راه توسعه شهرستان‌ کوهدشت از شیرز می‌گذرد.

به گزارش یافته به نقل از سیمره، این روزها کمتر گردشگری را می‌توان یافت که نام گرند کانیون به گوشش ناآشنا باشد. ژرف‌دره‌ای حیرت‌انگیز به طول تقریبی 450 کیلومتر که از فرسایش تدریجی سنگ‌ها به‌وسیله‌ی رودخانه‌ کلرادو در جنوب غربی آمریکا شکل‌گرفته و اینک به‌عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین جاذبه‌های طبیعی آمریکای شمالی، سالانه بیش از پنج میلیون توریست و صدها میلیون دلار سرمایه جذب می‌کند.

مجموعه ژئوپارک گرند کنیون در سال‌های 1919(1298‌خورشیدی) و 1979 (1358 خورشیدی) به ترتیب به‌عنوان اثر ملی و میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و تمام ملاحظات مربوط به یک اثر مهم جهانی در مورد آن لحاظ می‌شود.

هزاران کیلومتر آن‌سوتر، دره باستانی شیرز در غرب ایران قرار دارد که به گرند کانیون ایران معروف است. باوجود شباهت‌های ظاهری فراوان اما تفاوت‌های ساختاری عمیقی بین این 2 ژرف‌دره مشاهده می‌شود.

تا قبل از ورود به عصر انفجار اطلاعات، شیرز دره‌ای سرسبز و بکر بود که به‌دوراز هیاهوی زندگی شهری، در میان رشته‌کوه‌های شمال شهرستان کوهدشت جا خوش کرده بود. آن سال‌ها، میهمانان این بهشت روی زمین اغلب بومیان منطقه بودند که به‌طور مشخص تعطیلات آخر هفته‌ تابستانی خود را در شیرز می‌گذراندند.

چشمه‌ساران متعدد، درختان انبوه بلوط، مو و انجیر، صخره‌های عظیم و مرتفع، گونه‌های نادر جانوری و جریان آب زلال، خنک و تندی که آبشارهای کوچک و بزرگ فراوانی را در مسیر پنج کیلومتری دره شکل داده بود و درنهایت با دبی قابل‌توجهی به رودخانه‌ سیمره می‌پیوست؛ باستانی، شگفت‌انگیز و دست‌نخورده از مشخصه‌های اصلی شیرز می‌باشند.

تا سالیان متمادی، معرفی ژئوپارک شیرز به ایرانیان از دغدغه‌های مهم و همیشگی اهالی کوهدشت و لرستان بود. مردم منطقه از اینکه ابزاری در اختیار نداشتند تا این نعمت خدادادی را به دیگر هم‌وطنان معرفی کنند، افسوس می‌خوردند.

قرار نداشتن کوهدشت بر سر راه معابر ترانزیتی کشور و سختی دسترسی به شیرز، درجه‌ دشواری تحقق این دغدغه تاریخی را صدچندان ساخته بود؛ بااین‌حال اما این تمام ماجرا نبود.

اینک سال‌های زیادی از آن روزها می‌گذرد. حال دیگر شیرز حداقل برای گردشگران نامی ناشناخته و غریب نیست و در ظاهر به نظر می‌رسد که بومیان منطقه به آرزوی دیرین خود در معرفی شیرز به دیگران رسیده‌اند. اکنون از نقاط مختلف کشور و حتی از خارج از مرزهای ایران، سیل گردشگران به‌سوی شیرز روانه است. اینک و به‌ویژه در روزهای تعطیل، به‌سختی می‌توان جای پارکی برای اتومبیل و البته در میان انبوه جمعیت گردشگر، جایی برای دمی آرمیدن در سایه‌سار درختان شیرز یافت.

آری! در ظاهر همه‌چیز دلخواه است. نام شیرز بر تارک بسیاری از سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مجازی که مقاصد گردشگری را معرفی می‌کنند، نقش بسته و شیرز به یکی از اهداف اصلی و هفتگی بسیاری از تورهای گردشگری پرتعداد از سراسر کشور بدل شده‌ است.

حال دیگر دیدن گردشگرانی که با تجهیزات کوهنوردی در حال گذر از معابر شهر هستند و یا وسایل نقلیه شخصی و عمومی پرشماری که چهارراه سادات در غرب کوهدشت را به مقصد شیرز ترک می‌کنند، امر عجیبی نیست؛ اما آیا واقعاً همه‌چیز دلخواه و در شرایط مطلوبی است؟

شوربختانه باید پذیرفت که این روزها حال‌وروز شیرز ابداً خوش نیست. ازیک‌طرف و به‌ویژه در تعطیلات پایان هفته، صف‌هایی طولانی از انواع وسایل نقلیه در مسیر و در ورودی تنگه‌ شیرز مشاهده می‌شود‌ که علاوه بر نازیبایی‌های بصری سبب بروز آلودگی‌های زیست‌محیطی و صوتی می‌شود. از طرف دیگر، انبوه گردشگرانی که از اقصی نقاط کشور به شیرز می‌آیند و حداقل یک‌شب را در فضای این ژئوپارک سپری می‌کنند، حجم قابل‌توجهی زباله از خود بر جای گذاشته، درختان را برای تأمین هیزم نابود کرده، بر روی تخته‌سنگ‌های عظیم شیرز یادگاری می‌نویسند و بدین ترتیب سیمای این دره باستانی را سخت تحت تأثیر قرار می‌دهند.

به این‌ها البته باید استخر غیرقانونی پرورش ماهی احداث‌شده در دهانه ورودی تنگه شیرز را افزود که شگفتی توأم با تأثر هر بیننده‌ای را به دنبال دارد. نبود ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی نظیر سرویس‌های بهداشتی و سطل‌های زباله از دیگر مشکلاتی است که توجه ویژه‌ مسئولان امر را طلب می‌کند.

در همین راستا، ناگفته پیداست که صنعت گردشگری از اشتغال‌زاترین و پردرآمدترین صنایعی است که می‌تواند نیروهای کار ساده را با آموزش‌های کوتاه‌مدت روانه بازار نماید. بااین‌حال، نمی‌توان به رونق کسب‌وکار در منطقه امیدوار بود اما از فراهم آوردن زیرساخت‌های لازم و فوری در این راه غافل ماند.

جذب سرمایه‌گذار بخش خصوصی، بهسازی و گسترش سیستم حمل‌ونقل عمومی، اسکان گردشگران در مکان‌های اقامتی استاندارد از هتل‌های مناسب در کوهدشت تا خانه‌های بوم ‌گردی خلاقانه در شیرز، ساخت راه‌های دسترسی مناسب، راه‌اندازی سیستم جمع‌آوری زباله در منطقه، تأمین امنیت، آموزش راهنمایان محلی همه و همه پیش‌شرط‌های مهمی هستند که بدون آن‌ها، رویای توسعه گردشگری در منطقه به واقعیت نخواهد پیوست.

هجوم گردشگران به شیرز که البته کمترین سودآوری اقتصادی برای منطقه کوهدشت به همراه ندارد، در حالی اتفاق می‌افتد که از گردشگری به‌عنوان صنعتی پاک یاد می‌شود که ضمن پرهیز از آسیب به طبیعت و حفظ اکوسیستم، از ظرفیت‌های عظیمی برای توسعه‌ منطقه هدف برخوردار است. علاوه بر رعایت استانداردهای زیست‌محیطی، اعتبارات لازم برای شکوفایی صنعت توریسم در مقایسه با دیگر حوزه‌ها نظیر کشاورزی و صنعت به‌مراتب کمتر و در دسترس‌ عموم است.

با تمامی این‌ها البته اولین گام در رونق صنعت گردشگری در منطقه شیرز، جلوگیری از روند تخریب شتابان و غم‌انگیز این دره‌ باستانی خاطره‌انگیز است. امری که همت افکار عمومی و مسئولین امر را می‌طلبد.

دیدگاه‌ها