وضع موجود یا همان “حال امروز ملت” ما بر اثر فعل و انفعالات بانیانی است که بر تخت‌نشینان امروزی ، بدون آنکه آدرس دقیق بدهند اما معتقدند سراغشان را باید در اطراف خانه‌ی حسن روحانی گرفت ؛ یعنی تمام کسانی که در ۸ سال دولت روحانی در راس امور بودند!

البته این میان گاه لطف دولتی نیز شامل حال برخی می‌شود همچون استانداران ،معاونان وزیر و مدیران یازده و دوازدهمی که توانستند در دولت سیزدهم نیز ماندگار باشند و یا جای دیگری مسئولیت بگیرند.

عده‌ای اما بانیان وضع موجود را محدود به کوچه‌ی اعتدال نمی‌دانند که معتقدند از میدان نارمک تا بهارستان و پاستور پر است از بانی وضع موجود، که اینور و آنورِ خیابان قدرت سالهاست که ساکنند و با هر دولتی هم سازگارند!

اینکه بانی وضع موجود کیست ، بماند برای بعد از دعوا که وسط دعوا معمولا نمی‌شود عامل و عاملین حال امروزمان را شناسایی کرد و البته اینکه این دعوای زرگری کی تمام می شود، این هم بماند هرچند معتقدم اگر قرار باشد با این چوب احساسی به جان تمام مسئولینی بیفتیم که در این سالها حاضری زده‌اند، کسی برای خدمت باقی نمی‌ماند ، حال طرف چه تشنه‌ی خدمت باشد چه شیفته‌ی قدرت واینگونه تر و خشک را با هم خواهیم سوزاند!

اینکه همه‌ی آقایان مسئول هم معتقدند که اساساً وضعیت ما خوب است و مردم بی‌جهت نگرانند و اما از آنسو به دنبال بانیان وضع موجودند برای پاکسازیشان ، این تضاد گفتاری و رفتاری هم بماند!

سوال مهم اما این است “وضع موجودِ” دولت سیزدهم دقیقاً از چه تاریخی شروع می‌شود!؟

آقایانِ منتقدِ این وضع ، لطف کنند زمان دقیقی را معین کنند مثلاً بفرمایند یکسال ، دو سال ، …چهارسال بعد از تحویل گرفتن مقام مسئولیت از بانیان سابق ، ما مسئول وضع موجود خواهیم بود تا بدانیم دقیقاً از چه تاریخی باید انگشت اشاره را سمتشان بگیریم و بگوییم: آقای بانی ؛ چرا!؟

آقایان لطف کنند سهم مجلسیون از وضع موجود را هم مشخص کنند که اگر حتی ملاک تاریخ تولید وضع موجود ۱۳۹۲ باشد پس حداقل پای ۳ مجلس نهم، دهم و یازدهم نیز در ایجاد چنین وضعی، وسط است!

اما مهمتر از تاریخ تولید وضع موجود به نظر می‌رسد مساله تاریخ انقضای آن است که حسن روحانی و بانی‌هایش همه در سال ۱۴۰۰ کلیدها را تحویل دولت جدید دادند و به نظر می‌رسد بعد از یک‌سال می‌توان انتظار داشت تا دولت سیزدهم خود بانی ایجاد خط تولید “وضع‌موجود” تازه‌ای باشد ، وضعیتی پر از امید و شکوفایی که مگر می‌توان باور کرد دولتی که اعتقاد دارد “ما می‌توانیم” ، با وجود هماهنگی بند بند وجودِ کشور با این دولت ، همچنان در تغییر وضع موجود ناتوان باشد.

امیدواریم دولت ، با فراموشی دوران رقابت و پاک کردن تصویر رقیب در خیال خویش ، هرچه سریعتر برای وضع موجود این ملت فکری کند ، فکری بالاتر از دستور برای ارزانی گوجه تا مسکن و یا یافتن دست‌های پشت‌پرده‌‌ی گرانی‌ها که معتقدم پشت‌پرده، دیگر هیچ دستی پنهان نیست که دلالانِ هفت پشت دلال ؛ آنقدر وقیح شده‌اند که اینور پرده ،آشکارا از انبار میوه تا خودرو مافیابازی کنند و روی مخ ملت راه بروند.

نویسنده : ابوذربابایی زاده/ دریای فرهنگ

دیدگاه‌ها