موعد انتخابات نزدیک است و سابقه نشان می‌دهد که هر چهار سال یک‌بار مردم لرستان از سوی داوطلبان به مردمی عزیز و سروران گرامی خطاب می‌شوند.

هر چهار سال یک‌بار مردم شريف لرستان به مردمی رزمنده و مبارز و متدین تبدیل می‌شوند، مردمی که برای مردن عزیزانشان ماشین‌های مدل‌بالا با افراد شیک‌پوش و کت‌وشلوارهای اتوکرده را می‌بینند که برای تسلیت مرگ عزیزانشان قدم رنجه فرموده‌اند.

مردمی که برای رفع مشکلاتشان چه وعده‌هایی به آن‌ها داده نمی‌شود وعده وعيد افتتاح فلان كارخانه يا فلان پارك و فلان...

 عده‌ای از داوطلبان محترم مجلس قول اشتغال‌زایی به حدي می‌دهند و ميگويند اگر من نماينده بشوم مردم شريف ما ديگر مجبور نيستند كه براي کارخانه و کاشانه خود را رها كنند و آواره شهرهای دور و نزدیک شوند.

 آری با نزدیک شدن به فصل انتخابات برخی داوطلبان محترم و طرفداران آن‌ها از انواع وعده‌ها استفاده می‌کنند شما رای بدهید ما قول می‌دهیم فرزندان شما را به سر کار ببریم شما رای بدهید ما جاده روستای شما را اسفالت می‌کنیم و ... (تجربه نشان داده بعد از انتخابات و کامیابی فرد کاندید، نه‌تنها برای اشتغال آن‌ها کاری انجام نمی‌دهند بلکه با جواب‌های سربالا با این جوانان با استعداد و تحصیل‌کرده برخورد می‌کنند و آن‌ها را ناامیدتر می‌کنند و در اکثر مواقع جواب تلفن آن‌ها را نیز نمی‌دهند)

هر روزه خبرهای جدیدی مبنی بر برگزاری جلسات شبانه و میتینگ‌های انتخاباتی و برنامه‌ریزی برای ورود کاندیداهای احتمالی به عرصه انتخابات مجلس شورای اسلامی از دورافتاده‌ترین روستا و قشلاق منطقه تا پایتخت به گوش می‌رسد. حضور بدون دعوت و نمایشی کاندیداهای احتمالی در مجالس جشن و عزا و آیین‌های ملی و مذهبی از موضوعاتی است که روزبه‌روز بازار آن داغ‌تر می‌شود. (این نوشته دال بر مخالفت با خواندن فاتحه و شرکت در غم و اندوه دوستان و نیکان نبوده و نیست، بلکه منظور استفاده ابزاری از شرکت در مراسم سوگواری برای جمع‌آوری رأی می‌باشد.)

اگر به تاریخ انتخابات منطقه نیم‌نگاهی بی اندازیم خواهیم دید اغلب کسانی که بیش‌ازحد شعار و وعده داده‌اند، بعد از کامیابی در انتخابات در حل مشکلات منطقه و عمل به شعارهای انتخاباتی به بن بست رسیدند.

اخیراً به گوش می‌رسد برخی پایتخت‌نشین با تشکیل جلساتی عملاً وارد صحنه انتخابات شدند و از فرسنگ‌ها دور فعالیت‌ها و اخبار انتخاباتی منطقه را رصد می‌کنند.

به نظر می‌رسد کسانی که سالانه حتی یک‌بار هم به لرستان سفر نمی‌کند نمی‌تواند مشکلات منطقه را حل کند. افرادی که خودشان در لرستان زندگی می‌کنند و گردوخاک این منطقه را می‌خورند و با جان و دل مشکلات مردم را لمس می‌کنند و این معضلات را جزء مشکلات روزمره خود می‌دانند می‌توانند در پیشرفت لرستان مثمر ثمر باشند.

برخی از همین پایتخت‌نشینان برای خودشان سرمایه‌های آن‌چنانی دارند، حال سؤال بنده حقیر از هم استانی‌های عزیزم این است کدام‌یک این آقایان در منطقه لرستان سرمایه‌گذاری کردند؟ کدام یک از این افراد به‌ظاهر دردآشنای جوانان، کارگاهی در منطقه ایجاد کرده‌اند تا جوانی بتواند در آنجا مشغول شود؟ کدام یک از این افراد که به گفته خودشان با بزرگان کشور نشست و برخاست دارند برای پیشرفت منطقه قدمی برداشته‌اند؟ آیا حضور این افراد تداعی‌گر افکار فریبکارانه و منافع شخصی آنان در منطقه نمی‌باشد؟

بیاییم دست در دست هم دهیم و تعصب‌های کورکورانه و قومی و قبیله‌ای را کنار بگذاریم و از فردی حمایت کنیم که تخصص کافی برای این پست حساس و حیاتی داشته باشد و خود نیز بزرگ‌شده لرستان و آشنا به مسائل و مشکلات این منطقه و از بطن و متن مردم این منطقه باشد و همچنین تعهد کافی برای پیشبرد برنامه‌هایی که در زمان تبلیغات انتخاباتی ارائه می‌دهد داشته باشد و از همه مهم‌تر شخصی توسعه‌گرا با ديد همه‌جانبه نگر باشد و این مهم تنها با انتخاب دقیق و هوشمندانه و آگاهانه ما میسر خواهد شد.

دیدگاه‌ها