بیشترین نرخ شرکت در انتخابات در شهرهایی بود که بافت قبیله‌ای داشتند مثل پلدختر و دلفان و الشتر و کوهدشت و الیگودرز

کسانی‌که بیشترین رای را آوردند(آقایان: ملکشاهی، ایمانی، سپه‌وند، هاشمی، فردی بیرانوند، حسین میر، جودکی و...)روی دیوارهای شهر خرم‌آباد اثری از اسم اونا نمی‌بینیم چون فرهنگی بودن و مایل به کثیف‌شدن دیوارها نبودند و به طرفداران گفتند: شهر ما خانه ما. ولی کسانی‌که هیچ رای نیاوردند و برنامه‌ای برای ارائه نداشتند با پیف‌پاف و رنگ، تمام شهر را با اسامی رنگ کردند و روی دیوارها نوشتند. پس این بشه درس عبرتی که مردم به برنامه و سواد و کارنامه افراد رای می‌دهند نه رنگ کردن در و دیوار مردم. بخدا تو فضای‌انتخاباتی فیلمی دیدم از کاندیدایی از مردم مشهد که تو ستادش به افرادش گفت: مبادا عکس و پوستر منو بچسبانید روی دیوار مردم، شاید راضی نباشه و این حق‌الناس است. ای درود به شرفت که مسلمانی و حلال و حرام سرت میشه و وجدان اخلاقی داری. خدا یارت باشه.