سوم بهمن بود و روز جمعه‌. روزی فوتبالی آن هم رقابت تيم كشورمان در مرحله‌ي يك‌چهارم نهايي جام ملت‌‎های آسیا. ایران تیم خوبی است مربی به نام کی‌روش با آن همه فن مربی‌گری و کلاس جهانی، مدیریت هدايت توپ‌‌خانه‌ي ما را به عهده داشت.

هزاران تماشاگر با همه‌ی وجود شعار ایرانی با غیرت را سر می‌دادند. در این جام آسیایی هر تیمی كه تا اين جاي كار حریف تیم فوتبال کشورمان شده بود شكستي تحميلش کرده بودند از این رو در 3 بازی مرحله ي مقدماتي 9 امتیاز تمام را مقابل حريفان عربي حوزه خليج فارس گرفته بودند و اينك نيز حريفي عربي باز هم از همان حدود در پيش رو داشتند.

تیم ملی فوتبال عراق در مقابل ما قرار گرفت تا بخت كم خود را براي صعود به جمع 4 تيم برتر آزمایش کند. آمدند با تنی لرزان ولی با همه‌ی توان دویدند ولی تب اين تيم با گل فنی سردار ایرانی فرو نشست و آزمون تا اين‌جاي كار به سردار آزمون باختند.

بچه‌های ایران‌زمین، زدن آن گل را طبیعی دانستند و به گل‌های بیش‌تری می اندیشیدند. با این نیت بازی را بسیار خوب اداره می‌کردند و هر لحظه که می‌گذشت استرس و اضطراب بیش‌تری نثار عراقی‌ها می‌شد تا این که سرباز پولادی، با دروازه‌بان قرمز‌پوش عراقی برخورد نمود و داور استرالیایی آن تماس را خطایی تشخیص داد كه مستحق اخطار است و با دومین کارتی که به او داد، پولاد ما را آب كرد و با پرپر شدن پولادی پس از دريافت كارت قرمز، کی‌روش به جوش آمد و تیم ایران 75 دقیقه 10 نفره مردانه جنگيد ولی تن به باخت نداد و بالاخره در ضربات پنالتی شانس با عراقی‌ها یار شد و تیم پرستاره ایران به حكم ضربات جبار پنالتي، از جام بيرون رفت.

باختن برای همگان سخت است و دل آزار، ولی اگر داور بازی خواسته یا نخواسته در باختن تیمي نقش داشته باشد جان‌گدازتر هم خواهد شد و تیم ما در این روز جمعه سهمي از این نگون‌بختی و ناداوری داشت.

آري! قضاوت داور استرالیایی دل میلیون‌ها ایرانی را به درد آورد، زیرا بسیاری معتقد بودند پولادی خطایی نکرد كه مستحق دريافت كارت زرد دوم باشد.

دور فلکی یکسره بر مَنهَج عدل است             خوش باش که ظالم نَبرد بار به منزل

لذا از اين باخت بايد درس بگيريم كه ماها نیز اگر خواستیم دلی را به درد نیاوریم و خاطری را آزرده نکنیم، به ناحق در مسائل مختلف دخالت و داوری بد نکنیم. بیش از اندازه سخت‌گیری نکنیم و به مدارای مکتب آن آخرین رسول الهی عمل کنیم. جد و جهد کنیم در مدرسه و اداره و در منازل‌مان نیز داوری قابل قبول باشیم.

امام علی (ع) فرمودند:  «سوگند به خدا كه دوست می‌دارم بستر آسایشم را بر خارهای تن‌گزای بیابان بگسترانم و شب - همه شب - بر آن بالین گزنده ناهموار بیدار مانم. راضی‌ام كه مرا با زنجیری آهنین سخت فرو بندند و در كوه و صحرا بر سنگ و خاك بكشانند، ولی هرگز رضایت نخواهم داد كه قلبی از رفتار من و خاطری از كردارم چنان پریشان و آزرده گردد، كه خدای خویشتن را با آلایش وجدان و دامن آلوده دیدار كنم... مگر نه این است كه پس و پیش و دیر یا زود در تنگنای گور خواهم خفت، و در اولین لحظه كه چشم از جهان فرو بندیم، دیده به روی پروردگار دادگر می‌گشاییم؟ من از روز بازپرسی و محضر عدل خداوند، سخت بیمناكم.»

همه داد کن تو به گیتی درون                    که از داد هرگز نشد کس نِگون

درس دومی که می‌توان از شكست امروز تيم ايران گرفت سرانجام کارهاست‌. کم‌تر کسی باور می‌کرد تیم كشورمان مقابل تيمي كه چندي قبل در بازي دوستان آن را شكست داده بود حذف شود ولی دیدیم كه حذف شد! با این که تیم ایران 75 دقیقه 10 نفره بازی کردند ولی باز حذف شدن‌مان تلخ بود. این همه تلخی برای بالا نرفتن تیم فوتبال بود حال اگر در روز قیامت به بهشت صعود نکنیم تا چه اندازه تلخ خواهد بود؟

 سلمان محمّدی که به مدال «سلمان منّا اهل البیت» دست یافت و به 10 درجه کامل ایمان رسیده بود و علم اوّلین و آخرین را درک کرد، با این حال در لحظات آخر اشک می‌ریخت که مبادا بر سنّت پیغمبر نباشد.

از مرحوم آیت‌اللّه بروجردی نقل شده است که در لحظات آخر چون ابر بهار گریه می‌کرد و می‌گفت «رفتیم ولی برای آخرت خود کاری نکردیم و عملی انجام ندادیم...»

شخصی به ايشان می‌گوید: آقا شما دیگر چرا؟ ما بیچاره‌ها این حرف ها را باید بزنیم شما چرا؟ به حمد‌اللّه شما این همه آثار خیر از خود باقی گذاشته‌اید. مسجد به این عظمت ساخته‌اید...

آيت‌الله بروجردي می‌فرماید: عمل را باید خالص کرد، نقاد آگاه آگاهی آن‌جا هست...

هرکه در این خانه شبی داد کرد           خانۀ فردای خود آباد کرد

 

 

 

دیدگاه‌ها