تصرف اراضی ملی در منطقه به اصطلاح حفاظت شده اشترانکوه به معضلی اساسی تبدیل شده است. جنوب منطقه حفاظت شده اشترانکوه یکی از بی‌نظیرترین زیستگاه‌های کشور محسوب می‌شود.

وجود گونه‌های ارزشمندی چون ‌کل و بز و پلنگ و گربه وحشی و خرس قهوه‌ای از شاخص‌ترین نمادهای تنوع زیستی در این منطقه است. همچنین جنگل‌های انبوه بلوط و وجود ۶۰ گونه انحصاری منطقه از دیگر شاخصه‌های اشترانکوه است.

این جنگل انبوه زیستگاه موجودات مختلف از جمله سنجاب ایرانی است. وجود بیشه‌های بسیار زیبا و دره استثنایی نگار و رودخانه زلال گهر رود این منطقه را بسیار حائز اهمیت کرده است.

متاسفانه برخی افراد سودجو و فرصت‌طلب به انحاء مختلف به بهانه احداث استخرهای پرورش ماهی دامداری و زنبورداری و باغ‌داری و صید و شکار و غیره با سوء استفاده از غفلت سازمان محیط زیست و منابع طبیعی و امور آب در کمال آرامش مبادرت به تصرف اراضی جنگلی و مرتعی این منطقه و رودخانه و چشمه‌های بسیار کرده‌اند و حتی عده‌ای چنان گستاخ شده‌اند که زیباترین بیشه و پرآب‌ترین چشمه منطقه را به نام بیشه تیان که زیستگاه اصلی گربه وحشی است با قطع چندین درخت چندصد ساله و احداث مزرعه پرورش ماهی در تصرف خود درآورده و از ورود مردم به داخل این بیشه ممانعت می‌کنند.

جالب‌تر اینکه پاسگاه نیمه تعطیل محیط‌بانی در ۲۰۰ متری این بیشه واقع شده است. آنچه روشن است با این روند تخریب و تصرفات در مدت‌زمان کوتاهی باید فاتحه این منطقه را بخوانیم. این در حالی است که مشکلات منطقه بارها از سوی فعالان محیط زیست به سازمان‌های ذی‌ربط انعکاس داده شده و هر سازمانی، متولی امر را سازمانی دیگری می‌داند.

آیا دیدن چنین جرم‌های آشکار از سوی متعرضان و متصرفان قابل‌اغماض است؟ در منطقه چکان نیز جنگل‌های هزارساله ارس تبدیل به زمین کشاورزی می‌شوند. در شمال منطقه در کمندان دیگر نه کل و بزی مانده نه مرتعی و نه طبیعت بکری و این در حالی است که بیش از نیمی از منطقه اشترانکوه در طول ۱۰ سال گذشته کمتر از ۵ بار مورد سرکشی سازمان محیط‌زیست قرار گرفته و علناً رها شده است.

جاده تا قلب اشترانکوه شمالی و زیر قلل «کل‌جنو» رفته است. حال دریاچه گهر هم اصلا خوب نیست. انواع گونه‌های آبزی و کنار آبزی دریاچه گهر و جنگل بالا و پایین دریاچه روبه نابودی است و با این روند تخریب طبق نظر کارشناسان دریاچه گهر عمری کمتر از ۳۰ سال خواهد داشت. زمین‌خواری نیز در چهارسوی منطقه فراموش شده و تیره‌بختی اشترانکوه خودنمایی می‌کند. جاده غیرقانونی به سمت دریاچه گهر (قلب منطقه امن) از سمت الیگودرز کماکان در فصل تابستان شاهد تردد هزاران گردشگر و صدها خودرو و موتورسیکلت است. به واقع چه کسی مسئول این‌همه بی‌درایتی و تخریب امانت نسل‌های آینده است؟ چه کسی مسئول از بین رفتن تنوع زیستی و جنگل‌های بلوط و... این دیار است؟ وای بر ما که چگونه باید جوابگوی آیندگان باشیم. بهترین تفسیر برای منطقه به اصطلاح حفاظت شده اشترانکوه، امروز منطقه فراموش شده اشترانکوه است. وظیفه سازمان محیط زیست چیست؟!

در پایان امیدواریم متولیان امر در حوزه محیط زیست دستورات مقام معظم رهبری که فرمودند محیط زیست باید با تمام قدرت با متخلفین و متصرفین اراضی ملی و زمین‌خواران برخورد کند را جامه عمل بپوشانند.

 

دیدگاه‌ها