تا کنون مرزهای بیش از 100 کشور را در نوردیده است ولی هنوز برخی از مسئولان ما و مردم آن را جدی نگرفته‌اند! دولت شهامت اعلام انسداد قطعی مبادی استان‌ها را ندارد و با زیرنویس و التماس درخواست از مردم از می‌خواهد که به مسافرت نروند چراکه در برخی استان استانداران محدودیت‌هایی برای ورود به استانشان اعمال کرده‌اند! مردم هم همچنان بدون توجه به عواقب ناگوار این مسافرت‌های بی‌لذت بار سفر بسته و معتقدند راه آن‌ها را می‌خواند!

شاید بعدازاین ماجرا نیاز باشد یک یا چند گروه از کارشناسان و دانشمندان، رفتارهای دسته‌جمعی عده‌ای از مردم را در این روزهای کرونایی کارشناسی و تجزیه و تحلیل کنند که چرا با وجود جدی بودن این ماجرا و فوت روزانه چندین نفر از شهروندان، جماعت کثیری از مردم به توصیه‌های ایمنی و پیشگیرانه کوچک‌ترین وقعی ننهادند و خودخواهانه با شوق و ذوق تصاویر و فیلم‌هایشان را از مسافرت و خلاصی از دست مأموران مبادی استان‌های استان‌های درگیر در فضای مجازی پخش کردند؟!

بی‌هیچ تردید رد پای این سنگ بنای غلط را باید در آموزش مبانی اولیه اجتماعی و اخلاقی در جامعه کاوید. اگر نگاهی به اطرافمان در ادارات، مغازه‌ها، پارک‌ها و بیلبوردهای بزرگراه‌ها بی اندازیم در می‌یابیم که در آموزش بسیاری از آموزه‌های اخلاقی و تربیتی اولیه درمانده‌ایم و امروز باید آن‌ها در قالب بیلبورد یا تابلوهای بزرگ به شهروندان گوشزد کنیم! تابلوهایی نظیر «لطفاً سکوت را رعایت فرمائید»؛ «لطفاً به صندلی راننده دست نزنید»، «لطفاً در پارک آتش روشن نکنید»؛ «لطفاً اینجا سیگار نکشید»؛ «لطفاً در برابر اشتباه خود، عذرخواهی کنید»؛ «لطفاً در این مکان از موبایل استفاده نکنید»؛ «لطفاً از آوردن حیوان خانگی به داخل رستوران خودداری نمایید»؛ «لطفاً کف اتوبوس آشغال نریزید»، «لطفاً گل نچینید»، «لطفاً نوبت را رعایت کنید»؛ «لطفاً بین خطوط برانید»؛ و ... فی واقع در آموزش مفاهیمی را که باید در مهدهای کودک و در بدبینانه‌ترین در کلاس‌های اول و دوم ابتدایی به دانش آموزان یا همان شهروندان بالقوه می‌آموختیم، موفق نبودیم و امروز باید با شیوه‌هایی پر خرج و کم اثر، این آموزه‌ها دوباره و چندباره یادآوری و تکرار کنیم!

هر چند سیاست‌های رقابتي دولت‌ها براي بالا بردن آمار گردشگران به هر قيمتي در افزایش شتاب روند مسافرت به شهرها بی‌تأثیر نیست ولی سفر در شرایط بحرانی حال و آسیب رساندن به خود و دیگران، باوجود ظرفیت‌های کم پزشکی، تاب‌آوري شکننده ساختارهاي اقتصادي ـ اجتماعي برخی مناطق، تحمل‌پذيري اندک محيط‌زيست بي‌دفاع كشور در برابر گسيل جمعيت انبوه گردشگران بي‌برنامه و آموزش نديده با هیچ منطقی سازگار نیست.

مسافرانی که اکثر آن‌ها در چادرهای عاریتی و یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت در سوئیت‌های غیر استاندارد و بعضاً آلوده شب را به صبح می‌برند و استعمال قلیان و جوجه‌کباب کردن در حاشیه جوی آب، پارک‌ها و خیابان‌ها و... منتهای لذت آن‌هاست باید بدانند در این شرایط تنها آتش گسترش این بیماری را باد می‌زنند و اگر در برخی شهرها مردم به‌صورت خودجوش با آن‌ها درگیر شده‌اند و خواستار خروج از شهرشان شده‌اند، پر بیراه نمی‌گویند و باید به آن‌ها حق داد! به‌هرروی جا دارد مسئولان (البته در صورتی که نتیجه تست کرونایشان منفی بوده است)، پس‌ازاین روزهای کرونایی، به مقوله آموزش نگاهی عمیق، جدی و غیر کلیشه‌ای داشته باشند تا در شرایط بحران برای بستن ورودی مبادی یک استان گرفتار مجبور به استفاده از اسلحه و توپ و تانک و نفربر نشویم!

وحید حاج سعیدی

راه تو را نمی‌خواند!

دیدگاه‌ها