ایران از جمله کشورهای در حال توسعه است که فرهنگ رانندگی در آن در سطح پایینی قرار دارد و این در حالی است که نوع رانندگی افراد هر کشور و شهری تاثیر بسزایی در برقراری نظم و انضباط اجتماعی داشته و قطعا در بالا بردن حس امنیت عمومی خصوصا در شهرها کمک زیادی می‌نماید.

این مقدمه‌ای بود بر اعتراض چند شهروند که برخلاف رویه جاری ( بردن دانش‌آموز با اتومبیل شخصی) فرزندان خود را پای پیاده به مدرسه می‌برند، پدری که دست فرزندش را در دست گرفته برای رد شدن از خط عابر پیاده در عرض خیابان مشکل دارد او می‌گوید بارها و بارها رانندگان با مشاهده اینکه قصد طی کردن عرض خیابان را دارم بر سرعت خود می افزایند انگار که قرار است مانعی جلوی راهشان را بگیرد و آنها ناچارند زودتر عبور کنند.

در این میان و با وجود این همه وسایل ارتباط جمعی چرا هنوز عده‌ای به دور از آداب شهروندی روزگار می‌گذرانند جای سوال دارد بد نیست بدانیم در بسیاری از جوامع افراد آن جامعه و شهر را از لحاظ کلاس اجتماعی و سطح تربیتی به 5 گروه ( یک تا پنج)  تقسیم کرده‌اند، آنهایی که اخلاق مدار هستند و به رعایت قانون و آداب و معاشرت احترام می‌گذارند و در ایجاد شهری با کلاس مشارکت دارند دارای بالاترین امتیاز یعنی 1 هستند و هر چه این امتیازات کمتر باشد در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گیرند.

در اینجا به نمونه‌هایی از آداب شهروندی و رعایت آنها اشاره می‌کنیم.

 

نخستین اصل رانندگی ایمن آن است که در هر شرایطی بدانیم حق عبور با عابر پیاده است اما آنها که در دسته‌بندی گروه یک قرار ندارند با دیدن عابرین پیاده نه تنها اجازه عبور به آنها نمی‌دهند بلکه با افزایش سرعت و انحراف از مسیر اصلی ناامنی ایجاد می‌کنند در حالیکه راه صحیح و عمل سرعت آن است که با دیدن عابر پیاده در هر شرایطی باید از سرعت اتومبیل کم کرده و صبر کنیم تا عابرین پیاده از عرض خیابان گذر کنند.

حرکت کردن در بین خطوط مشخص شده به میزان زیادی می‌تواند به نظم اجتماعی کمک کرده و امنیت بیشتری را برای رانندگان و عابرین به ارمغان آورد. الزام به حرکت در بین خطوط می‌تواند از هر راننده‌ای شهروندی با کلاس بسازد.

برخی از رانندگان عادت به بوق زدن دارند اینکار علاوه بر ایجاد آلودگی صوتی باعث سلب آرامش و آسایش دیگران می‌شود بوق تنها در موارد ضروری باید از سوی رانندگان مورد استفاده قرار گیرد نگارنده خود بارها شاهد بوده که برخی از رانندگان برای سلام و علیک کردن در کوچه و خیابان بدون توجه به ساعت و مکان بارها و به تعداد آدم‌هایی که در مسیر می‌بینند بوق می‌زنند.

و چند نکته تیتروار:

اجازه تقدم عبور به عابر پیاده از روی خطوط سفید، از جمله آداب شهروندی به شمار می آید که موجب می شود عابر پیاده بدون دلهره و وحشت عرض خیابان را طی کند، از این رو همواره احترام به عابر پیاده را یک رفتار انسانی و ضروری دانسته و آن را جزء رفتارهای رانندگی خود قرار دهیم.

متأسفانه در طول روز و حتی نیمه های شب مدام با ویراژ دادن موتوسواران داخل کوچه های پایین شهر مواجه هستیم که هم خطرناک است و هم ایجاد مزاحمت می کند.

اکثر این موتورسواران، جوانان و نوجوانان بدون کلاه کاسکت هستند که قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت نمی کنند.

متأسفانه در خیابان با خودروهای زیادی مواجه می شویم که در پیاده روها و یا مقابل تابلوی «پارک ممنوع» و یا تابلوی «ایستادن مطلقاً ممنوع» پارک شده اند.

عمده علت پارک دوبل توسط راننده ها، خرید و تأمین نیازهایی است که گمان می کنند فقط چند دقیقه طول می کشد اما همین عادت نادرست باعث ایجاد ترافیک سنگین به ویژه در خیابان های فرعی می شود که خطرناک است.

عدم رعایت حقوق دیگر رانندگان و تجاوز به حریم آنها یا ایجاد وحشت و اضطراب در بین عابران پیاده، نشانه خشونت و بدرفتاری فرد بوده و او را شخصی گستاخ معرفی می کند.

عدم رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی، شخصیت ما را نزد دیگران تضعیف می کند و باعث ترویج فرهنگ غلط رانندگی در بین اطرافیان و اعضای خانواده مان می شود.

 

 

 

دیدگاه‌ها