در مورد خوب یا بد بودن برخی تصمیمات در حوزه سیاست‌گذاری اقتصادی تردید و اختلاف‌نظر وجود دارد، اما بعضی تصمیمات آن‌قدر بد هستند که وقتی می‌شنوی سیاست‌گذاران قصد اجرای آن را دارند احساس می‌کنی وسط یک کابوس پریشان و بی‌منطق گرفتار شده‌ای

و فقط برای حفظ روحیه و قوت قلب دادن به خودت، زیر لب تکرار می‌کنی: نترس! این فقط یک خوابه.

نمونه می‌خواهید؟ هم‌داستان شدن مجلس با دولت جهت تفکیک وزارت صمت به دو وزارتخانه صنایع و بازرگانی:

-قطعاً بدترین جنبه عملکرد دولت در یک سال گذشته مداخله بیش از حد در بازار بوده و حالا دولت در حال تشکیل یک سازمان مستقل است تا این کار بد و خسارت‌بار را با تمرکز و قدرت بیشتری انجام دهد

-در شرایط حاضر یکی از مهم‌ترین اولویت‌های اقتصاد ایران افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه دولت است و حالا سیاست‌گذاران با تفکیک امور تولید و تجارت که اموری ذاتاً به هم پیوسته‌اند، در حال تولید حجم انبوهی از تکالیف بوروکراتیک جدید هستند که هزینه عملیات دولتی را به‌شدت افزایش خواهد داد

- در سالی که تهدیدات محیطی اقتصاد ایران در اوج است، دولت به جای تمرکز بر تحولات محیطی و پاسخگویی سریع و هوشمندانه به تهدیدات، از سر صبر و حوصله رو به اصلاح ساختار آورده است. انگار که بیمار سکته کرده در سی‌سی‌یو افتاده اما رئیس بیمارستان به کادر پزشکی دستور داده، بیماران را به حال خود بگذارید و به سالن اجتماعات بیمارستان بیایید تا راجع به رنگ تابلوی سردر بیمارستان همفکری کنیم

این روزها مدیران بنگاه‌ها و کارآفرینان به‌صورت خود آب می‌پاشند و خود را سیلی می‌زنند، بلکه از این کابوس شوم بیدار شوند، اما بی‌فایده است.

شما برای رهایی از این خواب پریشان راهی می‌شناسید؟

 

حسين سلاح ورزى

 

دیدگاه‌ها