یافته، اولین پایگاه خبری دارای مجوز در لرستان

مسعود فراستی منتقد نامدار عرصه فيلم و سينما دست به قلم برد تا فيلم ايران برگر ساخته مسعود جعفري‌جوزاني را نقد نمايد.
فراستي در اين خصوص آورده است:
 ایران‎برگر، فیلم بدی است؛ بسیار بد! از یک فیلم‎ساز معتبر و محترم! یک کمدی سخیف است که اجتماعی می‌نماید، که نیست. سعی بسیار دارد که ما را یاد برخی حوادث انتخاباتی‌مان بیندازد و آن را به نقد بکشد، که نمی‌تواند.
مسعود فراستی: ایران‌برگر یک فیلم بسیار بد از یک فیلم‌ساز معتبر و محترم استفیلم، گویی در ناکجاآباد می‌گذرد و زمانش هم. بیش‌تر ما را یاد «برره» می‌اندازد – منهای توان و شوخی‌های مدیری – و اخراجی‌های 3 و ابتذالش.
چرا؟ فیلم‎ساز، کمدی‎ساز نیست. در شخصیتش اصلاً کمدی نیست. شوخ‌طبعی درونی‌اش، نوعی عرفانی است که به کمدی تبدیل نمی‌شود. دستیار نویسنده‌اش هم مطلقا کمدی نمی‌فهمد؛ شعار چرا. شعار‌های اخلاقی و ایدئولوژیک.
کمدی، سخت است، خیلی سخت. شاید سخت‌ترین ژانر سینماست و کمدی موقعیت سخت‌تر از همه. کمدی، اکتسابی نیست. درونی و ذاتی است. رشد فرهنگی و اجتماعی بسیار می‌خواهد، نه فقط رشد و تربیت فردی.
کمدی، ظرفیت بالای فردی و به ویژه اجتماعی می‌طلبد. دموکراسی اجتماعی جدی و نهادینه می‌خواهد، که ما نداریم. ما با خیلی‌ها و خیلی چیزها نمی‌توانیم شوخی کنیم‌؛ خط قرمز‌ند. همین نتوانستن‌ها و خط قرمز‌های افراطی است که به جوک‌های اس‌ام‌اسی تبدیل می‌شوند و سرریز.
کمدی با جدی‌ترین وجوه حیات اجتماعی و فردی انسان و معضلات آن سر و کار دارد.
کمدی، آگاهی شجاعانه و تیز می‌خواهد نسبت به فساد‌های اجتماعی و گوش شنوا و تربیت شده. کمدی، فرهنگ می‌خواهد و تمرین بسیار. تمرین نقد و پذیرش آن. کمدی فرهنگ انتقاد از خود می‌خواهد.
کمدی، فردیت می‌خواهد و خلق این فردیت روی پرده، قهرمان کمیک لازم دارد – که ما نه قهرمان تراژیک داریم و نه کمیک - فردی درگیر عدم تطابق با فرهنگ و جهان پیرامون خویش که ماجرا‌های خنده‌آورش، اساساً از عدم توانایی‌اش در همگامی با جامعه‌اش نشأت می‌گیرد.
اغلب فرد – قهرمان – مورد نظر تمایل بسیار دارد عضوی از جامعه شود. ترکیبی از معصومیت – و حالت کودکانه – آرمانی‌اش با بی‌تفاوتی جامعه، او را از موفقیت دور نگه می‌دارد. پس کمدی، کودکی زنده می‌خواهد نه ادای آن.
کمدی، حیات می‌خواهد؛ حیات کمیک. دیدن و تجربه کردن مدامش.
کمدی را باید در حیات اجتماعی و فردی به رسمیت شناخت، آزادش کرد تا در بگیرد. رشد کند و اثر بگذارد. اگر کمدی را تجربه نکنیم و نشناسیم، به لودگی می‌افتیم و توهین؛ به خود، و به جامعه.
__________________________
قابل ذكر است اكران فيلم ايران برگر با انتقادات زیادی به خصوص از طرف لرتباران كشورمان همراه بود.

منبع: مشرق

 

دیدگاه‌ها  

#1 علی 1394-03-27 12:26
ایران برگر یک فیلم بسیار خوب از یک فیلم ساز معتبر و محترم است.
نقل قول کردن
#2 محسن - دورود 1394-03-27 20:17
آهان... حالا شد!! بالاخره یک نقد کارشناسانه از این سایت دیدیم... نه اینکه هرکس از راه برسه قلم به دست بگیره بشه واسه ما کارشناس. اگه به کارشناس باشه که ما جوونا از بین خودمون میلیون ها کارشناس داریم! یافته عزیز هرکس کارشناس نیست... این یک. و دوم اینکه آقای فراستی به خاطر زبان لریش و یا تمسخر قوم لر در این فیلم به قول شما (!!) فیلم رو نقد نکرده!!! بلکه ایشون از لحاظ ساختاری و محتوایی و دانش سینمایی و حالاهر چیز دیگری که سینماگران میدونند. ایشون یه جمله ای گفتن بالا که به نظر فوق العاده بود : ما با خیلی‌ها و خیلی چیزها نمی‌توانیم شوخی کنیم‌؛ خط قرمز‌ند. همین نتوانستن‌ها و خط قرمز‌های افراطی است که به جوک‌های اس‌ام‌اسی تبدیل می‌شوند و سرریز!!! دو دقیقه فقط بشینیم و به این جمله فکر کنیم !! بازم ممنون از یافته عزیز پربازدیدترین سایت خبری لرستان که با همه این انتقادهایی که بهش دارم بازم اولین سایتی که با وصل شدن به نت واردش میشم همین یافته است.
نقل قول کردن
#3 نیما 1401-12-27 15:00
به نظر اینجانب جناب آقای جوزانی قصد داشتن مثل آقای مهرجویی که در بین کارنامه شان یک کمدی قوی )اجاره نشین ها) هست، یک کمدی مشابه بسازند. یعنی عملا یک کمدی موقعیت ماندگار و ارزشمند بسازند که بنظر من موفق نبودند، هنوز دیدن فیلم اجاره نشین ها بعد از نزدیک ۴۰ سال لذت بخش است ولی فیلم ایران برگر با آن همه بازیگر نمی‌تواند لذت تماشای یک کمدی موقعیت را حتی برای بار اول در تماشاگر ایجاد کند. ایم فیلم نه تنها در خنداندن مخاطب موفق نیست، بلکه در تاثیر گذاری پیام اخلاقی کمدی هم موفقیت ندارد و نمی‌توان آن را حتی کمدی تلخ موفقی نامید. موقعیت های خنده دار فیلم نیز قبلا بارها و بارها در کمدی‌های مختلف قبلی مشاهده شده و جذابیتی برای فیلم بهمراه ندارند. با توجه به اسم کارگردان خودم را آماده دیدن یک فیلم تاثیر گذار یا حداقل دلپذیر کرده بودم ولی متاسفانه کوچکترین لذتی از فیلم نبردم و از سکانس انتخابات تا پایان فیلم براحتی قابل حدس زدن بود. تنها نکته ی مثبت این فیلم مجموعه ی بازیگران مطرح بود که همگی در این فیلم جمع شده بودند.
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه

تذكر: نظرات حاوي توهين يا افترا به ديگران، مطابق قوانين مطبوعات منتشر نمي‌شوند

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

بازگشت به بالا