یکی از شاگردان کلاس کمانچه، از تمرینات خود ناراضی بود و از وضع پیشرفت خود شِکوه می‌کرد.

من هم در جواب ایشان، تجربیات و باورهای خود را که بخشی از آن‌ها در روش نوین کمانچه نوازی (ارغوان) آمده است، برایشان نوشتم. حیفم آمد برای شما هم به اشتراک نگذارم.

متن زیر حاصل این گفتگو در فضای مجازی است:

هیچ راه دیگری جز کار و تلاش نیست. هیچ کسِ دیگری به جای شما نمی تواند تمرین کند و بنوازد.

مگذارید با تنبلی و خیالات واهی، شوقی که از عمق وجود شما سرچشمه گرفته است؛ خاموش شود.

هرگاه تمام درس های خود را حفظ باشید، شوقِ یادگیری و نواختن در شما می جوشد؛ و برعکسِ آن، در نهایت رها کردن کمانچه است و موسیقی.

تمرین موسیقی، مبارزه خوشایندی ست بین جسم و جان.

خودتان این راه را انتخاب کرده‌اید. بیایید این کار خوشایند را با کمال میل و به بهترین شکلش انجام دهید. اگر در فعالیت‌های اجتماعی یک کار را خوب به سرانجام برسانید، این تلاش تمرین خوبی می‌شود تا در همه کارهایِ دیگرِ زندگی‌تان موفق بمانید. مهم نیست تا کجا پیش روید، مهم آن است چند آهنگ را یاد بگیرید و به دنیای موسیقی وصل شوید.

در شرایطی که موسیقی ستیزان، بعد از چهل سال از نشان دادن شکل سازها هراس دارند و از مردم دریغ می‌کنند؛ آن‌قدر وظیفه من و شما سنگین است که حد ندارد. فقط تاریخ نشان خواهد داد که چگونه ما با روی سفید و سرفرازی پایِ هویت و فرهنگ موسیقی سرزمینمان ایستاده‌ایم و این دوران را سپری کرده‌ایم.

من از هم‌اکنون صدای آیندگان را می‌شنوم که به من و شما و همه اهالی موسیقی درود می‌فرستند.

گاه‌به‌گاه خیالات منفی سراغتان می‌آید؛ به‌طور مثال با خود می‌گویید:

من استعداد ندارم.

من دیر شروع کرده‌ام.

من در حفظ کردن مشکل دارم.

سریع یادم میره، خیلی باید تکرار کنم.

انگشتانم، مخصوصاً انگشت چهارمم کوتاه است.

من فرصت تمرین کردنم کم است.

و ... .

نگذارید این گفتگوهای ذهنی که جز شکست در تمامِ کارهای عملیِ زندگی‌تان ثمره‌ای ندارد، بر شما مسلط شوند؛ و خیلی مراقب باشید که گرفتار خیالات یأس آلودی که در بحران‌های اجتماعی خصوصاً همراه با این بیماریِ ناشناخته کرونا، افزون می‌گردد، نگردید.

اکثر نوازندگانِ محلی که آثارشان را در تلگرام به اشتراک گذاشته‌ام، بیش از 20 یا 30 آهنگ را حفظ نیستند. ولی وقتی دست به ساز می‌برند، روح و روان آدمی را تسخیر می‌کنند.

در تمام هنرهای مشرق زمین خصوصاً ایران، تکرار و تمرین، راهِ رفتن از سطح به عمق و راهِ آفرینش است.

اگر شما مدیر و حاکم بر ذهن و خیالات خود باشید، نیروهایی به کمک شما خواهند آمد که از هر کار دشواری با پیروزی و حسی پُر شوق و پُر امید عبور خواهید کرد. در موسیقی، فقط کار و تلاشِ مستمر و صبوری لازم است.

لحظه‌به‌لحظه در تمرینی که انجام می‌دهید، حضور داشته باشید و هوشیار. همیشه فکر کنید دارید برای عزیزانتان با شوق کنسرت می‌دهید.

به فکر آینده و به حاصل کارتان نگاه نکنید. با غرق شدن در لحظه حال، مطمئن باشید طبیعت برای کسانی که با شوق و بی‌حساب دست به هر کاری بزنند، بهترین‌ها را رقم خواهد زد.

در آموزش، چند مورد لازم است:

ساز خوب

معلم خوب

روشِ آموزشِ دُرست

محتوای آموزشی ارزشمند

استعداد و پشتکار

سرگذشت کمانچه نوازی من، بهترین گُواه من است که با استعدادی اندک، بدون ساز و معلم و روش آموزش، فقط با پشتکار؛

اکنون هم‌طراز بزرگانِ موسیقیِ این کشور و هم سطح و هم‌طراز بالاترین سطح مربی‌گری و نوازندگی کمانچه قرار گرفته‌ام.

سعی کنید موسیقیِ شنیداری‌تان را از نوع و از جنس موسیقی‌ای که آموزش می‌بینید، انتخاب کنید.

از موسیقیِ دستگاهی و موسیقیِ نواحیِ قوم خود، لُری، تُرکی، کُردی، بلوچی و ... آرشیوی تهیه کنید و پیوسته گوش کنید.

اطمینان داشته باشید گوش کردن و خوب گوش کردن، کمتر از تمرین نیست. اراده کنید و با خود پیمان ببندید تا هر روز تمرین نکرده‌اید، نخوابید.

شما در کلاس‌های حضوری یا آنلاین، بیش از نیم ساعت (بیشتر یا کمتر) با معلمتان نیستید. لذا در طول هفته این شمایید که موفقیت خود را رقم می‌زنید. انتظار درس زیاد از مربی خود نداشته باشید.

به بیان دیگر، کیفیت را فدای کمیت نکنید و تمام نیروی خود را برای رفع اشکالاتی که در قطعات دارید به کار بگیرید.

به مربی خود و روش آموزش او اعتماد کنید و سعی کنید از تعویض معلم خود، خصوصاً در دوران مقدماتی پرهیز کنید.

بیایید از اجرا کردن موسیقی برای دیگران، دریغ نکنید؛ چرا که پنهان کردن توانایی در هر سطحی، در آینده، شما را دچار مشکل خواهد کرد.

خودتان را آماده کنید تا با قطعاتی از ساده به پیچیده برای دوستان و عزیزانتان، هر وقت تقاضا کردند، با جرأت و دلیری، کمانچه بنوازید. اجرایتان هر چه باشد، خوب است. اگر تُپوق زدید یا اگر غلط نواختید، اصلاً خود را سرزنش نکنید؛ همین آهنگ‌های ساده را میلیون‌ها نفر هم بلد نیستند.

پس خوش به حالتان که به چنین دنیای شگفت‌انگیز صوت و نغمه وارد شده‌اید.

شما آینده‌سازان موسیقی این کشور خواهید بود.

سپاسگزار و قدردان خانواده خود باشید که چنین شرایطی را برایتان مهیا کرده‌اند. همچنین، سپاسگوی و حق‌شناس مربی خود باشید که بی‌دریغ دانسته‌های خود را به شما منتقل می‌کند. هیچ پاداشی برای آن‌ها بالاتر از این نیست که شما کار کنید و همیشه دستانتان پُر باشد.

موفق و سربلند بمانید.

 

 

با سرفرازی پایِ هویت و فرهنگ موسیقی سرزمینمان ایستاده‌ایم

دیدگاه‌ها