در روزگاری که لرستان به داشتن 11 درصد آب‌های جاری کشور و تولید 13 میلیارد متر مکعب آب می‌بالید و استان‌های دیگر نیز از این نعمت برخوردار می‌شدند، امروز اندک اندک نقاط مرطوب و فرا مرطوب خود را از دست می‌دهد و جنگل‌ها و مراتع بی‌نظیرش بیابان شدن را تحمیل شده می‌بینند.

هنگامی که مدیریت آبخیزداری و مدیریت صحیح منابع حیاتی جای خود را به مدیریتی داده که هنرش مماشات و بالا بردن سطح تولید به هر قیمتی است، هنگامی که بسیاری از روستاهای استان هفته‌ای یک بار طعم آب سالم را می‌چشند و در مقابل میلیاردها تومان برای ساخت سدهای آن‌چنانی بر باد می‌رود و نگاه خردمندانه به توان زیستی مناطق جای خویش را از مدت‌ها پیش به احساسات زودگذر داده و عده‌ای نیز توسعه‌ی استان را به همین احساسات مردم گره زده‌اند و با عدد‌سازی در پی تحمیل توسعه ناپایدار و خارج از توان زیستی سرزمین هستند، باید هم‌ كه نفس کشکان به شماره افتد.

می‌گویند سدسازی درد مردم منطقه را حل می‌کند، این نظر را بر اساس کدام ارزیابی محیط زیستی و بررسی توان اکولوژیکی داده‌اند؟ می‌گویند فلان سد در فلان منطقه خط قرمز ماست، بیایید شهامت داشته باشید، تنها یک دلیل منطقی و علمی بیاورید، با برنامه‌های کوتاه‌مدت سرنوشت یک منطقه حساس حاصلخيز لرستان را به سقوط نزدیک نکنید. امروز کوهدشت با خطر فرو‌نشست زمین دست به گریبان است و برداشت 150 میلیون متر مکعب آب از این دشت شرایط را برای تشدید مخاطرات محیطی فراهم کرده است.

سدی که از آن با نام خط قرمز یاد می‌کنند، آیا پایین‌دست را دیده، بالا‌دست را چطور؟ تنوع زیستی منطقه هم که اصلاً مهم نیست و در نهایت آيا برای احداث این سد، زمین‌شناسی خاص کوهدشت را بررسی کرده‌اند؟ نتیجه چیست؟

 از سوی دیگر در این شرایط تولید هندوانه‌ای که برای تولید هر کیلوی آن باید 500 لیتر آب مصرف کرد، اقدامی عاقلانه‌اي است؟ آیا حضور 1700 حلقه چاه و احداث سدهای عظیم اما بی‌اثر لرستان را از لیست بیکارترین استان‌های کشور خارج می‌کند؟

سدسازی خط قرمز نیست،افتخار هم نیست، اسباب توسعه هم نمی‌شود، در حقیقت هدر دادن سرمایه‌ی ملی است، ساخت ایستگاه‌های پمپاژ آب هم نامش مدیریت بحران نیست، کمک به بیابانی کردن لرستان است!

در این بین آّبخیزداری، حفاظت از منابع آب زیرزمینی، احداث آبگیرهای کوچک، کشاورزی ارگانیگ، حفاظت از خاک، حفاظت از جنگل و مرتع، حفاظت از تنوع زیستی، اجرای برنامه‌ی توسعه بر اساس آمایش سرزمین و توسعه‌ی گردشگری پایدار و مسئولانه اقدامی هوشمندانه و آینده‌نگر است؛ اما دریغ که حقیقت چیز دیگری است و نان چرب سدسازی و کشاورزی ناپایدار چیز دیگری..

بياييد سرمایه‌های طبیعی لرستان را قربانی ناآگاهی و لج‌بازی و شتابزدگی نکنیم!

دیدگاه‌ها