با فعالیتهای بیشتر و بیشتر در حوزه زنان مطمئنتر از قبل میشوم که بزرگترین مانع پیشرفتهای اجتماعی زنان خودشان هستند. بارها این دیدگاه به زنستیزی متهم شده است.
اما دلایل بسیاری برای این نظر وجود دارد:
۱. کمبود اعتمادبهنفس؛ بهگونهای که زنان استعدادهای خود را یا نشناخته و یا بهدرستی از آن استفاده نکردهاند. بهعنوان مثال وقتی از آنها خواسته میشود راجع به خود صحبت کنند و از توانمندیهای خود بگویند معمولاً طفره رفته و یا معیارهایی را صرفاً خوب میدانند که بهصورت سنتی موردپذیرش جامعه قرار گرفته است.
۲. از مدیران زن و پیشرفت اداری آنها حمایت نمیکنند، بلکه با مدیران مرد بسیار همکاری بهتری دارند و شاید اینگونه برخورد بهتر با مدیران مرد ناشی از تربیت خانوادههای ایرانی با تأکید بر تبعیت بیشتر از مردان میباشد. بارها در جلسات شاهد اینگونه برخوردها بودهایم که به سخنرانی آقایان و نظراتشان اهمیت بیشتری داده میشود چه از سوی زنان و چه از جانب مردان حاضر در جلسه.
و این ناشی از عدم باورپذیری قدرت اجرایی زنان از نظر هم جنسان خود است (بماند که مردان هم مدیران زن را چندان جدی نمیگیرند)
۳. از کار تیمی و گروهی بهشدت گریزان هستند و یا اگر کار گروهی شکل گیرد مسائل و احساسات شخصی را با کار در هم میآمیزند و این مانع بزرگی برای رسیدن به اهداف جمعی است. اگر چه به طور کلی روحیه کار گروهی در ما ایرانیان بهشدت پایین است، لیکن این امر در میان زنان بهصورت مضاعف مشاهده میشود.(به دلیل پرداختن بیشازحد به امور کماهمیت و حواشی)
۴. نگاه زنان به فعالیتهای اجتماعی از علم و بینش کمتری برخوردار است. با دور بودن از علم روز در زمینههای مختلف خود را از تحلیلهای گوناگون دور نگه داشته و متاسفانه عدم آشنایی با سیاست، فرهنگ، اقتصاد و...را افتخار و مایه امنیت تلقی میکنند در حالی که امروزه در جهانی زندگی میکنیم که ما را گریزی از امر سیاسی- اجتماعی نیست؛ و درواقع اینگونه امور مقتضیات خود را بر ما (چه زن و چه مرد) تحمیل میکنند.
دلایل اختصاصی فوق علاوه بر دلایل کلی و عامی همچون عرف اجتماعی، نگاه غلط و سنتی جامعه به نقش زنان، نگاه زینت المجالس و ویترینی به مدیریت زنان و نوع تربیت خانوادههای ایرانی همگی دستبهدست هم داده تا خود زنان جامعه هم فاقد خودآگاهی عمیق و تحلیل دقیق از موقعیت و شرایطشان باشند، به نحوی که متاسفانه در بسیاری از موارد خود زنان با تنگنظری اقدام به سنگاندازی و ایجاد مانع در راه پیشرفت و موفقیت همجنسان خود مینمایند.
شهره عرب شیرازی/ استاد دانشگاه و فعال اجتماعی
دیدگاهها