سواركاري از جمله ورزش‌هايي به شمار مي‌رود كه ريشه در باورهاي ديني و مذهبي ما ايرانيان دارد. باورهايي كه تاريخ و سنت ما را نيز دربر مي‌گيرد.
متاسفانه چند صباحي است كه اين رشته‌ي باقدمت در لرستان، حال و روز خوشي ندارد و به نوعي در كما قرار گرفته است. عصر يك روز باراني با دعوت از "راضيه مالزيري" بانوي سواركار لرستاني در خصوص آخرين وضعيت هيات با وي به گفت‌وگو نشستيم كه ماحصل آن تقديم شما مي‌شود:
خانم مالزيري، از چه سالي و چگونه به سواركاري گرايش پيدا كرديد؟
از سال 77 به صورت رسمي سواركاري را آغاز كردم، اما در خصوص چگونگي گرايشم به سمت سواركاري حقيقتش كاملاً به صورت اتفاقي بود. به همراه يكي از بستگانم و به دعوت ايشان به پيست دره‌گرم رفته و پس از يك بار ديدن تمرينات به اين رشته علاقه‌مند شدم و چند روز بعد پس از ثبت نام، تمريناتم را زير نظر آقاي امين بيرانوند شروع كردم.
آيا توانسته‌ايد در مسابقات قهرماني كشور مقامي كسب كنيد؟
در مسابقات كورس استقامت سال 81 كه در شيراز برگزار شد به همراه لرستان مقام دوم را كسب كرديم. سال 83 در خرم‌آباد و مسابقات تيمي قهرماني كشور مقام اول و چند ماه پيش نيز باز هم در قسمت استقامت مقام دوم را كسب كرديم.
وضعيت حال حاضر سواركاري شهر و استان ما را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟
در حال حاضر فقط اسم "هيات سواركاري" وجود دارد ولي عملاً هيات تعطيل است و هيچ فعاليتي ندارد. از وقتي كه دكتر گله‌دار از هيات رفتند همه چيز تعطيل شد. كلاس‌ها كاملاً تعطيل شدند. آن قدر رسيدگي نشد كه يكي از اسب‌ها تلف شد.
يكي از انتقاداتي كه برخي از پيشكسوتان و ورزشكاران سواركار نسبت به مديريت دكتر گله‌دار مطرح مي‌كنند "تقديم كردن پيست سواركاري دره‌گرم به وزير ورزش مي‌باشد" نظر شما در اين خصوص چيست؟
در اين خصوص اداره‌ي كل ورزش و جوانان مي‌بايست جلوي اين كار را مي‌گرفت. من هم عقيده دارم تحت هيچ شرايطي اين پيست نبايد واگذار مي‌شد. ببينيد در زمان دكتر گله‌دار كلاس‌هاي آموزشي به صورت مرتب برگزار مي‌شد. ايشان حتا با هزينه‌ي شخصي هر ساله تيم‌ها را به مسابقات كشوري اعزام مي‌كرد. اسب‌ها هميشه غذا داشتند و به وضعيت آنها رسيدگي مي‌شد.
آيا تا به حال از جيب خودتان براي اعزام به مسابقات قهرماني كشور متقبل هزينه شده‌ايد؟
تابستان 92 جهت شركت در مسابقات قهرماني كشور به تهران اعزام شديم. در اين رقابت‌ها بهارك عزيزالهي و سجاد ايمان‌پور مشتركاً سوم شدند و من هم دوم شدم. تمام هزينه‌ها را خودمان تقبل كرديم. طي يك سال گذشته هيچ اعزامي نداشته‌ايم. بسياري از سواركاران خوب خرم‌آبادي براي ديگر استان‌ها در مسابقات حاضر مي‌شوند. چابك‌سواران توانمندي چون اصغر كرمي، فردين مرادي، بهنام كرمي، رحيم مرادي و ...
شرايط نگه‌داري اسب براي‌تان مشكل نيست؟ چقدر هزينه در بر مي‌گيرد؟
ما اصطبل شخصي داريم. تا حدودي مشكل است ولي چون ما عاشق سواركاري هستيم تمام مشكلاتش را به جان مي‌خريم. ماهيانه مبلغي بالغ بر 400 هزار تومان هزينه در بر دارد.
شنيده‌ايم برقراري رابطه‌ي عاطفي با اسب مي‌تواند بر روي كيفيت فني اسب در هنگام مسابقه تاثيرگذار باشد. آيا چنين است؟
بدون شك بله! هنگامي كه به اسب غذا مي‌دهي، نوازشش منموده و تميزش مي‌كني، اين چيزها را مي‌فهمد و درك مي‌كند. اسب حيوان نجيبي است. مسلماً در هنگام مسابقه سعي مي‌كند بهترين نمايش را به اجرا بگذارد.
اگر كسي اسب شخصي نداشته باشد چگونه مي‌تواند به اين رشته ورود پيدا كند و آيا درست است كه سواركاري ورزش مايه‌دارها است؟
هيات چند راس اسب تمريني دارد. اگر كسي واقعاً علاقه‌مند به تمرين باشد مي‌تواند از اسب‌هاي هيات استفاده كند. درباره‌ي قسمت دوم سوال‌تان بگويم كه در كل بله! ورزش كساني است كه بتوانند اسب شخصي داشته باشند، اصطبل و محلي براي نگه‌داري آن تهيه نمايند و كلاً بتوانند از پس هزينه‌ها بربيايند.
به نظر شما بزرگ‌ترين معضل حال حاضر ورزش سواركاري لرستان چيست؟
نداشتن چارت مشخص و فعال هيات از مهم‌ترين مشكلات ما به حساب مي‌آيد. شما تصور كنيد چگونه بدون هيات، بدون برنامه‌ريزي، بدون مسابقه مي‌شود به ورزش ادامه داد؟! الان همه‌ي ما بلاتكليف هستيم. نمي‌دانم كي مسابقه برگزار مي‌شود! مسوولان محترم اداره‌ي كل ورزش و جوانان حداقل مي‌توانند در اسرع وقت مجمع تشكيل داده و رياست هيات را مشخص كنند تا از اين بلاتكليفي دربياييم.
گفتگو از: رضا طولابي / روزنامه خبر ورزشی (ضمیمه لرستان)
بازنشر در پایگاه خبری یافته
کلیک کنید
دیدگاه‌ها
لطفا با قهرمانان وبزرگان سوارکاری و دیگر رشته ها و با تحقیق بیشتر از هیاتها و همکاری با اداره کل ورزش مطالب و حقایق بیشتری را به خوانندگانتان ارائه دهید
با تشکر از یافته و کلیه خبرنگاران متعهدشان.