انتخابات مجلس در استان لرستان با همه جای ایران فرق دارد.
در اینجا قبل از هر چیزی و مهم‌تر از صلاحیت و داشتن تخصص و قابلیت‌های شخصی برای نمایندگی طایفه و قبیله است که اهمیت دارد، شخصی که کاندیدای انتخابات میشود مکلف است خانه به خانه بگردد و چهره به چهره از مردم بخواهد که به او رأی بدهند!
راه دیگری ندارد؛ حال‌آنکه در شهرهای بزرگی چون تهران، اصفهان، شیراز و تبریز موکلین ممکن است حتی تا پایان دوران وکالت چهره نماینده خود را از نزدیک نبینند و آنچه اهمیت دارد ارائه برنامه و تخصص و تجربه کاری و تا حدود زیادی جناح سیاسی است که اهمیت دارد که صدالبته آن هم خالی از اشکال نیست.
در این استان و چند استان هم‌جوار کسی به برنامه و تخصص توجهی نمی‌کند؛ یا عملاً کسی برنامه‌ای ندارد؛ ارجحیت با هم‌خونی و هم‌قبیلگی است.همین شیوه غلط باعث ایجاد توقع و انتظار میشود که بعد از نماینده شدن فرد موردنظر کلیه پست‌ها و مدیریت‌های استان را می‌بایست در اختیار طایفه پیروز قرار دهد.
وقتی شخصی برای کاندیدایی مهمانی می‌گیرد و اقوام و دوستان و آشنایان را دور هم جمع می‌کند و تدارک شامی یا ناهاری می‌بیند و ریش گرو می‌گذارد که به کاندیدای دعوت‌شده رأی بدهند آن مدعوین و خود میزبان بعدها طلبکار نماینده می‌شوند که می‌بایست مطالبات شخصی آن‌ها شامل استخدام، تسهیلات، پست‌های مدیریتی، گرفتن پروژه برای اقرباء را در قبال رأی که میدهند پیگیری نماید!
کاندیدای محترم هم راهی ندارد جز وعده و قول دادن اگر قول مساعد ندهد که رأی نمی‌آورد، وعده که می‌دهد بعد از انتخابات نماینده امروز و کاندیدای دیروز با انبوهی از مطالبات شخصی مواجه میشود.
اگر بی‌اعتنا از کنار این مطالبات شخصی بگذرد مورد هجمه قرار می‌گیرد و به بدعهدی و دروغ‌گویی و خیانت متهم میشود، اگر تمام‌وقت و انرژی و فرصت نمایندگی‌اش را برای رتق‌وفتق امور دوستان و اقوام بگذارد از وظایف کاری و قانونی خود، اخلاق‌گرایی و حق مداری و قانون‌گرایی بازمی‌ماند.
هر دو طرف قضیه هم خود را ذی‌حق می‌دانند موکلین میگویند روزی که برای جمع‌آوری رأی ما طایفه را یکپارچه کردیم و شمارا با آغوش باز پذیرفتیم حال نوبت شماست که پاسخگو باشید و طایفه و اقوام را در اولویت قرار دهید.
نماینده هم که آن روزها به چیزی جز رای‌آوری فکر نمی‌کرد و خود را مدیون و وامدار آدم‌های اطرافش می‌داند چاره‌ای ندارد جز سپردن مدیریت‌های کلیدی شهر به دوستان و آشنایان خود چه‌بسا در این میان افرادی شایسته با تخصص و تجربه قربانی این شیوه غلط می‌گردند و علی النهایه مصالح عمومی طی این فرایند غلط از بین می‌رود.
در قضیه استخدام‌ها و واگذاري طرح‌ها و پروژه‌های عمرانی و خدماتی نیز وضع به همین منوال است و در این میان حقانیت، لیاقت، تخصص، تبحر و شایستگی و عدالت به قربانگاه مصلحت می‌رود تا شیوه انتخاباتی ما به این صورت است این دور باطل همچنان باقی است.
این نخبه کشی و بی‌عدالتی در مورد نمایندگانی که جهد و تلاش می‌کنند برای بار دوم بر کرسی سبز مجلس شورای اسلامی جلوس نمایند بدتر است زیرا این نمایندگان کل چهار سال دوره نمایندگی خود را انتخاباتی سپری کرده و به‌جای تصمیم سازی و تلاش در جهت رشد و توسعه همه‌جانبه حوزه انتخابیه خود سعی در مهندسی و چیدمان مدیریت‌ها و اعطای امتیازات و خدمات در راستای رأی آوری مجدد می‌نمایند.
امیدواریم روزی این شیوه غلط جای خود را به شایسته گزینی، شایسته‌سالاری برنامه محوری و تخصص گرایی بدهد و برای رأی آوری در یک منطقه روش‌های غلط گذشته مانند فاتحه‌خوانی برای رأی، دیدار چهره به چهره و طایفه‌گرایی تأثیر صددرصدی نداشته باشد کسانی موفق به اخذ رأی شوند که علاوه برداشتن تخصص و برنامه مدون و مشخص چهره کاریزما و شناخته‌شده‌تری نسبت به بقیه رقبا داشته باشند.
آرش کاظمی/ یافته
صلاحیت، تعهد و تخصص ملاک انتخاب باشد/ به طایفه‌گری نه بگوییم
توجه: هرگونه استفاده از مطلب با ذکر منبع و نام نویسنده، نشانه‌ی احترام شما به تلاش آن‌ها است.
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
امیدوارم قدم با قلم همراهی کند.
در مورد پارک کردن خودرو برخی از کارکنان دادگستری واقه در میدان ژاندارمری قدیم نزدیک به فروشگاه رفاه؟؟
چرا تعدادی خودرو در محل پیاده رو دادگستری سالیان ساله خودرو خودشان را آنجا پارک می کنند؟حال اگه این کار را مردم عادی در همانجا یا پیاده رو های دیگر انجام بدهند پلیس فورا خودرو را جریمه و به پارکینگ انتقال میدهند؟
آقای دکتر رزم گرامی شایسته است دستور فرمایید پیاده رو دادگستری واقعا پیاده رو باشد نه اینکه چهره شهر را خراب کنند؟
نماینده مجلس را به انتصاب و وعزل پرسنل دولتی چکار؟!
پس مشکل در ساز و کار عزل و نصب هاست که باعث میشود دیگرانی کیسه ای بدوزند از انتخاب یک نماینده مجلس قانونگذاری
به نظر من اصلی ترین عامل عقب افتادگی و محرومیت استان لرستان طایفه گری است.
والسلام نامه تمام