احسان عبدی‌پور سرنانواز برجسته‌ی لرستانی 6 دی 1366 در خانواده‌ای فرهنگی از پدری لک‌زبان و مادری لر زبان متولد شد.

علاقه‌اش به موسیقی لری در کودکی از ترانه‌هایی که پدر و مادر گوش می‌دادند شکل گرفت. هاشم پشت‌دار دایی و همایون پسردایی این هنرمند جوان، جرقه‌ی اصلی آشنایی‌اش را با موسیقی لری زدند.

شروع کار سرنانواز جوان لر از سال 1375 بود. وجه تمایز وی با سایر فعالین عرصه‌ی موسیقی قدیم و جدید لرستان در این است که احسان با توجه به لرستانی بودنش، هنرش را معطوف به لرستان نکرده و با سایر لرزبان‌های ایران نیز همکاری دارد.

ساز حرفه‌ای احسان سرنا است که در زبان لری سرنا به «ساز» معروف است. سرنا قدمتی به بلندای تاریخ دارد و ساز اول قوم لر و جز کهن‌ترین سازهای موسیقی ایران است. قدمت این ساز کهن که اولین نوع آن سفالی بوده به 3 هزار سال قبل از میلاد بازمی‌گردد.

چكیده‌ی گفتگو با احسان عبدی‌پور که با تمام توان و تلاشش در عرصه موسیقی و شناساندن ساز کهن «سرنا» سرزمین مادری‌اش به دنیای موسیقی، مورد بی‌مهری برخی مسوولین و رسانه‌ها قرار گرفته در پی می‌آید.


                                                                                                          (عكس از: جابر امرايي)

 در این گفتگو با هنرمند خوش‌ذوق لر که تمام کلمات را اصیل و به زبان شیرین مادری بیان کرد پی به این بردیم که این جوان نه تنها هنرمند بلکه اصیل و بسیار به اصالت کهن خود می‌بالد تا حدی که در تمام اجراهایش در بیش‌تر از 20 کشور جهان با لباس لری ظاهر شده و با تمام دنیا لری حرف می‌زند و به قول خودش عاشق این فرهنگ است.

عبدی‌پور که تحصیلات خود را در دانشگاه فرهنگ و هنر اصفهان و در رشته موسیقی گذرانده در حال حاضر برای اولین بار در اداره فرهنگ و ارشاد خرم‌آباد مشغول تربیت سرنا‌نوازان نسل آینده است تا این ساز را برای نسل‌های آتی هم زنده نگه دارد. سازی که زمانی شروع زندگی و فوت هر لری با این نوا آغاز و پایان می‌گرفت و در سالیان اخیر مورد بی‌توجهی قرار گرفت و با همت این هنرمند جانی تازه گرفت تا جایی که این ساز تک‌نواز به ساز هم‌نواز با سازهای بادی در اروپا قرار گرفت.

احسان از سال 1382 با پی‌گیری و تلاش بسیار بالاخره توانست سازی که برای هم‌نوازی با سازهای دیگر کوک نمی‌شد را کوک کند!

وی کار تجربی خود را با گوش دادن به نوای سرنانوازان لر از جمله شاه‌میرزا مرادی (دورود)، شکرالله سپهوند (خرم‌آباد)، همت‌علی رضایی (الشتر)، رضا مریدی (نورآباد) و شکرعلی رضایی (کوهدشت) آغاز کرد. ساز آکادمیک این هنرمند کمانچه است که آن را هم خوش می‌نوازد.

به گفته وی انجام کار فرهنگی در تمام دنیا سخت و برای بقای کارهای فرهنگی باید تاوان داد. از استقبال، دل‌گرمی و لطف مردم و مسوولینی که خود هنرمند هستند خوشحال و بسیار سپاسگزار و در مقابل از سایر مسوولین در این زمینه گله‌مند بود. احسان سرنا را کوک و برای اولین  همراه ارکستر بزرگ سازهای بادی در گوتنبرگ سوئد نواخت اما در خور و شایسته این کار بزرگ به وسیله مسوولین تجلیل نشد.

وی گفت از کار با استاد ایرج رحمان‌پور و از ترکیب زیبای صدای ایشان با سرنا و اجرا در نقاط مختلف ایران و جهان و از همکاری با استاد فرج علی‌پور و دیگر دوستان خوشحالم. از حمایت امین عباسیان رئیس انجمن موسیقی خرم‌آباد در برگزاری کلاس‌های سرنا نیز صمیمانه سپاسگزارم.

او همچنان به کار و پژوهش در زمینه موسیقی مشغول و برای راه طولانی که در این زمینه در پیش دارد برنامه‌های اساسی دارد که امیدواریم در این راه و با حمایت مسوولان و مردم موفق باشد.

وی در انتها از «مهدی ترمه‌باف» استاد دانشگاهش برای تنظیم اجراهایش در خارج از کشور تشکر کرد.

ارسال کننده: الهام  حاجی‌وند / تهران

دیدگاه‌ها