گردشگری و آموزش 2 مقوله تفکیک‌ناپذیر هستند، به نحوی که فعالیت در عرصه صنعت بدون فراگیری آموزش‌های لازم دشوار است.

 امروزه آموزش در صنعت گردشگری تبدیل به یکی از بخش‌های مهم برای پیشرفت آن در سطوح مختلف این صنعت است.

آموزش چه به صورت آکادمیک و چه به صورت آموزش جوامع محلی برای رونق گردشگری هر منطقه امری ضروری به حساب می‌آید. مقوله آموزش در حوزه گردشگری در کشور ما شاید قدری ضعیف باشد اما این مسأله در استان لرستان شدت بیش‌تری دارد، به همین منظور ما در تابستان سال گذشته شرکتی برای انجام امور آموزش در حوزه گردشگری در اداره ثبت اسناد با گرفتن مجوزهای لازم از مراجع مربوطه به ثبت رساندیم، پس از ثبت شرکت و با وجود همکاری مناسب کارمندان محترم اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، و اساتید این رشته، اما متأسفانه برخی سنگ‌اندازی‌های بی‌مورد در این زمینه خواسته یا ناخواسته با وجود زحمات نگارنده که برای گرفتن مجوز برگزاری دوره‌های آموزشی تلاش‌های فراوانی را انجام دادم و عدم پی‌گیری در سازمان مرکزی، موجب ندادن مجوز نهایی از سوی سازمان مرکزی شد. متأسفانه برخی افراد بدون توجه به تلاش‌هایی که صورت گرفته بود و در حالی که می‌توانستند برای برگزاری و گرفتن مجوز پی‌گیری کنند اما اگر بگویم که هیچ کمکی در این زمینه نکردند، اغراق نکرده‌ام. تلاش خاصی از سوی آن‌ها صورت نگرفت، اكثر کارمندان اداره کل ميراث فرهنگي شاهد هستند که نگارنده طی آن مدت بارها و برای تسریع در گرفتن مجوز به اداره کل رفت و آمد داشتم.

با وجود تلاش‌هایی که در این مدت داشتیم اما متأسفانه موفق به گرفتن مجوز نشدیم و مسوولین محترم هم در این زمینه حتی به اندازه سر سوزنی از خودشان حساسیت نشان ندادند که اگر قدری توجه می‌کردند و در سازمان میراث فرهنگی پی‌گیری‌هایی انجام می‌دادند امروز ما هم مثل برخی از استان‌ها، کلاس‌های آموزش برگزار می‌کردیم. با وجود این که موفق به گرفتن مجوز نشدیم، لکن با برخی مؤسسات آموزشی در تهران صحبت‌هایی انجام دادیم که این دوره‌ها را در استان لرستان حتی با هزینه‌ای کم‌تر و به صورت قسطی با توجه به این که برخی از شرکت کنندگان دانشجو یا فارغ‌التحصیل هستند برگزار کنند، در این زمینه با مسوولان ميراث فرهنگي لرستان صحبت کردیم که گفتند بودجه آموزشی نداریم و این مسأله با وجود توافق‌های مناسبی که با مؤسسات آموزشی معتبر در تهران صورت گرفته بود نيز نا‌تمام ماند.

 البته رویه برخی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این رشته هم برای من جالب است، از یک طرف برخی هم آموزش می‌خواهند و هم حاضر نیستند که قدری هزینه کنند.

اميدوارم مسوولان توجه داشته باشند حتی اگر اداره کل بیش‌تر هزینه‌ها را متقبل می‌شد، باز هم برای برگزاری بهتر این دوره‌ها نیاز به پرداخت بخش کوچکی از شهریه دوره‌ها هست. اما متأسفانه با ما در این زمینه همکاری نکردند.

گاهي اوقات با خودم فکر می‌کنم چرا باید این همه تلاش کنم؟ برای چه کسانی خودم را هزینه کنم؟ از این همه تلاش و فعالیت چه چیزی جز هزینه کردن نصیبم شده است؟ چرا کسی صدای ما را نمی‌شنود؟ واقعاً چرا؟!

دیدگاه‌ها