وحید حاج سعیدی: بر اساس شاخصهای اجتماعی و فرهنگی، انتخابات یک مقوله رقابتی است و استفاده از ابزار و ادوات مختلف تبلیغاتی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و... در کسب آرای بیشتر امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است.
این رویه در همه ممالک دنیا مرسوم است و کاندیداهای انتخابات مختلف برای به دست آوردن آراء بیشتر به ویژه در ماهها و روزهای منتهی به انتخابات از هیچ کوششی فروگذار نمیکنند. اما آنچه که در این بین بیش از سایر مقولات دارای اهمیت است، شناسایی مطالبه عمومی مردم و توجه ویژه به خواسته اصلی طرفداران و درک متقابل آنان است. چرا که هر گونه اشتباه محاسباتی در گمانه زنیها و یا تلاش برای تحمیل عقاید به جمعیت طرفدار، اگر با نتیجه عکس همراه نشود، دستکم تبعات ناخوشایندی را در آینده به همراه خواهد داشت که اصل خدمتگزاری و تلاش برای توسعه و آبادانی منطقه را زیر سؤال خواهد برد.
«سیاست آغوش باز» و یا به عبارتی جذب حداکثری و دفع حداقلی اگر چه یک شیوه مؤثر و کارگشا در کسب و جذب آراء محسوب میشود ولی تبعات منفی این شیوه در آینده، به مراتب از مزایای آن بیشتر است.
بی هیچ تردید در موسمی که یک کاندیدا با اقبال عمومی بیشتری در جامعه مواجه میشود باید با هوشمندی و تدبیر بیشتری به موقعیت پیش رو بنگرد و مختصات مطالبه اصلی و عمومی مردم را که همان ایجاد تغییر است، ببینید، بشنود و بپذیرد. اما زمانی که سیاست آغوش باز به راهبرد اصلی یک کاندیدا تبدیل شود و افراد مخالف و وابسته به سایر جناحها که با اهداف مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و در خوشبینانهترین حالت با انگیزه خدمترسانی خود را به کاندیدای برتر ( به زعم دیدهها و شنیدهها) نزدیک کردهاند، با آغوش باز پذیرفته شوند و در کنار مشتاقان تغییر یا حتی جلوتر از آنها(! ) قرار گیرند و فرش قرمز برایشان پهن شود، قطعاً اصل مطالبه عمومی جامعه زیر سؤال خواهد رفت مگر این که باور داشته باشیم هدف، وسیله را توجیه میکند!
این نگاه سطحی به انتخابات و عدم پیشبینی چالشها، توقعات، انتظارات و تبعات سیاسی پیش رو، در آینده کارآمدی نماینده پیروز را با چالش مواجه خواهد ساخت و انرژی و زمان ارزشمند فراوانی را از برنده در انتخابات ضایع خواهد کرد. به هوش باشیم...