۱- کرونا به ما آموخت خود را زیاد در آینده غرق نسازیم. زمان حال بهترین زمان لذت بردن از زندگی است.

 

۲- کرونا به ما آموخت زیاد به داشته هایشان توجه نکنیم بلکه برای داشته‌هایشان ارزش قائل باشیم.

 

۳-کرونا به ما آموخت بزرگ‌ترین داشته‌های ما خانواده ماست. پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر، پدربزرگ، مادربزرگ. کسانی که در زمان سختی و مشکلات می‌توانند باعث دلگرمی ما باشند. پس قدر آن‌ها را بدانیم.

 

۴-کرونا به ما آموخت بهترین خوشبختی‌ها چقدر به ما نزدیک و ما چقدر از آن‌ها دور بودیم. نفس کشیدن، بو کردن، پیاده‌روی، گفتگو با دیگران، تماشا کردن گل‌ها، شنیدن آواز پرندگان، دیدن ابرها در آسمان. این‌ها چقدر زیبا بودند و ما نمی‌دانستیم.

 

۵- کرونا به ما آموخت، عمر انسان کوتاه است و سلامتی بزرگ‌ترین نعمت دنیاست.

 

۶- کرونا به ما آموخت، نگاهمان را به زندگی عمیق‌تر کنیم. صداهایی که قبلاً نمی‌شنیدیم بشنویم. چیزهایی که قبلاً نمی‌دیدیم ببینیم و احساس کنیم چیزهایی را که قبلاً کمتر حس می‌کردیم.

 

۷- کرونا به ما آموخت ما انسان‌ها همه در یک کشتی نشسته‌ایم. خوشبختی ما در گرو خوشبختی دیگران و بدبختی ما در گرو بدبختی دیگران است. بود و نبود ما با هم است.

 

۸-کرونا به ما آموخت همه انسان‌ها بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، پزشک و بیمار، استاد و دانشجو، رئیس و مرئوس همگی در پیشگاه خداوند و قوانین طبیعت یکسانیم.

 

۹- کرونا به ما آموخت نظم، تدبیر، علم و دانش، نظافت، تلاش و کوشش، همدلی، مهربانی، همدردی و باهم بودن بهترین داشته‌های بشر هستند.

 

۱۰- کرونا به ما آموخت که به گفته نغز نکته‌دان شیراز، سعدی شیرین‌سخن، بیشتر بیندیشیم آنجا که می‌گوید:

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار.

تو کز محنت دیگران بی‌غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

 

به قلم سعادت خودگو

ده درس اخلاقی از کرونا

دیدگاه‌ها