هم‌زمان با روز ارتباطات و روابط عمومی، اعضاء تحریریه پایگاه خبری یافته با کارکنان روابط عمومی‌ دانشگاه علوم پزشکی لرستان دیدار کردند.

مدیر مسوول پایگاه خبری یافته در دیدار با کارکنان روابط عمومی‌ دانشگاه علوم پزشکی لرستان ضمن تبریک ۲۷ اردیبهشت، روز جهانی روابط عمومی و ارتباطات به کارکنان روابط عمومی این دانشگاه، گفت: در 15 ماه گذشته که بحران کرونا دنیا را با چالش جدی مواجه کرده بود، حوزه روابط عمومی دانشگاه با حفظ ارتباط میان مدیران از یک‌سو و رسانه‌ها و مردم از سوی دیگر، در عین حفاظت از سلامت آنها و با بهره‌گیری از توان فراگیری شبکه‌های اجتماعی، وظیفه اطلاع‌رسانی را به نحو احسن انجام دادند.

عبدالرضا قاسمی در ادامه اظهار داشت: به همین مناسبت بر خود لازم و واجب دیدم تا حضورا"  فرارسیدن ۲۷ اردیبهشت، روز جهانی روابط عمومی و ارتباطات را در این روزهای خطیر و نفس‌گیر، به کارکنان روابط عمومی دانشگاه‌های علوم پزشکی لرستان که بیشترین فشار را در طی ماه‌های گذشته متحمل شده‌اند و الحق و الانصاف عملکرد خوب و ماندگاری را نیز از خود نشان داده‌اند تبریک بگوییم.

قاسمی در پایان با تبریک این روزبه همه تلاشگران عرصه روابط عمومی در ادارات لرستان، یادآور شد: قصد داشتیم به مناسبت روز ارتباطات، حضوراً با اکثر مدیران روابط عمومی استان دیدار کنیم، اما به منظور رعایت پروتکل‌های بهداشتی و پیشگیری از شیوع ویروس کرونا و به حرمت کسوت عبدالرضا شهبازی مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی لرستان و تلاش همکارانشان، تصمیم گرفته شد که این دیدار به نمایندگی از همه مدیران روابط عمومی ادارات استان صورت گیرد.

در پایان، اعضاء تحریریه پایگاه خبری یافته شامل رضا طولابی، امین جعفری، فاطمه دارابی و عبدالرضا قاسمی با اهدای لوح تقدیر از زحمات عبدالرضا شهبازی، وحید کاظمی، عزیز کلهر، علی حیدری، عباس شیرزاد، رامین رحیمی، مصطفی باقری، منصوره شرافتی و سیمین عادلی کارکنان روابط عمومی این دانشگاه تقدیر و تشکر کردند.

برای دوستی که انتصابش را تسلیت گفتم

 شاید این مثال کلیشه را همه‌ی ما به‌وفور شنیده‌ایم که می‌گویند طول زندگی مهم نیست و عرض آن اهمیت دارد. اما درواقع همین مثال، معیاری مهم و عامیانه برای سنجش و خط‌کشی است در بسیاری چیزها، خاصه در بحث رفاقت.

گاهی دوستی‌ها آن‌چنان عمیق و به‌اصطلاح دلی می‌شود که احساس می‌کنی از بدو تولد با دوستت زیسته‌ای و محشوری. داستان شروع دوستی من و آقای شهبازی نیز به همین سیاق ارجاع می‌خورد به اواسط دهه هشتاد و هیجانات شیرین وبلاگ نویسی آن دوره.

آن زمان آقای شهبازی شاعر و نویسنده‌ای نام‌آشنا بود که انتشار چندین کتاب و اشعار و مقالات ادبی از ایشان نزد اهالی ادبیات و هنر، به این اشتهار دامن زده بود، ایشان در وبلاگش به نام «پرنده هم که باشی» اشعار و دست‌نوشته‌هایش را منتشر می‌کرد.

من نیز به اقتضای فعالیت و علاقه در وبلاگم تحت عنوان «چو ایران نباشد تن من مباد» به موضوعات اجتماعی و... می‌پرداختم.

آن روزها، روزهای شیرین و خاطره سازی بود که در معیت جمعیتی ۱۰۰ نفره از دوستان عالِم و دغدغه مند پیش می‌رفت و به نظر نمی‌رسد دیگر تکرار شود

پس از آن و در اوایل دهه ۹۰ آقای شهبازی با انتشار فصلنامه ادبی "درگاه" پلی گشود به بازتاباندن انوار هنر و اندیشه ادیبان نویسای لرستان و غرب کشور ...

درگاهی که تاویل واقعی نام خویش بود و نزهت مسیری در مرغزار اندیشه

جذابیت درگاه از آن جهت رو به تزاید بود که هر شماره به بررسی کارنامه هنری یا ادبی یکی از اهالی حوزه ادب و هنر استان و کشور اختصاص داشت از اساتید ارجمندی همانند هوشنگ رئوف تا مرتضی جزایری و آفاق شوهان و ...

در طی چهار سالی که «درگاه» در فضای رسانه‌ای کشور جریان ساز بود، با لطف و مساعدت جناب شهبازی هم‌زمان با انتشار هر شماره، چند نسخه نیز در تهران به دست بنده می‌رسید.

همین موضوع باعث می‌شد که در هیات یک معرف مشتاق بتوانم اهالی ادب و هنر استان را در حد توان به همکارانم از قومیت‌های مختلف ایران معرفی کنم.

به‌رغم آن‌که درگاه در میان نشریات ادبی کشور به موقعیتی مناسب دست یافته بود، متأسفانه و یا بهتر بگوییم بدبختانه این فصلنامه نیز در اواخر سال ۱۳۹۴ به دلایل مشکلات عمدتاً کهنه مالی و غیرمالی تعطیل شد تا داغی دیگر بر تارک ادب و هنر این دیار مبرهن شود.

به هر حال دوستی ما با خاطرات تلخ و شیرین تداوم یافت، خاطراتی که شاید شیرین‌ترینش سفر پاییز 91 به میرملاس بود با حضور جمعیتی ۴۰ نفره از اهالی رسانه و شعر و ادب هنر استان و تلخ‌ترینش عروج جانکاه «غزل» عزیزدردانه آقای شهبازی در حادثه تصادف شهریور تلخ در سال ۱۳۹۶!

این مقدمه طولانی بهانه‌ای بود برای آن که گریزی بزنم به روزهای انتصاب آقای شهبازی بر مسند روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی لرستان...

پاییز سال ۱۳۹۵ بود که با خبر شدم آقای شهبازی در کسوت مدیر روابط عمومی این دانشگاه قرار گرفته است...

انتشار این خبر باعث شد تا پیام‌های تبریک دوستان و اهالی رسانه‌ای خطاب به آقای شهبازی در فضای مجازی و در سطحی وسیع ثبت گردد.

اگر بخواهم بی‌تعارف باشم باید عرض کنم که آن روز بر خلاف تمام دوستان از این انتصاب خوشحال نشدم، چون به‌شخصه معتقد بودم لیاقت ایشان افزون بر این‌هاست و می‌تواند سکان‌دار یکی از دستگاه‌های حوزه ادب، فرهنگ، هنر، رسانه و ... را در استان باشد و این جایگاه در تضاد با دانش و تجربه شخصی مانند آقای شهبازی است...

 به خاطر دارم که همان روز متن تسلیتی خطاب به متولیان دستگاه‌ها اجرایی استان نوشتم و این انتصاب را تسلیت گفتم... تسلیتی که دو بار دیگر تکرار شد، یک‌بار برای انتصاب آقای شیرزاد بسطامی برای مدیریت روابط عمومی سازمان امور مالیاتی و بار دیگر برای تصدی عطا حسن‌پور بر میز روابط عمومی اداره میراث فرهنگی.... ضمن احترام خاصی که برای جایگاه پر ارزش روابط عمومیها در ادارات قائل هستم، اما اعتقاد داشتم جای این سه دوست بر رأس اداراتی است که گاه افراد بی‌ربط آنجا جلوس کرده‌اند...

در هر حال امروز و بعد از گذشت بیش از چهار سال از آن روزها، وقتی به گذشته برمی‌گردم حکمت مقدرات الهی بیشتر برایم مسجل و نمایان می‌شود.

چه اینکه مقدر شده بود در زمان شیوع ویروس کرونا در اسفند ۱۳۹۸ و حضور حوزه بهداشت و درمان در خط اول کارزار با این ویروس، مقارن با مدیریت شخصی برحوزه روابط عمومی بهداشت و درمان استان باشد که هم توقعات مدیران را بشناسد، هم مطالبات اهالی رسانه را بفهمد و هم دغدغه سلامت مردم را داشته باشد که برقراری تعادل بین این سه گروه از ذینفعان، بی‌شک در تخصص شخص باتجربه‌ای چون عبدالرضا شهبازی دوست دیرینه‌ام بود.

در هر حال مرور این خاطرات، بهانه‌ای بود برای تبریک به آقای شهبازی و همکارانش در مجموعه روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی که در این روزهای سخت، دوشادوش کادر درمان، رسالت اطلاع‌رسانی حوزه بهداشت و درمان استان را بر عهده دارند و در بدترین شرایط شیوع این ماه‌ها، تلاش دارند تا به بهترین وجه این وظیفه را انجام دهند.

 

عبدالرضا قاسمی/ 27 اردیبهشت‌ماه 1400

دیدگاه‌ها