تقریباً اوایل اسفند بود که شیوع کرونا در کشور به طور رسمی اعلام شد و یک بخش بیمارستان عشایر به عنوان تنها مرکز نگهداری این بیماران انتخاب شد هنوز زمان زیادی از این اتفاق نگذشته بود که تعداد بیماران مبتلا به کرونا به سرعت افزایش یافت به طوری در اواسط اسفند تعداد پذیرش در یک شب 16 نفر بود و این آمار، آینده خوبی را برای جامعه در این باره ترسیم نمی‌کرد به طوری که بعد از مدتی نه چندان طولانی، بیمارستان عشایر به طور کامل به بیماران کرونایی اختصاص یافت.

از همان ابتدا کارکنان این بیمارستان تمام و کمال پای‌کار بودند و در میان آن‌ها، کسانی هستند که از همان روزهای ابتدایی تاکنون، هنوز به خانه مراجعه نکرده‌اند و روزهاست که خانواده‌هایشان در حسرت دیدارشان به سر می‌برند.

 

مدیر پرستاری بیمارستان عشایر 41 روز است که فرزندش را ندیده و همسر، پدر و مادرش تشنه دیدارش هستند.

«مجید عالی پور» در این باره به «یافته» می‌گوید: با توجه به این‌که ممکن است ناقل بیماری باشم در تمام این مدت به خانه نرفتم تا عزیزانم گرفتار نشوند.

او ادامه می‌دهد: در ابتدای ورود کرونا به ایران، تمهیدات لازم در این باره اندیشیده شد حتی یک مانور آمادگی برای کارکنان بیمارستان برگزار شد که با واقعیت فرسنگ‌ها فاصله داشت چرا که کرونا یک بیماری ناشناخته بود و درمان قطعی و تجربه درگیری با چنین بیماری هم برای آن وجود ندارد.

او ادامه می‌دهد: در ابتدای کار همکارانی که باردار بودند، بچه شیرخوار داشتند و یا بیماری زمینه‌ای داشتند از حلقه درمانی خارج شدند و وظایف آن‌ها بین بقیه تقسیم شد که همین مسئله باعث افزایش فشار کاری شد.

وی می‌گوید: انجام‌وظیفه با وجود پوشش این روزهایمان، واقعاً سخت شده است، مدت‌زمان نوبت‌های صبح و عصر 6 ساعت و نوبت شب 12 ساعت است که در تمام این مدت که لباس ایزوله تنمان است نمی‌توانیم هیچ‌گونه مایعاتی مصرف کنیم هم‌چنین به دلیل نفوذناپذیری‌شان به‌شدت عرق می‌کنیم که همین مسائل کار را برایمان قدری سخت می‌کند.

عالی پور ادامه می‌دهد: خوشبختانه با وجود تجهیزات ایمنی کاملی که در اختیارداریم تاکنون هیچ‌یک از همکارانمان درگیر این بیماری نشدند فقط تست یکی از همکاران مثبت بود که بلافاصله درمان و قرنطینه شد و مشکل خاصی برایش پیش نیامد.

عالی پور می‌گوید: اواسط اسفند بود که در یک شب 50 نفر پذیرش داشتیم و چون در ابتدای کار بودیم و به دوره پیک بیماری رسیده بودیم با کمبود دارو مواجه شدیم که در مدت‌زمان کوتاهی مشکل برطرف شد. او می‌افزاید: دارویی که استفاده می‌کنیم وارداتی است به همین دلیل تأمین آن، قدری زمان‌بر است.

 

 مدیر پرستاری بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد ادامه می‌دهد: از آن روز به بعد از نظر تأمین دارو و تجهیزات مشکل خاصی نداشته‌ایم.

وی می‌گوید: در حال حاضر همکارانمان با توجه به کار بی‌وقفه‌شان، روند فرسایشی گرفته‌اند و بسیار خسته‌اند.

او از مردم خواست که تا جایی که می‌توانند رعایت کنند و از حضور غیرضروری در خیابان‌ها بپرهیزند و نه‌تنها به مهمانی نروند بلکه مهمان هم به خانه راه ندهند تا به یاری خدا به‌زودی ریشه این بیماری در کشور خشکیده شود.

او می‌گوید: شیب نمودار بیماری کرونا در استان به یک خط صاف با روند نزولی تبدیل شده است و امید است با رعایت بیش از پیش مردم، شاهد کاهش چشمگیر تعداد مبتلایان به این بیماری باشیم.

عالی پور اظهار می‌کند: با توجه به این‌که بیماری کرونا کاملا ناشناخته است نظرات مختلفی درباره‌اش وجود دارد و هیچ‌کس نمی‌تواند به‌طور قطع در این باره اظهارنظر کند.

 

وی می‌گوید: این‌که ممکن است تأثیرات این بیماری تا ابد با بیمار بماند هم هنوز ثابت نشده است.

عالی پور معتقد است در دوران شیوع کرونا در استان، آمار کلی فوتی‌ها کاهش پیدا کرده است چرا که به دلیل محدود شدن رفت‌وآمدها، تصادفات کاهش یافته‌اند و نزاع‌های طایفه‌ای تقریباً به صفر رسیده است هم‌چنین مراقبت بیش از پیش فرزندان از پدر و مادرهایشان و حضورشان در خانه باعث کمتر شدن افزایش فشارخون و ایجاد سکته در افراد سالمند شده است که همگی این مسائل زمینه‌های مختلف مرگ‌های ناگهانی را در استان از میان برداشته است.

 

سرپرستار بخش داخلی بیمارستان عشایر به «یافته» می‌گوید: در ابتدای شیوع کرونا، همه ما بسیار استرس داشتیم و نمی‌دانستیم که در آینده چه پیش خواهد آمد، اما با گذشت چند روز و روبه‌رو شدن مستمرمان با بیماران و با توجه به تأمین تجهیزات برای کارکنان توسط دکتر آزادی ریاست بیمارستان، خوشبختانه به‌تدریج آرامش بر ما حاکم شد.

«مهتاب اسکینی» می‌افزاید: در حال حاضر این مسئله برایمان حل شده است و بدون کوچک‌ترین مشکلی در حال ارائه خدمات به بیماران هستیم، وقتی بیماران آرامش ما را می‌بینند راحت‌تر با بیماری‌شان کنار می‌آیند.

وی می‌گوید: از همان ابتدا دکتر آزادی قسمتی را برای سکونت کارکنان در این مدت در نظر گرفت و از ما خواست که در صورت لزوم برای حفظ سلامت افراد خانواده‌هایمان به خانه مراجعه نکنیم که برخی همکارانمان ناچار شدند که تمام مدت‌زمان سپری شده از آغاز شیوع کرونا تا به حال را در بیمارستان بمانند.

وی معتقد است که چنان چه مردم به همکارشان ادامه دهند و از تجمع بی‌جا و رفت‌وآمدهای غیرضروری اجتناب کنند می‌توانیم کنترل بیماری را در دست بگیریم.

او اظهار می‌کند: در حال حاضر سه بخش مراقبت‌های ویژه کاملاً پر است اما تعداد افراد بستری تا حدودی کاهش یافته است.

سرپرستار بخش داخلی بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد ادامه می‌دهد: به‌طور معمول افراد مبتلا، دارای نشانه‌هایی در ابتدای ابتلا هستند و چنان چه این علائم را جدی بگیرند مشکل جدی برایشان پیش نمی‌آید.

اسکینی می‌گوید: علائم بیماری آنفولانزا همه باهم شروع می‌شوند مثلاً فرد بیمار هم سردرد دارد هم تب و هم گلودرد اما در بیماری کرونا، علائم یکی‌یکی رؤیت می‌شود مثلاً ابتدا فرد دچار سردرد می‌شود و ممکن است تا چند روز سرش آرام نگیرد بعد گلودرد دارد و بعد از مدتی تب هم افزوده می‌شود و در نهایت تنگی نفس به سراغ بیمار می‌آید.

وی ادامه می‌دهد: اگر با دیدن اولین علائم، قضیه پیگیری شود و فرد اجازه ندهد که بدنش بیش از پیش گرفتار شود روال درمانی به‌راحتی انجام می‌گیرد.

او می‌گوید: در حال حاضر چند مرکز بهداشتی در خرم‌آباد و شهرستان‌ها برای گرفتن تست کرونا در نظر گرفته شده‌اند و لازم است که افراد در صورت لزوم برای گرفتن تست کرونا به آن جا مراجعه کنند. اسکینی می‌گوید: کد احیا بیماران کرونایی 555 است و شنیدن این کد در هر لحظه برایمان بسیار زجرآور است.

 

سرپرستار بخش داخلی بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد می‌گوید: فقط بیمارستان ما مرکز نگه‌داری بیماران کرونایی استان است و سایر بیمارستان‌های خرم‌آباد، بخشی را به بیماران حاضر در بیمارستانشان که مشکوک به کرونا هستند اختصاص داده‌اند و در صورت تائید بیماری‌شان به بیمارستان عشایر ارجاع داده می‌شوند. وی می‌افزاید: بیمارستان‌ها بروجرد و الشتر هم پذیرش بیمار کرونایی دارند و در صورت وخیم شدن حالشان به بیمارستان عشایر اعزام می‌شوند.

اسکینی از مردم می‌خواهد در صورت استفاده از دستکش، زمان استفاده از دستکش را به حداقل برسانند و با تعویض مدام دستکش‌ها و دست نزدن به ماسکشان تا زمان تعویضش، سلامت خود را به خطر نیندازند و در هنگام حضور در جامعه فاصله خود را با دیگران حتماً رعایت کنند تا زنجیره انتقال این بیماری در جامعه از بین رود و آرامش در زندگی‌هایمان حاکم شود.

 

لیلا جوادی که یکی از بیماران کرونایی در خرم‌آباد است به‌تازگی دوران درمان و قرنطینه‌اش را به پایان رسانده است. وی در باره نحوه مبتلا شدنش به این بیماری به «یافته» می‌گوید: همسرم برای انجام کاری مجبور شد به تهران سفر کند بعد از بازگشتش، تب کرد و حالش وخیم شد او را به بیمارستان رساندیم و بعد از انجام سی‌تی‌اسکن متوجه شدیم ریه چپش کاملا درگیر شده، در بیمارستان شهدای عشایر بستری شد و بلافاصله درمانش آغاز شد.

جوادی ادامه می‌دهد: شب و روزهای بسیار سختی سپری شد و خوشبختانه حال همسرم رو به بهبودی رفت و بعد از مدتی هم به‌شرط قرنطینه کردنش، مرخص شد. وی اظهار می‌کند: من هم از همان روزهای ابتدا چون در تماس نزدیک با همسرم بودم تست کرونا دادم و نتیجه مثبت اعلام شد اما از آن جایی که در مراحل ابتدایی بودم به راحتی و با چند دارو درمان شدم.

این مریض کرونایی از نحوه برخورد و زحمات کارکنان بیمارستان بسیار اظهار رضایت کرد. وی می‌گوید: انجام بعضی کارها برای بیماران کرونایی هم چون ساکشن بسیار سخت است و این عزیزان از هیچ تلاشی در این باره کوتاهی نمی‌کنند.

با وجود زحمات شبان روزی کارکنان بیمارستان‌ها به‌خصوص در شرایط حادی چون امروز، تشکر و ادای احترام به این قشر وظیفه انسانی همه ماست زیرا به‌جز عشق به هم نوع، هیچ‌چیز دیگر نمی‌تواند دلیل تلاش‌های شبانه‌روزی و بدن وقفه کادر درمان بیمارستان‌ها باشد.

 

گزارش: فاطمه دارابی- پایگاه خبری یافته

نبرد تن‌به‌تن کادر درمان با کرونا در خرم‌آباد

دیدگاه‌ها