«وَإِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍوَلَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَة»/ امام علی (ع)

(به این قدرت و منصبی که یافته‌ای هم چون طمعه نگاه نکن، این شکاری نیست که برای بهره‌وری بیشتر و بیشتر نصیب تو شده باشد، بلکه این مقام و منصب امانتی است که در دست تو نهاده‌اند، ادب امانت‌داری با آداب شکارچی فرق دارد)

طبق اصول مصرح در قانون اساسی، مجلس شورای اسلامی از جایگاهی ارزنده و ارزشمندی برخوردار بوده و نقشی مهم و تأثیرگذار در اداره امور جامعه بر عهده دارد تا آن جا که مجلس، در رأس امور دانسته شده و این جایگاه و مشروعیت و قدرت ناشی از رأی و اراده مردم می‌باشد و به‌درستی که مجلس را «خانه ملت» می‌نامند و هر جا که مجلس هست مردم نیز هستند.

بالطبع با این جایگاه و کارکرد مجلس، نقشی حساس و کلیدی نیز متوجه نمایندگان می‌باشد و مسئولیت آنان نیز ناشی از همین کارکردهای ویژه مجلس به‌عنوان رکنی رکین از قوای سه‌گانه کشور بوده که به‌صراحت حوزه اختیارات نمایندگان را وسیع و گوناگون دانسته و نماینده را مختار می‌سازد که در مورد تمام مسائل مختلف داخلی و خارجی به اظهارنظر صریح بپردازد و در برابر نطق‌ها و مواضع اش از مصونیت کامل سیاسی برخوردار می‌باشد.

امری که تدوین‌کنندگان قانون اساسی بر اساس تجربه در رژیم گذشته که نمایندگان بیشتر مدافع و سینه‌چاک دربار و نهاد قدرت بودند و هیچ‌گونه اراده و قدرتی از خود نداشتند -در قانون اساسی بعد از انقلاب نقش محوری و مهمی را برای نمایندگان به رسمیت شناخته ‌شده که بتوانند آزادانه در دفاع از موکلین خویش و حقوق آنان هیچ‌گونه ترس و واهمه‌ای نداشته باشند‌.

زیرا که ذات نمایندگی یعنی دفاع تمام‌قد از حقوق ملت، ولی متأسفانه در بعضی از موارد شاهد رفتارهای دون شاُن این جایگاه بایسته و والا در نزد برخی از نمایندگان در مجلس هستیم که هیچ‌گونه تناسب و قرابتی میان آنچه صراحت قانون و مطالبه مردم می‌باشد نداشته که این نوع سو رفتارها، آسیب جدی به اعتماد افکار عمومی را به دنبال دارد.

نماینده واقعی مردم همان‌طور که به تأکید آورده شد فردی است که منافع عمومی مردم و دفاع از آنان را بر هر عمل و فعلی که خارج از حیطه نمایندگی باشد - اولی دانسته و در جهت حراست از این جایگاه ارزشمند کوشا بوده و دغدغه‌مند می‌باشد. ولی در پاره‌ای موارد دیده‌ شده که متأسفانه بعضی از نمایندگان بیشتر به دنبال منافع فردی و سو استفاده از این جایگاه که برای آنان متصور شده و به عنوان امانت به آنان سپرده شده هستند و چهار سال نمایندگی را فرصتی در جهت تحکیم منافع فردی می‌دانند- امری که نماینده اصفهان (1) در روزهای گذشته به‌صراحت بیان داشت که در بعضی مواقع در راهروهای مجلس نمایندگانی را مشاهده می‌کنیم که به دنبال< کارچاق‌کنی> هستند، یعنی چانه‌زنی و لابی‌گری برای تحصیل منافع نامشروع و کرسی نمایندگی را با دلالی اشتباه گرفتن که بسیار دردآور و زجرآور است.

نماینده‌ای که بر طبق اصول قانون اساسی مختار و موظف است که به تحقیق و تفحص از دستگاه‌ها مختلف بپردازد! آیا با این انحرافات و آلودگی‌ها قادر خواهد بود که در این راستا و جهت فعال باشد؟و منافع و مطالبه مردم خط قرمز او باشد؟ بی‌شک چنین نماینده‌ای با این ضعف نمی‌تواند در برابر کانون‌های قدرت و پیشنهادهای وسوسه‌انگیز از این جایگاه رفیع دفاع نماید.

لاجرم در نبود احزاب پایدار، قوی و فراگیر که از الزامات و ضروریات نظام انتخاباتی است فضا برای افراد ضعیف و ناکارآمد مساعد خواهد بود که با شعارهای سطحی و متوسل شدن به عوام‌فریبی و طرح وعده‌های غلوآمیز جولان دهند و بتوانند مصادر حساس را اشغال نمایند.

به‌هرحال مجلس نیازمند افراد کاردان و شایسته می‌باشد، کسانی که حداقل قانون اساسی کشور را دانسته و تفاوت بین شخصیت حقوقی و حقیقی را بدانند و شأن و منزلت این جایگاه را باور وایمان داشته باشند و با درک اینکه وکالت مردم مسئولیتی سنگین و محتاج به مراقبت می‌باشد- خواهند توانست مدافع جدی و راستین حقوق ملت باشند و اطلاعات و آگاهی‌های حقوقی و سیاسی گسترده و بالایی داشته باشند -که از پیش‌نیازهای اولیه یک نماینده می‌باشد که در مواقع ضرور می‌تواند نقش خود را به‌عنوان نماینده مردم به‌درستی ایفا نماید. و امیدواریم که در انتخابات آتی رأی و انتخابمان بر اساس شناخت و فارغ از تعصبات بی‌جا و کورکورانه باشد و باور داشته باشیم که کار باید به دست اهلش سپرده شود - نماینده‌ای نامش ماندگار خواهد بود که همچون مدرس و مصدق مدافع حقوق مردم باشد.

نام‌هایی که هرگز در تاریخ پارلمانی کشور فراموش نخواهند شد.

محسن رستمی

• (1) سخنان حسین کامران نماینده مردم اصفهان در نطق میان دستور 12 دی 97

دیدگاه‌ها