در یک سازمان عریض و طویل با نام صدا و سیمای مرکز لرستان، نیروهایی مشغول به کار هستند که در شرایطی نابرابر و ظالمانه، از کم‌‌ترین حقوق خود محروم هستند. نیروهای حق‌الزحمه‌ای صداوسیمای مرکز استان لرستان با دریافتی حداکثر حقوق ماهیانه یک میلیون و صد هزار تومان، بدون بیمه، پاداش و مزیت‌های درمانی و رفاهی، به سختی زندگی می‌گذرانند. سازمانی که نام ملی را یدک می‌کشد و می‌بایست تریبون حق، عدالت، انصاف و حرف دل مردم را بزند، در درون با موج عظیمی از بی‌عدالتی با نیروهای حق‌الزحمه‌ای مواجه است.

احمد مرادی نماینده‌ی مردم بندرعباس در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: «به صداوسیما که همواره بی‌عدالتی‌های موجود در کشور را به نمایش می‌گذارد، توصیه می‌کنم، نگاهی به درون خود داشته باشد و ببیند نیروهای چندین هزار نفری حق‌الزحمه‌ای در سراسر کشور صادقانه مشغول به خدمت هستند، در چه وضعیتی به سر می‌برند.»/ روزنامه‌ی اعتماد 4 آبان‌ماه 1398

در بین این نیروهای متخصص، خلاق و زحمتکش به افرادی بر می‌خوریم که با ۱۸ سال سابقه، هنوز هم تبدیل وضعیت نشده‌اند. همان‌طور که از فلسفه‌ی عنوان: حق الزحمه‌ای برداشت می‌شود، این نیرو می‌بایست در یک تایم کوتاه و چند ساعته، دریافتی داشته باشد، اما در اقدامی عجیب و ناعادلانه نیروهای حق‌الزحمه‌‌ای صداوسیما مرکز لرستان باید مثل نیروهای رسمی در ساعات اولیه‌ی اداری در محل کار حاضر و تا پایان آفیش در اختیار سازمان باشند. به گواه بسیاری از این نیروها بارها و بارها پایان آفیش مصادف شده است تا ساعت ۱۶ عصر یا ۱۱ شب.

نداشتن کد مالی از ابتدایی‌ترین حقوق نیروهای حق‌الزحمه‌ای بسیار آزار دهنده است. پس از سال‌ها تبعیض و بی‌عدالتی در یک طرح سراسری به نام: چشمه، کم‌تر از سه ماه است، به ازای هر ۵۰ هزارتومان دریافتی، یک روز برای‌‌شان بیمه رد می‌شود. پس از سال‌ها تلاش خالصانه و مایه گذاشتن از همه‌ی توان‌شان، در این طرح که تمام و کمال به سود کارفرما است، سازمان صداوسیما آب پاکی روی دست نیروهای زحمتکش خود ریخت و برای فرار از مسئولیت، نیروهای حق‌الزحمه‌ای را موظف به انعقاد قرارداد با موسسه معتمد فیلم (یک شرکت خصوصی) کرده است. بی‌گمان کم‌تر شهروند ایرانی باور دارد که رسانه‌ی ملی با کسری بودجه مواجه باشد. و نکته‌ ی حائز اهمیت این‌که، سازمان با گردش مالی قابل توجه به چه دلیلی این قدر در حق کسانی که بیش‌ترین نقش را در این آن ایفا می‌کنند، اجحاف می‌کند؟

خنده‌دارترین بخش ماجرا را بخوانید، تا دو ماه قبل حقوق یک میلیون تومانی نیروهای حق‌الزحمه‌ای، به حساب رسمی‌ها واریز سپس یا به صورت کارت به کارت و یا نقدی به نیروهای حق‌الزحمه‌ای تحویل داده می‌شد. پس از حضور ابوطالب عیسی‌آبادی مدیرکل پیشین اداری مالی معاونت استان‌های صدا و سیما و مطلع شدن از این اقدام خلاف قانون، بساط این کار چیده شد.

یکی از نیروهای حق‌الزحمه‌ای می‌گوید: وقتی برای پیگیری حق و حقوق‌مان به مقام بالادستی مراجعه می‌کنیم، می‌گویند: شرایط همین است، اگر نمی‌خواهید، بفرمایید بروید، ادامه می‌دهد: آقا ما بعد از ۱۰  سال خدمت صادقانه کجا برویم، ما دیگر نه راه پس داریم نه راه پیش، ضمناً ما که مثل یک نیروی رسمی اول صبح تا عصر و بعضاً تا یازده شب در استودیو حضور داریم، چطور کار دیگری انجام بدهیم؟!

برای هر انسانی در هر حرفه‌ای، اگر به اندازه زحماتش، تاثیرگذاری‌اش، ارزش مالی و معنوی در نظر گرفته نشود، بی‌تردید این نیروی خلاق و باانگیزه، کم کم به انزوا کشیده خواهند شد. شوربختانه در کشور ما آن‌طور که باید و شاید به سرمایه‌های انسانی مان اهمیت داده نمی‌‌شود، همین امر، به مهاجرت اجباری بسیاری از چهره‌های جوان و مستعد منجر خواهد شد. پرداخت روزانه ۲۰ هزارتومان به نیروهای حق‌الزحمه‌ای صداوسیمای مرکز لرستان و کار کشیدن تمام وقت از آن‌ها، اوج بی‌عدالتی و بی‌احترامی به شان و کرامت انسانی تلقی می‌شود.

 

رضا طولابی/ این مطلب در هفته نامه سیمره مورخ بیست و یکم آذرماه منتشر شد.

دیدگاه‌ها