یک مستندساز لرستانی با بیان اینکه مصوبه هیات وزیران دولت قبلی، برای مستندسازی حرفه‌ای از پروژه‌های مهم کشور بسیار دلخوش‌کننده بوده، ابراز امیدواری کرد که مدیران جدید از ظرفیت ساخت مستند در مناطق بکر و خاص مانند خوزستان که دچار خشکسالی است حمایت کنند.

 بهمن ابراهیمی مستندهای مختلفی در حوزه طبیعی و حیات وحش ساخته و اخیرا در حین ساخت یک مستند درباره خشکسالی خوزستان، در همان منطقه مورد حمله و سرقت قرار گر فت. در همان روزها که این خبر را شنیدیم پیگیر احوال او و اطلاع از چگونگی این اتفاق بودیم که به دلیل دزدیده شدن تلفن همراهش، این ارتباط تا همین چند روز پیش میسر نشد.

او حالا در گفت‌وگویی با ایسنا با شرح ماجرای پیش آمده که تاکنون تجربه نکرده بود، از تلاش برای ادامه ساخت مستندی گفت که ایده‌هایی در رفع خشکسالی خوزستان دارد ، هرچند آنچه در چندماه اخیر تصویربرداری کرده بود، همه در جریان سرقت از دست رفته است.

او با اشاره به اینکه در حوزه کرخه سابقه ساخت مستندهای زیادی را دارد، گفت: از اسفند سال قبل مشغول ساخت مستندی به اسم اسپیدکوه درخرم‌آباد بودم که با توجه به شرایط منطقه و نبود برف در الوند به نظرم  رسید بهار امسال که تمام شود دچار خشکسالی وحشتناکی خواهیم شد. طبق اطلاعاتی که از منطقه و سرچشمه رودها داشتم به فکر ساخت مستندی درباره خشکسالی به نام «اَپوش» (نامی از اساطیر باستانی) افتادم و با پژوهش‌هایی که درباره الوند انجام داده بودم، متوجه شدم اگر در الوند  کارهایی مثل مرتعداری و آبخیزداری را با برنامه‌ریزی منسجم انجام دهیم تقریبا می‌توان از خشکسالی کرخه و برخی مناطق دیگر جلوگیری کرد. این کار نیاز به اقداماتی دارد و تمرکز من روی همین موضوع بود. برهمین مبنا تصاویری را ضبط  کردم و بعد هم که خشکسالی خوزستان پیش آمد برای تصویربرداری به آنجا رفتم و تصاویری را گرفتم که متاسفانه دو نفر شرور در حین کار با چاقو و کلاشینکف مرا تهدید کردند و می‌خواستند خودم را ببرند، اما مقاومت کردم و آن‌ها هم پس از چند ضربه چاقو به خودم( که خوشبختانه آسیب شدیدی نداشت،) ماشینم را با تمام تجهیزاتی که داشتم بردند.

ابراهیمی ادامه داد: یک هفته بعد ماشینم با خسارت زیادی که به آن وارد شده بود بدون هیچ کدام تجهیزات مربوط به کارم در اطراف کرخه پیدا شد و دیگر به تصویرهایی که گرفته بودم هیچ دسترسی ندارم. تجهیزاتی که داشتم با توجه به اینکه مستند حیات وحش هم کار می‌کردم، مخصوص همین کار بودند و قیمت زیادی داشتند و امیدوارم لااقل اگر آن‌ها را پس نمی‌دهند دست کسی باشد که از آن‌ها استفاده مفید کند.

وی با یاداوری اینکه پیش‌تر در ساخت مستندهای حیات وحش دچار مشکلات و گرفتاری‌هایی شده بود، اما این چنین وسایلش به سرقت نرفته بود درباره حمایت‌هایی که لازم می‌بیند انجام شود، بیان کرد:‌ من در تمام دوره‌هایی که مستند ساختم حمایتی بیشتر از روال اداری ندیدم، یعنی حمایت خاصی صورت نگرفته و حتی در همین مورد هم اگرچه پیگیری‌های شده، اما باز هم روستایی‌ها توانستند ماشینم را پیدا کنند و درباره وسایلم خیلی امید ندارم اتفاق خاصی بیفتد.

این مستندساز گفت:‌ حوزه کاری من در مستندسازی زاگرس است و تقریباً استان‌های کردستان، کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری و لرستان را پیاده گشته‌ام. آنچه من دیدم ظرفیت بسیار بالای این مناطق برای مستندسازی با سوژه‌های مختلف اجتماعی، محیط زیستی و حیات وحش است. اگر مدیران آینده در حوزه مستندسازی نگاهی به این سمت داشته باشند و حمایت کنند می‌توان کارهای بسیار فاخر، جذاب و با حرف‌های ناگفته زیادی را ساخت. من شنیدم مصوبه‌ای در هیات وزیران برای مستندسازی حرفه‌ای تصویب شده، خیلی دلخوش شدم چون زمینه کار زیاد و برای افراد مختلفی فرصت ساخت مستند است.

او خاطرنشان کرد:‌ من هم اگرچه تجهیزاتم از دست رفته، اما قطعاً کارم را برای ساخت «اپوش» ادامه می‌دهم. این رسالتی است که بر عهده دارم چرا که درباره خشکسالی خوزستان نظرات مختلفی وجود دارد، اما از دیدگاهی که مدنظر من است کمتر کسی به آن پرداخته است.

 

دیدگاه‌ها