یک گفته معروف قدیمی می‌گوید وقتی بخشی از راه‌حل نیستی خودت مساله ای! این نمود در بارزترین حالت خود و ملموس‌ترین شرایط به مدیریت شهری خرم‌آباد در اکثر ادوار مرتبط می‌شود که عملکردش به مسائل دامنه‌دار دیگری می‌انجامد.
اولین و یکی از مهم‌ترین وظایف شهرداری مطابق ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها بدین شرح است: «ایجاد خیابان‌ها و کوچه‌ها و میدان‌ها و باغ‌های عمومی و مجاری آب و توسعه معابر در حدود قوانین ».
حال سؤال مهم این است که مدیریت‌های شهری خرم‌آباد تا چه اندازه در این مهم موفق بوده است؟
هر کدام از شهروندان که گذارشان به خیابانهای خرم‌آباد افتاده باشد با تمام وجودشان این نکته را درک کرده‌اند که این ماده در مدیریت شهری بشدت مغفول مانده است و نسبت به گسترش شهر و جمعیت آن هیچ‌گونه گشایشی در امر ساختن یا توسعه معابر صورت نگرفته است و خیابانهای به جامانده از ایام دور نیز در چنبره ترافیک و آلودگی و ازدحام گرفتار آمده‌اند و مدیریت شهری نه‌تنها گره‌ای از این کلاف سردرگم باز نمی‌کند بلکه با تصمیمات ترافیکی خلق‌الساعه مانند یکطرفه کردن خیابان‌ها، برعکس کردن جهت تردد خودروها و بستن میدان‌ها به آن گره‌های جدیدی نیز اضافه می‌نماید.
اثبات این مدعا مسیر میدان امام حسین (شقایق) به میدان بیست و دوم بهمن (کیو) می‌باشد که به مانند هزارتویی در هم تنیده و پیچاپیچ، وقت و سوخت و اعصاب مردم را به تاراج می‌برد.
یا مسیر خیابان طیب به میدان امام حسین که برای عبور از آن احتیاج به یک نقشه‌خوان ماهر و یک جفت چشم اضافه می‌باشد زیرا از همه طرف‌های ممکن به آن خودرو تردد می‌نماید و یا روگذر بلوار شصت متری که پس از سیل سال گذشته بسته‌شده و همچنان بسته مانده است و بار ترافیکی را به میدان بیسج و کرگانه منتقل کرده است.
البته تا دلتان بخواهد از این مثال‌ها فراوان است که در این مقال نمی‌گنجد.
در این جا نکته‌ای که برای نگارنده سوال است وظیفه شهرداری در قبال شهروندان است.
آقایان مسئول مدیریت شهری، موفقیت در عملکرد شما به چه شاخصی سنجش می‌شود؟
بی‌شک نتیجه کار عملیاتی را در میدان عمل مشاهده میکنند. میدانی که تنها کار شما در آن پاک کردن صورت مساله است. نمی‌توان با یک طرفه کردن خیابان‌ها و جهت تردد آن‌ها مساله ترافیک شهری را حل نمود بلکه این کار فقط به مشکل عمق خواهد داد.
خیابان‌ها به‌مانند شریان‌های حیاتی برای زندگی شهروندی هستند و اخلال در کار هر کدام از این شریان‌ها عوارض متعددی را به دنبال خواهد داشت که نتیجه آن امروزه برای شهروندان کاملاً ملموس است و اگر مدیریت شهری در هنگام ترافیک قدم رنجه فرمایند و سری به معابر شهری بزنند برای آنان نیز ملموس خواهد بود.
امید است با استفاده از نظرات کارشناسان و استفاده از تجربیات سایر شهرهای کشور و پرهیز از سیاسی‌کاری، نوشدارویی هر چند دیرهنگام بر تن زخمی این دیار کهن باشید.
بهزاد رنجبر- دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت
خرم‌آباد، هزارتوی سر در گم
توجه: هرگونه استفاده از مطلب با ذکر منبع و نام نویسنده، نشانه‌ی احترام شما به تلاش آن‌ها است.
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
خیلی عجیبه که مرکز یک استان تنها سه چراغ قرمز در تقاطع های چهار راه بان و چهارراه فرهنگ و سر بازارچه دارد!!!
بسیار عالی
البته بعضی موقع ها وقتی راه حل هم که میدی انقدر بعضی ها از رو تعصب مقاوت میکنند که اصل مشکل رو هم انکار میکنند.
بهر صورت اگر همه شهروندان مانند شما دغدغه مند باشیم و حقوق شهروندیمون رو از مسئولان مطالبه کنیم شاید مسئولان جوابگو باشند و مانند چند وقت پیش نیان بگن که اصولا توسعه معابر با شهرداری نیست ..!!
قطعا هر گونه راه حلی باید چند نکته کلیدی را در بر بگیرد :
1-با طرح جامع و تفظیلی بیشترین همخوانی را داشته باشد.
2-وضعیت توپوگرافی دره خرم آباد را در نظر بگیرد.
3-محدودیت بودجه های عمرانی شهرداری و استانداری ( برای ارائه کمک های بودجه ای) برای شهر محروم خرم آباد را در نظر بگیرد.
4-و حتما راه ها و معابر جدید حدالامکان طراجی گردد. و زیاد به عقب نشینی و خریدن املاک تجاری برای پهن کردن معابر به خاطر هزینه سرسام آور آن فکر نکرد (قیمت تجاری خرم آباد با تهران شانه به شانه است)
می گویند برای انجام پیچیده ترین کارها اونها را به بخشهای معین تقسیم و حل کنید. ( و معنیش برای بحث فوق ما یعنی حتما تمام ترافیک شهر یک راهکار واحد برای حلش نیست)
جمعیت و وسعت شهر زیاد شده ماشینها زیاد شدن ولی خیابونا همنطور باریک موندن نه طرح پهن سازی خیابون داشتیم نه خط ویژه اتوبوس یا بی آر تی داریم نه مترو نه هیچ چیز دیگه ، تمام شهرهای بزرگ کشور مترو دارن خرم آباد هنوز اتوبوس سالمی هم نداره چه برسه به مترو!!!!!! واقعا تا کی ...
، خدایا به داد این شهر و مردم افسردش برس