قاسم نوری زاده ملی‌پوش لرستانی وزن 66- کیلوگرم در پایان چهل و چهارمین دوره رقابت‌های قهرمانی بزرگ‌سالان کشور که در ارومیه برگزار شد با کسب مدال طلا به صورت رسمی از دنیای قهرمانی جودو خداحافظی کرد.
به بهانه این خداحافظی گفتگویی اختصاصی و خواندنی با این ملی‌پوش ارزنده داشتیم که در زیر می‌خوانیم:
چه زمانی و به چه صورتی فعالیت جودو را شروع کردید؟
قاسم نوری زاده هستم متولد سال 1370 در شهرستان خرم‌آباد، جودو را در سال ۱۳۸۷ زیر نظر برادر بزرگترم آقای هادی نوری زاده شروع کردم و خدا را شکر در همان سال شروع جودو در مسابقات المپیاد ایرانیان که در استان یزد برگزار شد توانستم اولین مدال کشوری خود را کسب و به اردوی تیم ملی جوانان راه پیدا کنم.
در ابتدای شروع ورزش شرایط بسیار سختی از لحاظ مالی داشتم به حدی که در تهیه یک جودوگی که از ابتدایی‌ترین وسیله‌ها برای هر جودوکار هست مشکل داشتم، ولی علاقه و استعداد بسیاری که نسبت به جودو بود باعث می‌شد که هیچ‌وقت پا پس نگذارم و با تمام قدرت ورزش را ادامه دهم.
چه زمانی به رقابت‌های بین املای اعزام شدید؟
اولین اعزامم به مسابقات بین‌المللی سال ۲۰۱۰ به مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در کشور تایلند بود و در همان رقابت‌ها مدال طلای مسابقات آسیایی جوانان رو که کسب کردم و همچنین عنوان فنی‌ترین جودوکار و ستاره مسابقات را نیز به دست آوردم.
یک سال مانده به اتمام دوره جوانان توانستم به در مسابقات بزرگ‌سالان قهرمانی کشور مدال کسب کنم و به اردوی تیم ملی بزرگ‌سالان را پیدا کنم و سپس به فیکس تیم ملی در وزن ۶۶- کیلوگرم شدم و در رده بزرگ‌سالان ده سال عضو فیکس تیم ملی بزرگ‌سالان در دو وزن ۶۶ و ۶۶- کیلوگرم به مسابقات بین‌المللی اعزام می‌شدم.
آقای نوری زاده چه افتخارات و مدال‌هایی در رقابت‌های بین‌المللی کسب کرده‌اید؟
در طی این سال‌ها عناوین مختلفی توانستم کسب کنم از جمله:
- مدال برنز مسابقات تیمی بزرگ‌سالان آسیا ۲۰۱۸
- مدال طلای مسابقات کارگران جهان در کشور لیتوانی
- مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان در رشته کوراش در سال ۲۰۱۵
- مدال نقره مسابقات بین‌المللی جام فجر
- مدال برنز مسابقات بین‌المللی تهران
- و چندین مدال دیگر در مسابقات بین‌المللی بزرگ‌سالان...
در مورد سختی‌های که در ورزش جودو داشته‌اید صحبت کنید؟
سختی‌های زیادی در این مسیر داشتم، سال‌های سال در یک وزن مسابقه می‌دادم، همین امر باعث رژیم‌های سنگین، آسیب‌دیدگی‌های خیلی زیادی می‌شد، چون ورزش جودو ورزش بسیار سنگین می‌باشد که مصدومیت در این رشته خیلی زیاد دیده می‌شود ولی علاقه باعث می‌شد با قدرت بیشتر تمرینات خود را انجام دهم.
در طول دوران فعالیت جودو با چه مربیانی کار کرده‌اید؟
با مربیان بسیار خوبی، هم داخلی و خارجی در طول مدتی که در اردوهای تیم ملی حضور داشتم کار کردم، همه مربیانی که با آن‌ها کار کردم به این مسئله اعتقاد داشتند که من یک روز قهرمان المپیک می‌شوم خود بنده هم در این مورد هیچ کوتاهی نکردم اما یکسری افراد هم بودند که نمی‌خواستند این اتفاق بیافتد، شاید هم باید قوی‌تر کار می‌کردم.
در مورد المپیک و تلاشی که در این سال‌ها برای حضور در المپیک داشتید صحبت کنید؟
به خودم اعتماد داشتم که می‌توانم مدال المپیک بگیرم، بارها حاضر بودم که به فدراسیون وقت آن زمان تعهد کتبی شفاهی و هرگونه که آن‌ها میخواستند به آن‌ها بدهند که در صورت این که بنده به آن هدف و موفقیت که پیش رو بود نرسم تمام هزینه‌های مالی را پرداخت کنم اما شرایط فراهم نبود و کاری از دست بنده هم بر نمی‌آمد.
من در اواخر سال 2017 و اوایل سال ۲۰۱۸ روند بسیار خوبی برای کسب سهمیه المپیک داشتم به طوری که رنکینگم را تا نفره سی‌ام دنیا ارتقا بخشیدم و خیلی راحت می‌توانستم کسب سهمیه کنم اما متأسفانه موقع که می‌توانستم کسب سهمیه کنم و امتیاز لازم را جمع کنم زمان بسیار کوتاه بود و خیلی زود آن شرایط از دست رفت و روز به روز از کسب سهمیه و امتیاز لازم برای کسب سهمیه دورتر شدم.
مهم‌ترین مشکلاتی که در دوران قهرمانی داشتید؟
مهم‌ترین مشکلاتی که من داشتم این بود که واقعاً بدشانس بودم و شانس با من یار نبود یکسری چیزهای دیگر هم هست که نمی‌خواهم در مورد آن‌ها صحبت کنم و بگذار ناگفته بماند خیلی حرف‌ها برای گفتن دارم که چه چیزهایی چه اتفاقاتی و چه کسانی نگذاشتند که به آن موفقیت که هدف اصلی من بود برسم.
قاسم، چه شد که تصمیم به خداحافظی گرفتید؟
در ابتدای سن ۲۸ سالگی این احساس را کردم که باید یک سر و سامان به زندگی‌ام داده شود و اگر تمام‌وقت خود را پای ورزش بگذارم از جهات دیگر جا می‌مانم چون ورزش کردن در ایران به‌طوری نیست که به دید یک شغل به آن نگاه کرد، ما سال‌های سال است که ورزش می‌کنیم ولی هیچ‌وقت بیمه نبوده‌ام از هیچ ارگانی و هیچ‌وقت از لحاظ مالی آن‌قدر تأمین نشده‌ایم که به‌جز ورزش به چیزهای دیگر فکر نکنیم.
به خاطر همین تصمیم گرفتم میدان را به جوان‌ترها بدهم که بیایند و خودشان را نشان دهند و قطعاً در کشورمان کسانی دیگر هستند که استعداد دارند و می‌توانند جایگزین‌های بهتری برای بنده باشند، بنده از عرصه قهرمانی و ملی خداحافظی کردم ولی امیدوارم در جاهای دیگر و به شکل‌های دیگر تا جایی که بتوانم جودوی ایران کمک می‌کنم.
خداحافظی با جودو بعد از فوت مادرم سخت‌ترین خداحافظی در طول عمرم بود که انجام دادم که واقعاً سخت و تلخ می‌باشد اما به ناچار باید این کار را انجام می‌دادم.
در پایان از تمام کسانی که در این مسیر به بنده کمک کردند تشکر می‌کنم، به‌خصوص از خانواده‌ام که سختی‌های زیادی کشیدند تا به اینجا برسم، متأسفانه به آن هدفی که میخواستند نرسیدم و واقعاً از آن‌ها عذرخواهی می‌کنم که این امر میسر نشد.
کلیک کنید
