با وجود پیام "ممنوعیت عیادت از بیماران" که در ورودی بیمارستان عشایر خرم‌آباد نصب شده، بدون هیچ مانعی وارد بیمارستان می‌شوم و به سمت بخش عفونی که ساختمانی کوچک و جدای از دیگر ساختمان‌هاست می‌روم، دورش را با یک پارچه و یا شاید بنر سفید رنگ، دیوار کوتاهی کشیده‌اند، جلوتر می‌روم کسی مانع نیست می‌توانم جلوتر هم بروم اما خودم احتیاط می‌کنم.

این نوار سفید، سکوت حاکم بر بیمارستان و ترس از مرگ که بر ما سایه افکنده مرا به فکر فرو می‌برد قدری در محوطه می‌مانم، نه پای رفتن دارم و نه توان ماندن، پرستاری به‌سرعت از منطقه ممنوعه خارج می‌شود و به سمت ساختمانی دیگر حرکت می‌کند خودم را به او می‌رسانم و از وضعیت بیماران کرونایی می‌پرسم، بسیار پریشان است و از افزایش بیماران کرونایی هراسان.

به زحمت و با هزار خواهش و تمنا از او می‌خواهم حقیقت را در مورد تعداد بیماران کرونایی در همین بیمارستان بیان کند، با هول و هراس و به آرامی می‌گوید: همین قدر بدان که تعداد بستری ها بیشتر از تعداد بیماری است که ابتلاء آنها تایید شده است.

بر همین اساس ما باور می کنیم که تعداد مبتلایان تا به امروز در لرستان 14 و فوتی‌ها 1 نفر بوده و امیدواریم که همین باشد.

افزایش تعداد مبتلایان به کرونا و سرایت لحظه به لحظه آن در میان مردمی که گاهی حتی نمی‌دانند که کرونا چیست فاجعه‌ای است که در میان سکوت برخی مسئولان و بی خیالی جمعی از مردم در حال وقوع است.

 وقتی در میان بازار روز (بازار قدیمی شهر خرم‌آباد) عبور کردم اثری از کرونا و رفتارهایی بازدارنده از کاسبان آن جا ندیدم فقط شوخی و خنده و به تمسخر گرفتن افرادی که ماسک زده‌اند و دستکش به دست داشتند دیده می‌شد.

هنوز هم یک نفر با سطل پر از ماهی قرمز سفره هفت‌سین کناری نشسته و منتظر مشتری است و دیگری با سرعت ماهی‌هایش را آب می‌کشد و در سینی بزرگ جلوی مغازه‌اش می‌گذارد.

میوه‌فروش و سبزی‌فروش و آجیل‌فروش و ...همه و همه هر روز در پی روزیشان بدون رعایت نکات ایمنی، به محل کسب می‌آیند هنوز کرونا را جدی نگرفته‌اند و با توجه به مشکلات معیشتی‌شان فرصت فکر کردن به آن را هم ندارند.

بیشتر اغذیه‌فروشی‌ها و ساندویچی‌ها و رستوران‌ها و ... هم چنان مشغول کارند و نانواها هنوز نان را بدون هیچ محافظتی روی میز جلوی مغازه‌شان قرار می‌دهند و با همان دستی که پول را تحویل می‌گیرند نان را به مشتریان می‌دهند و حالت خاص و اضطراری در بینشان دیده نمی‌شود.

در جدول‌ها و پیاده‌روها دستکش، ماسک و دستمال‌های یک بار مصرف دیده می‌شود. آنچه مشهود است به‌طور عموم مردم از وخامت اوضاع باخبر نیستند و نمی‌دانند که به چه سمتی در حال حرکت هستیم.

 

به امید یافتن دستکش، ماسک و الکل به چندین داروخانه سر می‌زنم اکثرا" به‌اتفاق می‌گویند که دولت قرار است خودش به طور مستقیم عرضه الکل و ماسک را بر عهده بگیرد و چند روزی است که دستکش و ماسک بین داروخانه‌ها توزیع نشده است.

مردم از این وضعیت ناراحت و نگران‌اند یک نفر در میان جمعیتی که در یکی از داروخانه‌های شهر جمع شده‌اند، داد و بی داد راه می‌اندازد و از وضعیت موجود می‌نالد و با ابراز نگرانی او جو سنگینی بر آنجا حاکم می‌شود و ترس و استرس فضا را پر می‌کند.

جالب اینجاست که چند قدم بالاتر از این داروخانه، پسرک دست‌فروشی، ماسک‌هایش را گوشه‌ای که چندان به چشم نیاید قرار داده است دستکش هم دارد. ماسک‌ها را سه عدد ده هزارتویمان و دستکش‌ها را هم سه جفت 5 هزار تومان می‌فروشد. الکل‌هایش را هم زیر جعبه‌اش قایم کرده است یک لیتر و نیم را 50 هزار تومان می‌دهد.

 

جلوتر می‌روم و وارد یکی دیگر از داروخانه‌ها می‌شوم مدیر داروخانه با یک اسپری حاوی الکل از مراجعه‌کنندگان استقبال می‌کند و با خوش‌رویی جواب همه را می‌دهد. بیشتر مراجعه‌کنندگان الکل و ژل شستشوی دست، دستکش و ماسک می‌خواهند او فقط الکل دارد و با سرعت آن‌ها را روی میز می‌گذارد و به مشتریان می‌دهد.

از او می‌پرسم که چرا ماسک و دستکش پیدا نمی‌شود می‌گوید: به هیچ داروخانه‌ای ماسک و دستکش نمی‌دهند. مدیر داروخانه ای واقع در خیابان انقلاب ادامه می‌دهد: از صبح تا حالا که نزدیک غروب است اینجا همین‌قدر شلوغ بوده است. وی در خصوص استفاده نکردن خودش و همکارانش از ماسک و دستکش می‌گوید: چهار روز است که به ما ماسک و دستکش نداده‌اند. وی می‌افزاید: در شرایطی که مردم ماسک و دستکش ندارند ما هم از ماسک و دستکش استفاده نمی‌کنیم.

او کارت‌پول‌ها و دست‌های مشتریان را با اسپری الکل ضدعفونی می‌کند و تندتند کار مردم را راه می‌اندازد.

 

دکتر داروساز این داروخانه هم بدون ماسک و دستکش در حال خدمت‌رسانی به مردم است وی در خصوص ماسک‌های پارچه‌ای می‌گوید: این ماسک‌ها هیچ تأثیری در جلوگیری از انتشار این بیماری ندارند زیرا این ویروس به حدی ریز است که از لابه‌لای منافذ پارچه عبور می‌کند.

این دکتر به «یافته» می‌گوید: در صورت پیشگیری، این بیماری قابل‌کنترل است و جای نگرانی نیست.

وی می‌گوید: استرس و نگرانی سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و امکان ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. این دکتر داروساز می‌افزاید: در برخی موارد، فرد مبتلا حتی متوجه نمی‌شود که به این بیماری مبتلا شده است و بعد از چند روز، به شکل یک سرماخوردگی ساده دوران نقاهت را می‌گذراند و حالش خوب می‌شود.

این دکتر می‌گوید: در بسیاری از موارد، برخورد مردم با ما بسیار زشت است و به خودشان اجازه می‌دهند که هرچه می‌خواهند به ما بگویند. وی ادامه می‌دهد: اگر دستکش و ماسک در بازار نیست به ما ربطی ندارد ما به دنبال حل مشکل مردم هستیم نه سود بیشتر.

وی می‌افزاید: برخورد مردم، حجم سنگین مراجعات و نبود ایمنی در کار این روزها ما را بیشتر دلسرد کرده است.

دکتر معتقد است که داروخانه‌ها در شرایطی از این دست، بسیار متحمل زحمت می‌شوند و هیچ‌وقت تلاششان دیده نمی‌شود و در صورت بروز هرگونه کمبودی در این باره، انگشت اتهام به سوی شان دراز است. او می‌گوید: قرار نیست به خاطر احتکار و کم‌فروشی برخی داروخانه‌ها، زحمت بقیه را نادیده گرفت و به‌راحتی به دیگران توهین کرد.

وی می‌افزاید: چنان چه کسی بیشتر از حد معمول الکل بخواهد به او داده نمی‌شود چون قرار نیست فقط نیاز عده‌ای برآورده شود.

در این شرایط حساس بسنده کردن به چند پیغام بهداشتی به مردم، نه‌تنها مشکل مردم را حل نمی‌کند بلکه بر وخامت اوضاع می‌افزاید. در شرایطی که لرستان در میان فقر و بیکاری غوطه‌ور است و فقر مالی در برخی محله‌هایش، فقر فرهنگی بی‌شماری را به دنبال داشته است نمی‌توان انتظار داشت که افراد همه نکات ایمنی را رعایت کنند و اجازه ندهند که خودشان و اطرافیان‌شان گرفتار بیماری شوند.

به طور حتم پیشگیری راحت‌تر از درمان است و بهتر است با یک بسیج همگانی، شهر، استان و کشورمان را از این ویروس نجات دهیم و به‌منظور نجات جان هم دیگر از هیچ تلاشی دریغ نکنیم .

 

گزارش: فاطمه دارابی – خبرنگار یافته

 

شیوع کرونا؛ به چه قیمت؟

دیدگاه‌ها