هر چند از ابتدای مهرماه ۹۴ نظام نیم‌بند رتبه‌بندی معلمان، پس از کش و قوس‌ها و گمانه‌زنی‌های فراوان، به مرحله اجرا درآمد، طرحی که مانورهای زیادی روی آن داده می‌شد و این ذهنیت را برای فرهنگیان ایجاد نموده بود که به جهت وعده‌های گاه و بی‌گاه، عالی‌جنابان اجرائی و مجلس‌نشینان نیازمند رای، احتمالا تغییری اساسی در معیشت فرهنگیان ایجاد مي‌شود و از فاصله دریافتی معلمان با سایر کارمندان دولت خواهد كاست، اما متاسفانه نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه تعداد زیادی از معلمان زیر ۶ سال سابقه خدمت مشمول طرح نشد ه و بسیاری از مشمولین هم چیزی در حدود ۷۵ تا ۲۰۰ هزارتومان به حقوق‌شان افزوده شد و این در حالی بود که به نارضایتی بین خود جامعه فرهنگیان به دلیل تبعیض در پرداختی‌ها دامن زد!
از مهم‌ترین این موارد می‌توان به توقف پرداخت رتبه‌های عالی و خبره ناشی از سنوات خدمت فرهنگيان به بهانه‌ي اجرای نظام رتبه‌بندی، بی‌توجهی به بازنشستگان به عنوان پیشکسوتان عرصه‌ي تعلیم و تربیت در این طرح که موجی از یاس و ناامیدی را بین این عزیزان ایجاد و 
موجب اعتراضات و حتی تشکیل جلسه با نوبخت ریيس سازمان برنامه و بودجه گردید که نهایتا نتیجه‌ای در بر نداشت!
موجب اعتراضات و حتی تشکیل جلسه با نوبخت ریيس سازمان برنامه و بودجه گردید که نهایتا نتیجه‌ای در بر نداشت!رئيس سازمان برنامه و بودجه، وزیر و معاونت های وزیر، بارها از پیش‌بینی ۳ ميليارد و ۵۰۰ ميليون تومان جهت تداوم طرح در سال ۹۵ خبر داده بودند و این که ۶ ماهه دوم سال ۹۴ به صورت آزمایشی بود و در سال ۹۵ قطعی و بر اساس شاخص‌ها و فاکتورهائی، مبتنی بر توانمندی، کارائی، سنوات خدمت، مدارج تحصیلی و … معلمان، پرداختی‌ها اصلاح خواهد شد.
اما در خبرها آمده است که جبار کوچکی نژاد نايب رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس اعلام كرده است: در جزئیات طرح رتبه‌بندی فرهنگیان، دولت موظف به ارائه لایحه‌ای در رابطه با نظام رتبه‌بندی فرهنگیان شده است که بودجه آن نیز باید در بودجه سنواتی دیده شود.
این مطلب ضمن این که نگارنده را به واکاوی پیرامون تمام اخبار ضد و نقیضی که سال قبل توسط دولت‌مردان و مجلسیان مبنی بر فراهم شدن ساز و کار اجرای نظام رتبه‌بندی فرهنگیان وا داشت. سئوالاتی در اين بين پيش آمد که یقین دارم گوشه‌ای از بی‌شمار سئوالات ذهن فرهنگیان فهیمی است که قطعا خیلی شفاف‌تر از من می‌توانستند طرح سئوال کنند و آن این که:
۱- اجرای طرح ناقص فعلی از زمان مطرح شدن تا به مرحله اجرا درآمدن، آن هم به این شکل با نواقص بی‌شمار، حداقل ۶ سال طول کشیده، حال با این اوصاف، ارائه لایحه مد نظر مجلس از سوی دولت چقدر زمان خواهد برد؟!
۲- چرا دولت به رغم اعتراضات سنوات قبل فرهنگیان و نیز الزام دولت به ارائه لایحه توسط مجلس هشتم و حتی تهدید به ارائه طرح توسط نمایندگان در صورت کوتاهی دولت در ارائه لایحه، مبادرت به ارائه لایحه در این زمینه ننموده که لااقل یک سال زودتر این نظام رتبه‌بندی، به شکل قانون مصوب مجلس درآمده و در بودجه‌های سنواتی دیده شود؟ و مهم‌تر این که چرا آموزش و پرورش در تامین اعتبارات خود باید آویزان سایر دستگاه‌ها باشد و برای تامین همین مبلغ پرداختی تحت عنوان رتبه‌بندی، چشم‌انتظار صرفه‌جويی دستگاه‌های مختلف بماند؟ آمدیم دستگاه‌هاي ديگر نتوانستند صرفه‌جويی کنند، آن گاه تکلیف چیست؟!
۳- چرا افزایش ۳۵ درصدی اعضای ستادی وزارت‌خانه‌ها، نهاد ریاست جمهوری و هم‌ترازی کارکنان پست با کارکنان مخابرات از ابتدای اسفند ۹۴ و افزایش ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزارتومانی بانک‌ها از ابتدای اسفند ۹۳ و … بلامانع، فقط محدودیت‌های اعتباری و قانونی برای معلمان باید وجودداشته باشد؟! از معلمانی که هنوز اضافه‌کاری سال قبل، هزینه‌های فوت و ازدواج از سال ۹۲ به بعد، حق‌التدریس سال جاری و … را نتوانسته‌اند دریافت نمایند، نباید در امر آموزش انتظار معجزه داشت، هر چند با توجه به نوع رفتار و اخلاق انسانی، با این حداقل بضاعت، برای امر آموزش کم نمی‌گذارند.
۴- چرا لایحه خدمات کشوری که از هم گسیختگی آن به جهت خروج دستگاه‌ها و نهادهای مختلفِ از شمول آن ، به کاغذ پاره‌ای بیش شبیه نیست، فقط برای آموزش و پرورش باید لازم‌الاجرا باشد؟! آیا فقط معلمان کارمند دولت هسند، آن هم در شرایطی که حداقل‌های لایحه خدمات کشوری در مورد معلمان اعمال نمی‌گردد؟ آیا بهتر نیست آن را ملغی‌الاثر یا همه نهادها ملزم به اجرای یکسان آن گردند؟
۵- اگر مستثنی شدن سایر دستگاه‌ها وبنگاه‌ها از شمول لایحه خدمات کشوری، سودآوری و فروش محصولات و به تبع آن فراهم شدن رفاه نسبی برای کارکنان دستگاه‌ها هست، پیشنهاد می‌شود ما به ازای محصولات تولید شده در دستگاه تعلیم و تربیت که همان تولید فکر و اندیشه و نیروی انسانی است، در اختیار آموزش و پرورش قرار گیرد (چگونه یک کارخانه در قبال تولید فلان محصول فلان مبلغ را باید بگیرد، اما آموزش و پرورش به عنوان دستگاه مولد فکر، نیروی اندیئشه و تامین کننده نیروی انسانی، محکوم به دریافت پائین‌ترین سطح دریافتی می‌باشد)؟
۶- برنامه ۵ ساله ششم در سال ۹۵ پس از طی روند قانونی اجرايی خواهد شد، آیا دولت‌مردان توانسته‌اند جایگاهی برای آموزش وپرورش که با جهشی در تخصیص اعتبارات و کیفیت‌بخشی امر آموزش همراه باشد ترسیم کنند؟ همانند کاری که وزیر بهداشت توانست برای بخش سلامت و درمان، انجام دهد.
در پایان آرزو می‌کنیم در ایران اسلامی، لااقل در بخش آموزش و پرورش، فرهنگ بر سیاست بچربد، نه این که فرهنگ قربانی سیاست‌زدگی گردد.امیر اسماعیلی /
فرهنگی
فرهنگی
و مدير پايگاه خبري لكنا
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
به عنوان فرزند یک زوچ فرهنگی بازنشسته واقعا از تبعیض های ناروایی که بین فرهنگیان با سایر ارگان های دولتی است گله مند و متاسفم.
بیکاری هم که زیر ده درصده رشد اقتصادی هم که مثبته از رکود هم خارج شدیم
دیگه چی میخاین؟
بودجه آموزش پرورش هم که افزایش یافته رتبه بندی هم اجرا شده
به من که 160 هزار تومن اصافه شد بابا وصع خیلی خوبه اعتراض نکنید تو روخدا
آخه فانی وزیر به این خوشتیپی حیف نیست
معلم ها توی تمام کشور ها بالاترین حقوق رو میگیرن ولی کشور ما هیچ .
شام چی خوردی برادر ؟ جگر ؟